ရန္ကုန္ျမိဳ ့ၾကီးမွာ ေစ်း၀ယ္ျခမ္းရတာ အေတာ့္ ကို စိတ္ကုန္မိပါတယ္။
သတ္မွတ္ခ်က္မရွိေလတဲ့ ကုန္ပစၥည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး အဖုံဖုံ တို ့ကို လည္းေကာင္း
စားေသာက္ကုန္ တို ့ကိုလည္းေကာင္း၊ ကုန္မာပစၥည္းမ်ား ကိုေသာ္လည္း
ေကာင္း၊ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းသုံးပစၥည္းမ်ားေသာ္လည္းေကာင္း၊
ေဆး၀ါးပစၥည္းမ်ား၊ လူသုံးပစၥည္းမ်ား၊ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ား၊ အီလက္ထေရာ
နစ္ပစၥည္းမ်ား အစရွိသည္ တို ့ကို မွ အစျပဳ၍ အိမ္ျခံေျမ ေစ်းမ်ား အထိပင္
စည္းကမ္းမဲ့စြာ ျဖင့္ ေရာင္းခ် ခ်င္သလို ေရာင္းခ် ေနသည္မွာ စားသုံးသူတို ့
ဖက္က ခ်ည္း အနာဖက္ ကခ်ည္းျမင္ေတြ ့ေနရေလသည္။
    သည္ဖက္ ဆိုင္နွင့္ ဟိုဖက္ဆိုင္ေစ်း နွဳန္းသည္ပင္ ကြာျခား တတ္ေလရာ
မိမိ အသုံးလိုေသာ ပစၥည္း တစ္ခု ေစ်းမွန္ နွင့္ရဖို ့ဆိုသည္မွာ ေတာ့ ရန္ကုန္
အျပင္ ျမန္မာတျပည္လုံး အင္မတန္ ၀ယ္ရခက္ေလသည္။ ရန္ကုန္ မွေသာ္
ေ၀း ေသာ္ အရပ္ေဒသရွိ ပစၥည္းမ်ား အားလုံး ကို အဆေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ
ေစ်းနွဳန္းတင္ ေရာင္းခ်သည္ ကိုလည္း မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ ့ေတြ ့ရေလသျဖင့္
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္ က လြဲျပီး မည္သို ့မွ မတတ္နိုင္ေပ။
      ယခု မိမိ မွာလည္း ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္း သုံးဆက္စပ္ ပစၥည္းမ်ား
ကို ဆက္တိုက္ဆိုသလို ၀ယ္ယူေနသူ ျဖစ္ရေလကား ထိုေနရာ ေစ်းတမ်ဳိး
ဤေနရာ ေစ်း တစ္မ်ဳိး ျဖင့္ ေပး၀ယ္ေနရျခင္း အား စိတ္တိုင္း မက် နိုင္သည္
ျဖစ္ရေလကား သည္စာ ကို ေရးခ်င္စိတ္ တဖြားဖြား ျဖစ္ခဲ့သည္မွာ ၾကာျမင့္ေလ
ျပီ။ သို ့ေသာ္ ေရးခ်ိန္မရေလသျဖင့္ မေရးျဖစ္ခဲ့။
       ယခုလည္း အက်ယ္ခ်ဲ ့ေရးရန္ အခ်ိန္မရသျဖင့္ အတုိအားျဖင့္သာ ေရး
ရန္ျဖစ္ေလသည္။
       ကြ်န္ဳပ္သည္လည္း ယခင္က ေရႊတိဂုံဘုရားလမ္း နွင့္ သိမ္ၾကီးေစ်း အီး
