ပူေဇာ္ထုိက္တဲ့ပုဂိၢဳလ္မ်ားႏွင့္ ၎ပူေဇာ္ထိုက္တဲ့ပုဂိၢဳလ္မ်ားကို ပူေဇာ္ျခင္းႏွစ္မ်ိဳးျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္း၊ ပူေဇာ္ျခင္းေၾကာင့္ရရိွတဲ့ အက်ိဳး၊ ဘယ္လုိ ပူေဇာ္ျခင္းမ်ိဳးဟာ အေကာင္းဆုံးပူေဇာ္ျခင္းျဖစ္ပါသလဲ-ဆိုတာေတြကို ေရသား တင္ျပသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ပူေဇာ္ထုိက္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္မ်ားကေတာ့ ရတနာသုံးပါး၊ မိဘ၊ ဆရာ၊ ဦးႀကီး၊ ဦးေလး၊ အစ္ကုိ၊ အစ္မ၊ အေဒၚ၊ အသက္ သိကၡာ ဂုဏ္၀ါၾကီးရင့္သူမ်ား-စေသာပုဂိၢဳလ္မ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ပူေဇာ္ထုိက္ပါသလဲ---ပူေဇာ္ထိုက္တဲ့ ဂုဏ္အဂၤါ ေက်းဇူးတရားေတြ ရိွေနၾကလို႔ပါပဲ။ ရတနာသုံးပါးဆုိရင္ ကိေလသာ အညစ္အေၾကးေတြ ကင္းစင္ေနတဲ့အတြက္ ပူေဇာ္ထိုက္တဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ေတြရိွေနတယ္။ မိဘ ဆရာမ်ားဆိုရင္လည္း အတိုင္းအတာ ပမာဏမရိွတဲ့ ေက်းဇူးတရားေတြ ရိွေနတယ္။ ဦးႀကီး ဦးေလး-စတဲ့သူမ်ားမွာလည္း သြန္သင္ ညႊန္ျပ ဆုံးမထားတဲ့ ေက်ဇူးတရားေတြရိွေနၾကတာပါပဲ။
အထက္ေဖာ္ျပပါ ပူေဇာ္ထုိက္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြကို ပူေဇာ္ျခင္းႏွစ္မ်ိဳးျဖင့္ ပူေဇာ္ေလ့ ရိွၾကပါတယ္။ ယင္းႏွစ္မ်ိဳးကေတာ့ အာမိသပူဇာ(ပစၥည္း၀တၳဳျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္း)၊ ပဋိပတိၱပူဇာ (ဓမၼပူဇာ) (ေလာကုတၱရာအားေလွ်ာ္ေသာ အက်င့္ျမတ္ျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္း)၊ အားျဖင့္ ႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။
ပူေဇာ္တယ္ဆိုတာက ေကာင္းစြာျပဳျခင္း၊ အေလးအျမတ္ျပဳျခင္း၊ ျမတ္ႏိုးျခင္း၊ ရိွခုိးျခင္းလုပ္တာကုိပဲ ပူေဇာ္တယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဆြမ္း ခဲဘြယ္ ေဘာဇဥ္ ပန္း ေရခ်မ္း ဆီမီး-စေသာ အာမိသျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္းဟာ ေကာင္းစြာျပဳျခင္း၊ ျမတ္ႏုိးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ အက်င့္ပဋိပတ္ကို က်င့္ေနတာဟာလည္း ျမတ္စြာဘုရားစသည္၌ ေကာင္းစြာျပဳျခင္း၊ အေလးအျမတ္ျပဳျခင္း၊ ျမတ္ႏုိင္းျခင္းမ်ားပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ မိဘ ဆရာတို႔ရဲ႕ အဆုံးအမကို လိုက္နာေနသူမ်ားမွာလည္း မိဘ ဆရာတို႔အေပၚ ေကာင္းစြာျပဳသူ၊ အေလးအျမတ္ျပဳသူ၊ ျမတ္ႏုိးခ်င္းမ်ားပင္ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းတဲ့ အက်င့္ပဋိပတ္ကို က်င့္ေနတာဟာ ရတနာသုံးပါးႏွင့္ တကြ မိဘ ဆရာတုိ႔ကို ပူေဇာ္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
ပူေဇာ္ျခင္းေၾကာင့္ ရရိွတဲ့ အက်ိဳးတရားေတြကေတာ့ မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ အသက္ရွည္ျခင္း အဆင္းလွျခင္း ခ်မ္းသာျခင္း ဥာဏ္ပညာႀကီးျခင္း-စတဲ့ အက်ိဳးတရားေတြကို ရရိွမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာင္ တမလြန္ သံသရာမွာေတာ့ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ရရိွမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
