ကလင္...ကလင္...ညလံုးေပါက္ၿမည္ေနတဲ့ဖုန္း...စိတ္ရႈပ္ေပမယ့္ဒီအတိုင္းေလးပဲၾကည့္ေနလိုက္တယ္... ငါနယ္သြားမလို႕ငယ္...ဥပၸကၡါတရားနဲ႕ထံုးစံအတိုင္းေခါင္းၿငိမ့္လိုက္တယ္...ငယ္ေလးေရဖုန္းလာတယ္...စိတ္ရႈပ္စြာနဲ႕"ကၽြတ္"ခနဲစုပ္သတ္လိုက္ရင္းဖုန္းကိုကိုင္မိေတာ့"ပန္းႏုေရာင္ဆိုင္ကပါတဲ့"စိတ္ထဲကေဒါသေတြကိုၿမိဳသိပ္လိုက္ရင္းမမဖုန္းကိုေခၚေလဆိုေတာ့လိုင္းမအားလို႔တဲ့...ဒီလိုနဲ႕ပဲထူးးထူးဆန္းဆန္းရွားရွားပါးပါးငါရဲ႕အိမ္ၿပန္ရက္ေတြမွာပန္းႏုေရာင္ဆိုင္ကဆိုတဲ့ဖုန္းခဏခဏၿမည္တက္တယ္...စိတ္ရႈပ္ေထြးမႈေခါင္းစဥ္ေတြနဲ႕ ငါ့ရယ္ခ်င္ေနခဲ့မိတယ္...ပန္းႏုေရာင္ဆိုင္ကေပါ့ေလ...အစ္ကိုၾကီးလည္းကန္ေတာ့ပါရဲ႕ အစ္ကိုေလးလည္းကန္ေတာ့ပါရဲ႕ဦးသန္းကိုလည္းကန္ေတာ့ပါရဲ႕...ေကာင္ကေလးေရာကန္ေတာ့ေပးရဦးမလားလို႕ေမးခ်င္ေသးတယ္...
"မင္းသားေလးလို႔မွတ္ထင္ထားသူေရလိမ္တယ္ညာတယ္အခ်စ္ကိုကစားတယ္...ဘီလူးေခါင္းေလးနဲ႕ခ်စ္သူေလးေမာင္ေရရင္နာေလေအာင္လုပ္တာလားကြယ္..."အဲဒီသီခ်င္းေခြကိုဖြင့္ၿပမလို႔လုပ္ေတာ့လည္း...တစ္ခါတစ္ေလအေမကလူကြယ္ရာမွာငယ့္ကိုသိပ္ေတာင္းပန္တယ္...က်ားသနားမွႏြားခ်မ္းသာရမွာပါတဲ့...အေမမို႔လို႔ဘာမွၿပန္မေၿပာလိုက္ဘူး...သစ္ငုတ္တိုေတာင္လႈပ္ပါမ်ားရင္နဲ႕ေသးတာပဲသည္းခံရတာေတြၾကာလာ ေတာ့သည္းခံႏိုင္စြမ္းေတြေလွ်ာ့နည္းလာခဲ့တယ္...ကိုယ့္အပူကိုလူမၿမင္ေစခ်င္လို႕ပိတ္ထားတဲ့တံခါးတစ္ခ်ပ္တိုက္စားခံရဖန္မ်ားလာေတာ့ေၿပာၿပလိုက္မိတယ္...၀မ္းနဲ႕မလြယ္သားမမည္ဘူးလို႕...ဘာလို႔လည္းဆိုတဲ့ ေမးခြန္းလည္းမေမးခ်င္ေတာ့ဘူး...ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္လည္းလို႔လည္းမေမးခ်င္ေတာ့ဘူး...သားသမီးအရင္းဆိုတာမိဘတိုင္းအတြက္တစ္ပန္းသာစၿမဲပဲ...သစ္ပင္တစ္ခုလံုးသစ္ကပ္ပင္ေတြကပ္ေပါက္လို႔ကမၻာပ်က္မတက္ငါ့ကိုဘယ္သူမွကိုယ္ခ်င္းမစာႏိုင္ခဲ့ဘူး...