ရုံတို ့သည္ လည္း လက္ကားဆိုင္ မ်ားေလ သျဖင့္ သြားေရာက္ ၀ယ္ျခမ္း
တတ္သည္မွာလည္း အစြဲ တခု ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထို ့ေနာက္ တြင္ကား မ၀ယ္ခင္
ကိုယ္၀ယ္မည့္ ပစၥည္း ေစ်း အား တစ္ဆိုင္၀င္ တစ္ဆိုင္ ထြက္ ေမးျမန္းတတ္
လာေတာ့သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆို ေသာ္ ဆိုင္ၾကီး မ်ား ဟူသည္လည္း
အျပိဳင္ေရာင္းေသာ္ျငား လည္း ေစ်း က ေသာင္းဂဏန္း အထိ ကြာဟေန
တတ္ေသာ ေၾကာင္း ျဖစ္ျပန္ေလသည္။
        ဘုရားလမ္း က ၀ယ္လာေသာ LPG Regulator တစ္ခုသည္ တစ္
ဆိုင္ေက်ာ္ တြင္ ငါးေထာင္ခန္ ့ေစ်းပိုေပးလိုက္ရမွန္းသိလာသည္။ ေရႊလသာ
ဟူေသာ ကုန္မာ ဆိုင္သည္ နွစ္ေထာင့္ငါး ရာတန္ Nozzle တစ္လုံး ကို
ငါး ေထာင္ျဖင့္ ေရာင္းျခင္း ကို ၀ယ္မိခဲ့သည္။ ၁၈၀၀ က်ပ္တန္ ေက်ာက္ျပား
တစ္ခ်ပ္ အား ၂၅၀၀ က်ပ္ျဖင့္ ေရာင္းေနသည္ ကို ၾကားရေတာ့ အံ့ၾသမိသည္။
       သိမ္ၾကီးေစ်းတြင္ ကုန္မာပစၥည္းစုံ ကာ ေစ်းနွဳန္းမွန္ သည္ဟု ၾကားသျဖင့္
ေျခာက္မူး Screw သြား၀ယ္မိသည္။ ေစ်းနွဳန္းက တစ္လုံးလွ်င္ ခုနွစ္က်ပ္တဲ့။
အလုံး ၂၀၀၀ ၀ယ္ျပီးေပးလိုက္သည္။ ညေနတြင္ ကား ေစာ္ဘြားၾကီးကုန္း
စက္ဘီး၀င္း အတြင္း ၀ယ္ေနက် ဆိုင္တြင္ တစ္လုံး သုံးက်ပ္ခြဲ ေစ်း နွင့္
ေနာက္ထပ္ အလုံး ၂၀၀၀ ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ သည္မွာ တင္ ထက္၀က္ကြာေလ
ျပီ။ ထိုနည္း တူ Rivet 4/4 တစ္ဘူး ကို သိမ္ၾကီးေစ်းမွာ ၄၅၀၀ က်ပ္၊ ေစာ္ဘြား
ၾကီး ကုန္းက ၀ယ္ေနက် ဆိုင္မွာ ၂၇၅၀ က်ပ္ ျဖစ္ျပန္သည္။ ထို သို ့ကြာဟေန
ျခင္းသည္ ကား အဘယ္သို ့နည္း။
       သိမ္ၾကီးေစ်း ဆိုင္မ်ားသက္သာ သည္ဟု ရွိေနေသာ အသိ လက္လြတ္ျပဳတ္
က်မိျပန္သည္။ ေတာင္ဒဂုံ ဖက္ လွည့္ေစ်းေမး ရသည့္အခါလည္းရွိသည္။ ေတာင္ဒဂုံ
ရွိ ဆိုင္မ်ားသည္ လည္း သိပ္မထူးမျခား နားေပ။
        ဂတ္စ္အိုး ျဖည့္မည္။ ကမၻာေအး မွာ တစ္ပိႆာ ကို ၂၅၀၀က်ပ္၊ ေရႊျပည္သာ
ပဲခူး မွာ ၃၅၀၀ က်ပ္ ျဖစ္ျပန္သည္။ ေအာက္စီဂ်င္ျဖည့္သည္မွာ ရန္ကုန္ပဲခူး ကို ၄ဆ
ခန္ ့ေစ်းၾကီးေနျပန္သည္။