``အာနႏၵာ ငါဘုရားသည္ နံ႔သာပန္း တူရိယာသံတုိ႔ျဖင့္ အပူေဇာ္ခံရန္ ဘုရားဆုကို ပန္ခဲ့သည္မဟုတ္၊ ပါရမီျဖည့္ခဲ့သည္မဟုတ္၊ ဤပုံ ဤနည္းပူေဇာ္ကာမွ်ျဖင့္ ငါဘုရားကို ေလးစား ျမတ္ႏုိး ရုိက်ိဳးသည္ဟု မဆုိသာေသး၊ ေလာကုတၱရာအားေလွ်ာ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္သုံးေနထုိင္သူသည္သာ ငါဘုရားကို အျမတ္ဆုံး ပူေဇာ္ျခင္းျဖင့္ ပူေဇာ္သည္မည္၏၊ ေလးစား ျမတ္ႏုိး ရိုက်ိဳးသည္မည္၏၊ ဤသုိ႔ ဤပုံႏွလုံးသြင္း၍ ဓမၼကိုသာ အားစိုက္က်င့္ႀကံၾကေလကုန္´´လို႔ ပရိနိဗၺာန္စံခါနီးမွာ ျမတ္စြာဘုရားက မိန္႔ထားတယ္ မဟုတ္ပါလား။
အထက္ပါ ဘုရားစကားေတာ္ကို ေထာက္ရႈက အာမိသပူဇာ၊ ဓမၼပူဇာႏွစ္မ်ိဳးတုိ႔တြင္ အာမိသပူဇာျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္းထက္ ဓမၼပူဇာျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္းကသာ အေကာင္းဆုံး အျမတ္ႏုိးဆုံး ပူေဇာ္ျခင္း ျဖစ္တယ္ဆုိတာကို ေကာက္ခ်က္ခ် သိၾကရပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ဓမၼပူဇာက အေကာင္းဆုံးျဖစ္ပါသလဲ--- အာမိသပူဇာေတြဟာ သာသနာအရွည္တည္တံ႔ေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ပါဘူး၊ က်င့္ႀကံၿပီး မဂ္ ဖိုလ္ရသူေတြကသာ၊ ပရိယတိၱ ပဋိပတိၱကို က်င့္ႀကံေနဆဲ သူေတြကသာ သာသနာေတာ္ႀကီးကုိ အရွည္တည္တံ႔ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ စြမ္းေဆာင္ထားပါတယ္။ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တယ္။
ညီေလး တတုိင္ေမႊးက ပန္း ေရခ်မ္း ဆီမီးကပ္ပုံကုိ ဘာသာျခားေတြနဲ႔ ယွဥ္ေျပာတဲ့အခါ နားလည္ေအာင္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ေလာက္ေရးေပးပါဦးလို႔ ေတာင္းဆိုလာလုိ႔ ဒီေဆာင္းပါးေရးျဖစ္ပါတယ္။ ကဲ ညီေလးတတုိင္ေမႊးေရ ဘုရားကေတာ့ သူဘာသာကဘုရားႏွင့္ ကိုယ့္ဘာသာကဘုရားမတူၾကဘူးေပါ့။ တျခားဘာသာေတြက ဘုရားက ေကာင္းကင္ေပၚမွာတဲ့။ ဘယ္သူမွ ျမင္ဘူးလိမ့္မယ္ မထင္ဘူးေပါ့။ တုိ႔ ဘာသာက ဘုရားကေတာ့ လူ႔ျပည္မွာ ပြင့္တယ္။ ျမင္ဘူးတဲ့သူေတြလည္း ေျမာက္မ်ားစြာရိွခဲ့တယ္။ ဘုရားလို႔ အမည္နာမခ်င္းတူေပမဲ့ ျဖစ္စဥ္ က်င့္စဥ္ေတြကေတာ့ ဘယ္လိုမွကို မတူပါဘူး။ ဥပမာ ေပးလို႔မရေလာက္ေအာင္ကို ကြာျခားလြန္းပါတယ္။ တုိ႔ဘုရားက ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းက်တယ္။ တျခားဘုရားေတြက အာဏာရွင္စနစ္ဆန္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ---တုိ႔ဘုရားက မည္သူမဆို ဘုရားျဖစ္ခ်င္ရင္ ရတယ္။ နည္းလမ္းရိွတယ္။ ပါရမီေတာ္ေတြျဖည့္ရမယ္။ ျဖည့္ဆည္းရမဲ့ ကာလအတုိင္းအတာကိုလည္း ေဟာထားတယ္။ အဲဒါေတြကို လုပ္ႏုိင္ရင္ မည္သူမဆို ဘုရားျဖစ္ခြင့္ ရိွတယ္။ တျခားဘုရားေတြက ေကာင္းကင္ေပၚမွာ။ တစ္ဆူေသာဘုရားသာျဖစ္ရမယ္။ မည္သူမွ် ဘုရားျဖစ္ခ်င္လုိ႔ မရဘူး။ ဘုရားျဖစ္ခြင့္ နည္းလမ္းလည္း မေပးခဲ့။ သူ႔ရဲ႕အေပၚ ရိုေသ ဆက္ဆံမႈမ်ိဳးကို မည္သူမွ် မေပးရ။ ဥပမာ-သူတို႔ဘုရားအေပၚရိွခိုးမႈမ်ိဳးကုိ မိဘဆရာသမားတုိ႔အေပၚကိုမွ် မေပးရ။ ဘုရားကို ရိွခိုးသလိုမ်ိဳး မိဘဆရာသမားတုိ႔ကို ရိွမခိုးရ။ (သတိထားၾကည့္ၾကပါ)။ ဘုရားလႊတ္လုိက္တဲ့ တမန္ေတာ္မ်ားေတာ့ရိွပါတယ္။ သူတုိ႔ဟာ ဘုရားမဟုတ္ၾကပါ။