ေနာက္ဆံုးအေၿခမွာအၿမစ္မရိွေတာ့တဲ့ အင္ၾကင္းပင္တစ္ပင္နဲ႕ ငါ့ဘ၀ၾကီးဇာတ္သိမ္းရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ေနာက္ငါလူေတြကိုသိပ္နာက်ည္းသြားခဲ့တယ္...သူတို႔သာဘူးခံမၿငင္းခဲ့ရင္ငါလည္းၿခစားခံရမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္...ငါ့ကိုယ္ကသစ္ကပ္ပင္ေတြအတြက္ပန္းႏုေရာင္ဆိုင္ကလည္း ကယ္ႏိုင္မွာမဟုတ္သလို အၿငိမ့္စင္ေပၚတက္ၿပီးေအာ္ႏိုင္မွာလည္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး...တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ ေလာကၿပက္လံုးလွလွေလးထက္သစ္ပင္တစ္ပင္ကပိုအေရးၾကီးတယ္...ငါ့မိဘကလြမ္းလို႔ေသရေတာ့မယ့္သစ္ပင္တစ္ပင္ဆိုရင္ ခါးသီးစြာသည္းေၿခပ်က္မတက္သည္းခံခဲ့ရတဲ့ အစိမ္းပုပ္ပုပ္ရက္စြဲေတြအတြက္ ငါမေမြးေပးခဲ့ရင္ေတာင္ေက်းဇူးတင္မိမွာပါဆိုတဲ့စကားမ်ိဳးအသက္ထက္ပိုတန္ဖိုးထားတဲ့သူကိုေၿပာမိလိုက္တယ္...ကမၻာၾကီးဟာလည္ေနတာပါ တစ္ေန႕ေန႕တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ ငိုညည္းသံကို သူရဲ႕ မိဘစိတ္ကိုလူသားေတြနားလည္မွာပါ...ကိုယ့္သမီးေလးနဲ႕ေတာင္၀ေအာင္မေနလိုက္ရဘူး...ကိုယ့္မွာေသြးႏုႏုေလးပဲရိွေသးတယ္ဆိုတဲ့စကားသံကိုၾသကာသေလာကၾကီးရဲ႕စကားလူသားေတြနားလည္တဲ့တစ္ေန႕ငါ့ကိုကိုယ္ခ်င္းစာႏိုင္လာမွာပါ..ငယ္ေလးငါပန္းေတြကိုစားတယ္...ငယ္ငယ္တုန္းကရိုးရိုးေလးပဲၿပံဳးေနခဲ့မိတယ္...မေနာက္ရက္ခဲ့ဘူး မယ္၀ဏÖလိုၿဖစ္မယ္လို႕...အခုေတာ့ ဗိုလ္ထြဋ္ခမ်ာငါ့ကိုခိုေလးနဲ႕မွားၿပီး ဆူးေလမသြားပဲတင္းနစ္ခ်န္ပီယံမေလးအဆံုးခံၿပီးႏွစ္ရွည္လမ်ားဒုကၡခံလိုက္ရတာဘာမွလည္းအရာမထင္လိုက္ဘူးေနာ္...ေန႕တိုင္းေန႕တိုင္းဘီလူးမင္းနဲ႕ေနာက္လိုက္နဂါးေတြနဲ႕ေဆာ့လိုက္ ေၿပာင္လိုက္နဲ႕ေနရင္း ငါက်ိန္စာတစ္ပုဒ္ကိုခပ္တိုးတိုးရြတ္ဆိုမိတယ္...ငါဒီေလာက္အတန္တန္ေမးတာေတာင္မေၿပာတဲ့သူေတြဆို ၿပီး...တကယ္ေတာ့ေကာင္မေလးရဲ႕သစ္ပင္ငိုညည္းေနတာၾကာခဲ့ၿပီေလ...