         ဟန္းဖုန္းေစ်းလည္း တံဆိပ္ အတူတူ ၊ ေမာ္ဒယ္ အတူတူ ကို ျမိဳ ့ထဲက whole
Sale ယူေသာ ဆိုင္ နွင့္ Brand ဆိုင္ တြင္ ၆၀၀၀ က်ပ္ကြာဟ ေနသည္။ ကြန္ျပဴတာ
၀ယ္လွ်င္လည္း ထုိနည္းတူစြာျဖစ္ေနျပန္သည္။ ေဆးလိပ္ တစ္ဘူး ၀ယ္လွ်င္ေတာင္
ဟိုဆိုင္မွာ ေျခာက္ရာ၊ သည္ဆိုင္မွာ ကိုးရာ၊ နွင့္ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ပါးစပ္ထံဲ က ေစ်း ကို
ေျပာေရာင္းေလသည္။ ဆိုင္သည္ တို ့ စည္းမထားၾကေတာ့ဘဲ ရိုက္စား ဟု ေခတ္
တြင္ စားသုံးသူတို ့အိပ္ကပ္ထဲ က ရွိသမွ် ေငြ ကို မတရားသျဖင့္ အျမတ္ၾကီးစား
ယူေနၾကကုန္သည္။
        ပါရမီလမ္းဆုံ က ပ်ံလႊား ဆိုင္မွာ မီးၾကိဳးတေခြ ကို က်ပ္ေလးေသာင္းတစ္ေထာင္
၀ယ္ေနက် ဆိုင္ သို ့မဟုတ္ လမ္းသုံးဆယ္မွာ သုံးေသာင္းေလးေထာင္ ( တျမိဳ ့ထဲ
မွာပင္ ေစ်း က ၇၀၀၀ က်ပ္ခန္ ့တင္ေရာင္းေလသည္။ Welding Electrode တစ္ဘူး
ကို သည္ဆိုင္မွာ ၅၀၀၀ က်ပ္ေရာင္းသည္။ ေနာက္တဆိုင္မွာ ၄၇၀၀က်ပ္၊ ေနာက္တ
ဆိုင္က်ေတာ့ ၄၆၀၀ က်ပ္ျဖစ္ေနျပန္သည္။
       အလိုေလာဘ မသတ္ နိုင္ၾကေသာ ျမန္မာျပည္မွ ေစ်းေရာင္းသူ ျပည္ၾကီးသား
မ်ားသည္ လည္း အစိုးရကန့္သတ္ခ်က္ မထားေလ သမွ် မည္သည့္ရာခိုင္နွဳန္း အျမတ္
ယူေရာင္းမည္ မရွိဘဲ ရသမွ်ေစ်း ျဖင့္ အျမတ္မ်ားေလသမွ် ရနိုင္သေလာက္ ယူေန
ၾကသည္မွာ သုံးစြဲသူမ်ား ဖက္ က အင္မတန္နစ္နာေနရေလသည္။
       ေခတ္ပ်က္ေနေသာ အခါ စီးပြားရွာ ရ ေကာင္းသည္ ဟု ေျပာၾကျခင္းသည္
အင္မတန္မွ မွန္ေနျပန္ေပသည္။ ယခု လည္း ေခတ္ မပ်က္ေသာ္လည္း ပ်က္ေန
ျခင္းသကဲ့သို ့ အျမီးက်က္ အျမီးစား၊ ေခါင္းက်က္ ေခါင္းစား မ်ားလာေသာ ျပည္ျမန္မာ
မွ ကိုယ့္လူမ်ဳိး မ်ားသည္ ရသမွ် ဒႆက ခ်ဳိင္မည့္သူ ခ်ည္း ျဖစ္ေန ေလရကားေတြး
ေတာယင္း ပါးစပ္ထဲ က ေျပာသမွ်ေစ်းနွဳန္းျဖင့္ ေပး ၀ယ္ေနရေသာ ရန္ကုန္ျမိဳ ့နွင့္ အတူ
ျမန္မာတျပည္လုံး က စားသုံးသူမ်ား ကို ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါေတာ့သည္။
        “ လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ လို ့ ”