ဘုရားေတြ အေပၚမွာေတာ့ ဘာသာအေလွ်ာက္ ပူေဇာ္မႈေတြ ကြာျခားသြားခဲ့ ၾကၿပီ။ ဘာေၾကာင့္လဲ-သူတုိ႔ဘုရားအေပၚ ကုိယ္ ပူေဇာ္မႈ မျဖစ္ႏုိင္သလို၊ ကုိယ္တို႔ ဘုရားအေပၚမွာလည္း သူတုိ႔ ပူေဇာ္မႈမ်ိဳး မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ သို႔ေသာ္ မိဘတုိ႔က သားသမီးေတြအေပၚ ထားရိွတဲ့ ေမတၱာႏွင့္ သားသမီးေတြက မိဘေတြေပၚ ထားရိွတဲ့ ေစတနာကေတာ့ ဘယ္ဘာသာမ်ိဳးမဆို တူညီၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ သားမီးေတြ တန္ဖိုးအထားရဆုံး အျမတ္ႏုိင္ရဆုံးက မိဘေတြ ျဖစ္ေနတာကို ဘယ္ဘာသာမ်ိဳးမဆို ေတြ႔ျမင္ေနရပါလိမ့္မယ္။
သားသမီးေတြထက္ ေျမာက္မ်ားစြာ ခ်မ္းသာတဲ့ မိဘကို သားသမီးေတြက တန္ဖိုးအထားအရဆုံးမို႔ အျမတ္ႏိုးရဆုံးမို႔ စားဘြယ္ ေသာက္ဘြယ္ ပန္း ေရခ်မ္း-စေသာ၀တၳဳတို႔ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မိဘေတြရဲ႕စကားနားေထာင္ လုိက္နာလို႔ ၀န္ႀကီး အမတ္ စေသာ ရာထူးႀကီးႀကီးတစ္ေနရာေလာက္ရရိွသြားတဲ့ ေလာကီ အထြဋ္အထိပ္ ေရာက္ပညာျဖင့္လည္းေကာင္း ပူေဇာ္ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ မိဘေတြက ပူေဇာ္ျခင္းႏွစ္မ်ိဳးလုံးနဲ႔ ကန္ေတာ့တာကို လက္ခံေက်နပ္ေနမွာပါ။ သို႔ေသာ္လည္း စားဘြယ္ ေသာက္ဘြယ္ ပန္း ေရခ်မ္း-စေသာ၀တၳဳတို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္တာထက္ ရာထူးႀကီးႀကီးတစ္ေနရာေလာက္ရရိွသြားတဲ့ ေလာကီ အထြဋ္အထိပ္ ေရာက္ပညာျဖင့္ ပူေဇာ္တာကို ပုိၿပီးသေဘာက်ပါလိမ့္မယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ---မိဘေတြက ခ်မ္းသာၿပီးသားမုိ႔ပါ။ ခ်မ္းသာၿပီးသားဆိုရင္ အာမိသပူဇာကိုေတာ့ မိဘမ်ား မမက္ေမာေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း ဆုံးမစကားလုိက္နာသည့္ အက်င့္ျဖင့္ ပူေဇာ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း ပုိၿပီးသေဘာက်တယ္လို႔ မွတ္ရပါ့မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညီေလး တတုိင္ေမႊးေရ ပူေဇာ္ျခင္းႏွစ္မ်ိဳးကိုေတာ့ ဒီဥပမာေလးႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္သာ ၾကည့္ၿပီး မွတ္သားထားလုိက္ပါေတာ့။
နိဂုံးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ သာသနာေတာ္ အရွည္ခံ တည္တ့ံေရး ေမွ်ာ္ေတြး ႀကိဳးပမ္းေစ လုိေသာေၾကာင့္ ဓမၼပူဇာကုိသာ အေကာင္းဆုံး အျမတ္ႏုိးဆုံးဟု ျမတ္စြာဘုရား အေလးေပး ေဟာသြားေတာ္မူပါေၾကာင္းကို တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။
(၂၉-၁-၂၀၁၃) အဂၤါေန႔ ည ၁၀-နာရီ ၁၀ မိနစ္
သုခီ ဒီဃာယုေကာ ဘ၀။ (ဆရာဗန္)