မိဘကိုပစ္ပယ္တဲ့အၿပစ္...ေလာကပါလကအၿပစ္တင္ေတာ့ကေယာင္ကတမ္းနဲ႕ေလလြင့္မိတယ္...ငါဦးေႏွာက္ေတြထဲၿခေတြတက္ေနသလို မ်ိဳးပဲဆိုၿပီးအခါမ်ားစြာထပ္ကာထပ္ကာငိုေၾကြးရင္း သစ္ပင္ထဲကေၿမြက၀င္လိုက္ထြက္လိုက္ ငါ့ကိုယ္ထဲမွာေၿမြေတြ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္...အစတည္းကသိခဲ့ရင္သမီးအရမ္းဂရုစိုက္မိမွာေပါ့လို႔...အခါခါဒူးေထာက္ရင္းအခုေတာ့ေႏွာင္းေနၿပီေလဆိုတဲ့နတ္တို႕ဘုရင္ရဲ႕အၿပစ္တင္သံကိုငါတစ္ေယာက္တည္း လည္စင္းခံေနရတဲ့ရက္စြဲထဲမွာ ဘယ္သူမွမကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ဖူး...အဲေနာက္ေတာ့ ငါလူေတြကိုမုန္းတီးနာက်ည္းလာတယ္...ေန႕တိုင္းၿခစားခံေနရတဲ့စိတ္တစ္ခုနဲ႕...ရူးသြားတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ကၽြန္မသစ္ပင္ၿခစားခံေနရလို႔ ၿခတက္ေနတာ...ဒီမ်က္ရည္ေတြေနာက္မွာ ငါ့မိဘရဲ႕ စိတ္တစ္ခုေၾကာင့္ ပစၥယံကအပင္ေတာင္အပြင့္ေတြတိတ္ကုန္သလား...ဒီလိုနဲ႕ပဲ အပင္ကသစ္ကပ္ပင္ကိုဖယ္ေပးလိုက္တယ္...ေညာင္ပင္ကိုႏႈတ္ေပးလို႔ေက်းဇူးေနာ္တဲ့...အခုေတာ့ငါဟာ မိဘကိုလည္းအရိပ္မိုးေပးလို႔မရ...ေရလည္းေလာင္းေပးခြင့္အခ်ိန္ၿပည့္မရိွႏိုင္နဲ႕...သူမ်ားသားသမီးနဲ႕မိဘခ်စ္ၿခင္းခြဲတဲ့သူေတြ၀ဋ္လည္ၾကပါေစလို႔က်ိန္မိတယ္...ငါ့မိဘေသရင္အေၾကာင္းသိမယ္လို႔...ဘာလို႔လည္းသိလားကၽြန္မကသစ္ပင္တစ္ပင္ထက္နည္းနည္းပဲပိုသာတာေလ...ဒါနဲ႕ပဲအိမ္ၿပန္ခ်ိန္ေတြေပ်ာက္ရွခဲ့ေတာ့....ကၽြန္မ၏သစ္ပင္ဟာေန၀င္ေတာ့မယ္ေလကို...ကလင္...ကလင္ ဆိုရင္ ပန္းႏုေရာင္ဆိုင္ကပါလို႔ေၿပာသံမၾကားခ်င္ေတာ့ဘူးေလ...ဒါနဲ႕ပဲ ဗုဒၶကမၻာဆိုဒ္ထဲကိုေနာက္ခါမ၀င္မိေအာင္ ၾကိဳးစားမိတယ္...မသိတဲ့သူေတြဆုိေတာ့ေလ...တကယ္လို႔မွာစရာရိွရင္အရင္လိုပဲခုတံုးလုပ္လုပ္စားေနၾက ခပ္တည္တည္အ၀တ္ လာပိုတဲ့သူေတြကို ...ခ၀ဲေရ...ပန္းႏုေရာင္ဆိုင္ကပါလို႔မွာလိုက္ၾကပါဦးလို႔...
Magic Rose