အားလံုးပဲ မဂၤလာပါဗ်ာ…

က်ေနာ္အခုသံုးတဲ့ Gmail account က

myanmarpsychologist@gmail.com ပါ…

လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ ႏွစ္ ေက်ာ္ေလာက္ကသံုးတဲ့ account တစ္ခုဖြင့္မရေတာ့လို႔

myanmarpsycho ဆိုတဲ့ account ကိုဖြင့္လိုက္တာျဖစ္တယ္…

အရင္အေကာင့္ေဟာင္းရဲ႕ နာမည္မွာလည္း

Myanmar ဆိုတဲ့ စာလံုးပါတယ္…

အဲဒီအေကာင့္ေလးက က်ေနာ့္အတြက္ထူးျခားတယ္…

ဘယ္လိုထူးျခားလဲဆိုရင္…

အဲဒီ account ထဲမွာ အာေပတူး တစ္ေယာက္မွမပါဘူး…

အားလံုးက ဒိတ္ဒိတ္က်ဲေတြခ်ည္းပဲ…

ဘယ္လိုဒိတ္ဒိတ္က်ဲေတြလည္းဆိုရင္ေတာ့…

ဆရာေတာ္ သမားေတာ္ေတြပါသလို…

အျဖဴေရာင္ဘုန္းႀကီး…

အ၀ါေရာင္ဘုန္းႀကီး…

ပန္းေရာင္ဘုန္းႀကီး…

ေဗဒင္ဘုန္းႀကီး…နဲ႔

ဘုန္းႀကီးေတြ ေတာ္ေတာ္စံုတယ္…

ဘာသာေရးသမားေတြေတာ္ေတာ္ပါတယ္…

အစၥလာမ္ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ပါတယ္…

သားက ဥပေဒဘက္ေတာ္သား အေဖက သူပုန္ဆိုတဲ့ သူေတြ…

တစ္မိသားစုလံုး အသတ္ခံရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္းပါတယ္…

က်န္တဲ့သူေတြေတာ့ သိပ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး…

အဲဒီထဲမွာ ထူးထူးျခားျခား ညီငယ္တစ္ေယာက္ပါလာတယ္…

ေမြးကတည္းက သားသတ္လြတ္စားတဲ့သူေပါ့

သူက က်ေနာ့္ထက္ ၂ ႏွစ္ ၃ ႏွစ္ေလာက္ငယ္တယ္…

အသားျဖဴျဖဴ ရုပ္ေခ်ာေခ်ာ ပိန္ပိန္ပဲ…

ပိန္တာမွ ေတာ္ေတာ့္ကိုပိန္တာ…

သူ႔ကိုယ္သူ အစားမစားလည္း အသက္ရွင္လို႔ရတယ္လို႔ေျပာတယ္…

ခ်င္းျပည္ဘက္မွာေနတယ္…

သမိုင္းဆရာတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္တယ္…

သူ႔ရဲ႕ အတိတ္ဘ၀ေတြကို ျပန္ျမင္ရတယ္လို႔လည္းေျပာတယ္…

က်ေနာ္က သူ႔ကို ဆရာေနလို႔ ေခၚတယ္…

ဆရာတပ္ေခၚတာက က်ေနာ့္ဆရာျဖစ္လို႔မဟုတ္ဘူး…

ဆရာတပ္ေခၚတာ အက်င့္လို႔ျဖစ္ေနလို႔…

သူက က်ေနာ့္ကို ခင္လို႔

ခ်င္းျပည္ဘက္ကေန ရန္ကုန္အထိလာေတြ႔တယ္…

က်ေနာ္တို႔ အတူ သားသတ္လြတ္ဆိုင္မွာ ထမင္းစားရင္း

ဘာသာေရးအေၾကာင္းေတြ ေဆြးၾကေႏြးၾကနဲ႔

စကားေတြေျပာခဲ့ၾကဖူးတယ္…

အဲဒီေနာက္ေတာ့

က်ေနာ္နဲ႔ ဆရာေန အဆက္အသြယ္ပ်က္ခဲ့တယ္…

အေၾကာင္းက က်ေနာ့္ Gmail account ပ်က္သြားသလို

ဆရာေနရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္လည္းပ်က္သြားတယ္…

ဘယ္လိုမွ အဆက္အသြယ္မရေတာ့ဘူး…

Account ထဲက gmail address နာမည္ေတြလည္း က်ေနာ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး…

အဲလိုျဖစ္သြားတာကို အရမ္းႏွေျမာမိတယ္…

အဲဒီကတည္းက စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔ gmail ကိုမသံုးပဲေနလိုက္တာ…

