တစ္ခ်ိန္တုန္းကငါေၿပာတဲ႔စကား.....ပ်ားသကာလိုခ်ိဳတယ္လို႔ေၿပာတဲ႔သူ......ခုေတာ႔ငါ႔ရဲ႔စကားဟာတမာေတြလိုခါးသြားၿပီးလား........ငါ႔ကိုတစ္ေန႔မေတြ႔ရင္မေနတတ္ဖူးလို႔ေၿပာတဲ႔နင္.........ခုေတာ႔ငါ႔ကိုေတြ႔ရင္စိတ္ညစ္တာပဲတဲ႔...တစ္ခ်ိန္ကနင္ဘယ္သြားသြားလိုက္ပို႔ခဲ႔တဲ႔ငါ....ခုေတာ႔မလိုဘူးလို႔ေၿပာလာတဲ႔နင္႔ကိုငါဘယ္လိုနားလည္ရမလဲ......ရာသီေတြပဲေၿပာင္းေနလို႔လား......ႏွစ္ေတြပဲေဟာင္းေနလို႔လား.....တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီေနဖို႔အခ်ိန္တန္ခဲ႔ၿပီးလား......နင္႔ကိုငါအၿပစ္မတင္ပါဘူး......ငါ႔ရဲ႔ကံၾကမၼာကိုကမေကာင္းတာလို႔ပဲသေဘာထားလိုက္ပါမယ္....ေဝးကြာၿခင္ေတြနဲ႔ပဲနင္႔ကိုငါဆက္ၿပီးခ်စ္ေနပါေတာ႔မယ္...အခုငါ႔ရင္ထဲမွာရြာဖို႔ၿပင္ေနတဲ႔မိုးေကာင္းကင္လိုခံစားေနရတာနင္သိနိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး.......ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ငါ႔ရင္ထဲကအခ်စ္ေတြကိုနင္ၿမင္ေအာင္ငါမၿပမိခဲ႔လို႔ပါ.....ငါဟာနင္႔ရဲ႔အခ်စ္ဆံုးခ်စ္သူမၿဖစ္ခ်င္ေနပါေစ...အဆံုးထိခ်စ္တဲ႔ခ်စ္သူၿဖစ္ရင္ငါေက်နပ္ေနမွာပါ......ေအာ္....အခုေတာ႔လည္း.......တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔......နင္နဲ႔ငါ.....ေဝးေနၾကၿပီးေနာ္.........
↧