2010 ေလာက္မွ အေကာင့္သစ္ျပန္ဖြင့္ျဖစ္တယ္…

ၿပီးခဲ့တဲ့ 2013  December လမွ

Facebook မွာ ဆရာေနနဲ႔က်ေနာ္

အမွတ္မထင္ ျပန္ေတြ႔ခဲ့တယ္…

ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ဆီဖုန္းဆက္လာတယ္…

ဖုန္းထဲမွာ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာၾကတယ္…

ေနာက္ေတာ့…

ခင္ဗ်ားရဲ႕ဘ၀ကို က်ေနာ္ေတြ႕ၿပီတဲ့…

ဘာေတြ႕တာလည္းေမးေတာ့…

ခင္ဗ်ားဟာ အတိတ္ဘ၀က

အေနာက္ဘက္လြန္မင္းတရားႀကီးျဖစ္ခဲ့တာတဲ့…

အေနာက္ဘက္လြန္မင္းက

ဘုန္းႀကီးတဲ့ မင္းတစ္ပါးျဖစ္တယ္လို႔လည္းသိရတယ္…

လက္သံုးေတာ္ ဓားကို ကိုင္ေျမွာက္ၿပီး

ဒီေရကို က်ေအာင္လုပ္ႏိုင္တယ္လို႔လည္းသိရတယ္…

ေတာင္ငူမင္း (နတ္သွ်င္ေနာင္) ကို

တံက်င္လွ်ိဳၿပီး ရက္ရက္စက္စက္

သတ္ျဖတ္ခဲဲ့တယ္လို႔လည္းသိရတယ္…

တံက်င္လွ်ိဳတယ္ဆိုတာ

စအိုကေန ငယ္ထိပ္ထိေပါက္ေအာင္

စူးခၽြန္နဲ႔ထိုးၿပီးသတ္တာျဖစ္တယ္…

ေတာင္ငူမင္းကလည္း

အခုျမန္မာျပည္မွာ နာမည္ရေနတဲ့

နကၡတ္ေဗဒင္ဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္…

အေနာက္ဘက္လြန္မင္းဆိုတာ

အေနာက္ဘက္မွာ ကြယ္လြန္လို႔ အေနာက္ဘက္လြန္မင္းလို႔

နာမည္တြင္တာျဖစ္တယ္…

ကြယ္လြန္တာကလည္း လုပ္ႀကံခံရမႈေၾကာင့္ျဖစ္တယ္…

အဲဒီဘ၀ကေန ေသေတာ့…

အသူရကာယ္ျဖစ္တယ္လို႔ေျပာတယ္…

အဲဒီ အသူရကာယ္ဘ၀က ကၽြတ္မွ

အခု ျမန္မာဆိုက္ကိုျဖစ္လာတာလို႔ ဆိုတယ္…

ဆရာေနကေတာ့…

သုတိတာနတ္ျပည္က ဆင္းလာတာျဖစ္တယ္လို႔

သူ႕ကိုယ္သူေျပာတယ္…

သုတိတာနတ္မျဖစ္ခင္

အေနာက္ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ႀကီးျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ သိရတယ္…

အဲဒီေခါင္းေဆာင္ႀကီးက

သူကိုယ္သူသတ္ေသသြားတာျဖစ္တယ္…

ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ကေမးၾကည့္တယ္…

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သတ္ေသတဲ့သူက

ဘာလို႔နတ္ျပည္ေရာက္သလဲေပါ့…

အဖန္ ၅၀၀ ၅ ကမၻာဆိုတာေတြမခံရဘူးလားေပါ့…

အဲလိုေမးေတာ့…

သူက မခံရဘူးတဲ့…

ဘာစိတ္နဲ႔ေသလို႔မခံရဘူးဆိုလားပဲေျပာတယ္…

ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို ဆက္ေျပာတယ္…

ဗားမဲ့ဆရာေတာ္ကို ျပန္ၿပီးကိုးကြယ္ပါလို႔ေျပာတယ္…

ဗားမဲ့ဆရာေတာ္ဆိုတာ

အေနာက္ဘက္လြန္မင္းရဲ႕ လက္ဦးဆရာပဲတဲ့ေလ…

ခင္ဗ်ားတို႔ ဆရာဒကာအရင္းေတြပဲတဲ့…

ဆရာေတာ္က အခုစတုမဟာရာဇ္နတ္ဘံုမွာ

ဘံုကစိုးနတ္ျဖစ္ေနတယ္လို႔ေျပာတယ္…

ခင္ဗ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္လိမ့္မယ္လို႔ေျပာတယ္…

ဆရာေနက စ်ာန္အက်င့္ေတြကို အားထုတ္သူလည္းျဖစ္တယ္…

စိတ္ခႏၶာဟာ ရုပ္ခႏၶာထဲက ထြက္ၿပီး

ေလွ်ာက္သြားႏိုင္တယ္လို႔လည္းေျပာတယ္…

ေနာက္ထပ္သံုးႏွစ္ မတိုင္မီမွာ…

ဟိမ၀ႏၵာေတာထဲသြားၿပီး တရားအားထုတ္မယ္လို႔ သိရတယ္…

ေဗာဓိသတၱ အက်င့္ကို က်င့္မယ္လို႔လည္းေျပာတယ္…

က်ေနာ့္ပါလိုက္မလားလို႔ ေခၚတယ္…

ေတာမထြက္ခင္ ရန္ကုန္လာၿပီး

က်ေနာ့္နဲ႔ တစ္ခါေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္လို႔ေျပာတယ္…

ေတာထြက္မွာ ဆရာေနတစ္ေယာက္တည္းလားလို႔ေမးၾကည့္ေတာ့…

၃ ေယာက္ရွိတယ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲတဲ့…

အားလံုးဘြဲ႕ရပညာတတ္ေတြးခ်ည္းပဲ…

……………….

ကဲ စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ…

အခုက်ေနာ္ေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ဘယ္လိုထင္ျမင္ယူဆလဲ…

ဆရာေနေျပာတာေတြကို ဘယ္လို သံုးသပ္မလဲ…

ျမန္မာဆုိက္ကိုဟာ အေနာက္ဘက္လြန္မင္းတရားႀကီး

အမွန္တကယ္ျဖစ္ခဲ့ မျဖစ္ခဲ့???ဆိုတာေတြေရာေပ့ါ…

စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းတို႔ကို အကူအညီေလးနည္းနည္းေတာင္းပါရေစ…

အဲဒါကေတာ့ ဗားမဲ့ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ပံုေတာ္ ရရင္လိုခ်င္ပါတယ္…

အေနာက္ကဘက္လြန္မင္းရဲ႕ ပံုေတြရွိရင္လည္း လိုခ်င္မိတယ္…

ဆရာေတာ္ႀကီးက ခပ္၀၀ အသားျဖဴျဖဴလို႔လည္းေျပာတယ္…

အဲဒီေတာ့… ကူညီႏိုင္ရင္ ကူညီေပးပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္….

တကူးတကႀကီးေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ေနာ္…

ကိုင္းေျပာတာလည္း မ်ားသြားၿ႔ပီျဖစ္လို႔…

အားလံုးပဲ က်န္းမာ ခ်မ္းသာ ၀မ္းသာေတာ္ မူႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း…

အေနာက္ဘက္လြန္မင္းတရားႀကီး ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းသည္…

တိုင္းျပည္သာယာ၀ေျပာ၍ ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္ပါေစေသာ၀္… ခိခ္

  သူငယ္ခ်င္းတို့......၄  ရက္ေန့က်ရင္  ကြ်န္ေတာ့္  ေမြးေန့ေရာက္ျပီ..........၁၉   ႏွစ္ျပည့္ပါ......

ကိုယ္တိုင္မေကြ်းနိုင္ေပမဲ့   လိုင္းေပၚမွာပဲ   ကိတ္  ေလးေကြ်းေတာ့မယ္ေနာ္.......

လိုင္းေပၚမတက္တာလဲ  ၾကာျပီဆုိေပမဲ့   အားလံုးကိုသတိရေနပါတယ္.........

ေက်ာင္းစာေတြ့ေၾကာင့္     မတက္ျဖစ္တာကို  ခြင့္လြွတ္ၾကပါလို့.......ေတာင္းဆိုပါတယ္......

အားလံုးေပ်ာ္ရြ်င္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစလို့............

ကြ်န္ေတာ့္အိမ္ေလးထဲလာလည္ၾကပါေနာ္......ကဗ်ာေလးေတြတင္ထားပါတယ္........

လိုအပ္ခ်က္ေတြကိုလည္းေ၀ဖန္ေပးၾကပါလို့..........

ေကာင္းေသာညခ်မ္းေလးျဖစ္ပါေစ.......အားလံုးပဲေနာ္.......

          ပညာဟူသည္  အတတ္ပညာ   အသိပညာဟူ၍ႏွစ္မ်ဳိးရွိ၏။ထုိတြင္ အတတ္ပညာဟူသည္  အုိးအိမ္တည္ေထာင္၀မ္းစာေရးႏွင့္ အသက္ေမြးဖုိ့  အတတ္သင္ရ၏။ေကာင္းေသာ အတတ္ပညာႏွင့္ အသက္ေမြးသူရွိသလုိ  မေကာင္းေသာအတတ္ပညာႏွင့္ အသက္ေမြးသူလည္းရွိ၏။

           ပေယာဂသည္ အတတ္ပညာႏွင့္ယွဥ္လ်က္(ပေယာဂဟူသည္  မိမိ၏လုပ္တတ္  ကုိင္တတ္  ဆုိတတ္  ေျပာတတ္  ဆုိသည့္  အရည္အခ်င္းျဖစ္၏။ေခတ္ပညာေတြ တတ္ထားျခင္းသည္ ပေယာဂေကာင္းဖုိ့ အေထာက္အကူျပဳ၏။ပညာအဆင့္ျမင့္သေလာက္  ပေယာဂလည္းအဆင့္ျမင့္၏။ဆိုက္ကားနင္း  ကားေမာင္း  ေစ်းေရာင္းကစျပီး  မိမိတတ္ကြ်မ္းသေလာက္ မိမိပေယာဂေကာင္း၏။ပေယာဂဆုိသည့္ ပညာေကာင္းေကာင္းတတ္ထားေလ  အလုပ္ေကာင္းေလျဖစ္၏။

             အသိပညာဟူသည္  ဥာဏ္ပညာႏွင့္ယွဥ္လ်က္    ဥာဏ္ေကာင္းဖုိ့အတြက္ဗဟုသုတလုိ၏။အသိပညာ ဗဟုသုတေလ့လာလုိက္စားရမည္။သိခ်င္စိတ္  တတ္ခ်င္စိတ္ရွိရမည္။သိေအာင္ တတ္ေအာင္ဆည္းပူးအားထုတ္ရမည္။မ်ားမ်ားေမးရမည္။အေမးအျမန္ထူရမည္။စာမ်ားမ်ား  ဖတ္ရမည္။စာဆုိလ်င္ ေတြ့သမ် စာအကုန္ဖတ္သင့္၏။

            ေကာင္းသည့္ဘက္က ဥာဏ္ပညာထက္ျမလ်င္  ေကာင္းသည့္ခ်ည္းသာျဖစ္၏။ထုိထက္ျမေသာ ဥာဏ္ကုိမေကာင္းသည့္ဘက္၌သုးံလုိက္လ်င္  အဆုိးဆုးံေရာက္သြားႏုိင္သည္။

            ပညာႏွင့္တူေသာအစြမ္းထက္သည့္အရာမရွိ။ ေဆာက္သည္ သစ္သားကုိလုိရာပုံစံမ်ားျဖင့္ ထြင္းေဖာက္ျဖတ္ေတာက္ႏုိင္သကဲ့သုိ့ ဥာဏ္ပညာရွိသူသည္ ျပသနာ အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိထက္ျမေသာ ပညာျဖင့္ပုိင္းျခားေ၀ဖန္ကာ စီရင္ဆုးံျဖတ္ေပးႏုိင္စြမ္းရွိ၏။ပညာရွိသူသည္ လူအမ်ား၏ အက်ဳိးကုိေဆာင္ၾကဥ့္ေပးႏုိင္သျဖင့္ ပညာရွိတုိ့ေရာက္ရာအရပ္ တုိင္းျပည္ျမိဳ့ရြာတုိ့သည္ ထုိပညာရွိကုိ မွီ၍ၾကီးပြားခ်မ္းသာၾက၏။

             သူယုတ္မာကုိမွီ၍  ဆည္းကပ္ေသာတပည့္သည္  ငါးပုပ္ထုတ္ေသာ  သမန္းျမႏွင့္တူ၏။ပညာရွိကုိ မွီ၀ဲဆည္းကပ္ေသာတပည့္သည္ ေတာဇလပ္ကုိေသာ  ေပါက္ဖက္ႏွင့္တူ၏။(ပညာလုိလ်င္  ပညာရွိသူကုိမွီ)

             မိမိမွာ အက်ီၤမရွိဘဲႏွင့္သူတစ္ပါးအား အက်ီၤျခဳတ္ေပးလို့မရႏုိင္သလုိ( မိမိမွာပညာ မရွိဘဲႏွင့္ သူတစ္ပါးအားပညာသင္ေပးလုိ့ မရႏုိင္ပါ။

             ေရႊအေၾကာင္း ဖေယာင္းသိ(ပညာရွိတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကုိ   အျခားပညာရွိတစ္ေယာက္သိႏုိင္၏။)

              မုိးသက္တမ္း၏  အဆူးံတြင္ ေရႊအုိးတစ္လုးံရွိသည္။(ပညာကုိ  မိမိတတ္ေျမာက္ေအာင္သင္ပါက ေအာင္ျမင္ျခင္းသုိ့ရရွိႏုိင္သည္။

              ကံ ဥာဏ္ ဇြဲ  လုံလ  ၀ီရိယလည္းေကာင္းရမည္။ေလာက၌ မိမိသာလ်င္မိမိအားကုိးရာ  ကံ ဥာဏ္ ဇြဲ လုံလ  ၀ီရိယ တုိ့ကုိ မိဘ ဆရာသမားဆီက မရ မိမိသာလ်င္ လုပ္ေဆာင္ရမည္။

              (အနာေရာဂါ  ရွိလ်င္  ေဆးရွိသည္။ လူပ်င္းလ်င္ ေဆးမရွိ။ သည္စကားကုိ ၾကားဖူးၾကမည္ထင္ပါသည္။ပ်င္းရိျခင္းေၾကာင့္ ရသင့္ ရထုိက္ေသာ  အတတ္ပညာ  အသိပညာကုိမရၾက။ပ်င္းလ်င္လည္း  ဖ်င္းတတ္သည္။ ေလာက၌ လူတုိင္း အတတ္ပညာ(သုိ့)အသိပညာ တစ္ခုခုျဖင့္အသက္ေမြးၾကသည္။

              ပညာသည္သာလ်င္ အၾကား အျမင္ အသင္ အတတ္ႏွင့္ျပည့္စုံ၏အျဖစ္ကုိျပဳတတ္၏။

              ပညာသည္သာလ်င္ အေက်ာ္အေစာ လာဘ္ပူေဇာ္သကၠာရကုိပြားတတ္၏။ဤသတၱေလာက၌ ပညာရွိေသာလူသည္ မေတာ္တဆ ဆင္းရဲျခင္းဘ၀သုိ့ ေရာက္ေသာ္လည္း ခ်မ္းသာျခင္းတုိ့ကုိရႏုိင္၏။

             မသိျခင္းအ၀ိဇၨာ ေမာဟတည္းဟူေသာ အမုိက္အေမွာင္ကုိ ပညာတည္းဟူေသာ ဆီမီးအလင္းေရာင္ျဖင့္ ထုိးေဖာက္၍ျမင္သိၾကပါေလာ့။(အားဟူသမွ်တြင္ ပညာအားသည္ အျမတ္ဆုးံအားျဖစ္သည္။

            ပညာသမာ  အာဘာ   နတၳိ(ပညာႏွင့္တူေသာ အလင္းေရာင္မရွိ။)

EQ(emotional quotient)      03-Jan-14

မဂၤလာပါခင္ဗ်ား။တစ္ေန႔က opposite eye blog မွ ေငြကုန္စရာမလိုပဲ ျမင္႔တင္လို႔ရတဲ႔

Eq ဆိုတဲ႔ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ဖတ္လိုက္ရေတာ႔ သေဘာပိုက္မိပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္လို႔ ခပ္

ပိန္းပိန္း လူငယ္ေလးမ်ား သိရွိေစရန္ တစ္ထြာတစ္မိုက္ ညဏ္ေလးနဲ႔ တင္ျပခ်င္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာေျပာေနတာ ရွိတယ္မဟုတ္လား IQ ဆိုတာေလ။အားလံုးသိျပီးျဖစ္တဲ႔

IQ ဆိုတာက intelligent quotient ညဏ္ရည္ညဏ္စြမ္းပမာဏ၊အတုိင္းတာေျပာတာပဲ။

ကၽြန္ေတာ္လည္း သိမ္႔မသိလို႔ IQ ေႀကာင္းမေျပာေတာ႔ပါဘူး။သို႕ေသာ္ EQ ဆိုတာက

ကၽြန္ေတာ္တို႔စိတ္နဲ႔ အဓိက သက္ဆိုင္တယ္ဗ်။ဦးစြာပထမ EQ ဆိုတာကို ရွင္းျပပါမယ္။

EQ ဆိုတာကE. emotional စိတ္ခံစားမႈနွင္႔ဆိုင္ေသာ(adj) Q .quotient အတိုင္းတာ၊

ပမာဏ ပဲ။ဆိုေတာ႔ EQ ဆိုတာကို မႈလေဆာင္းပါးရွင္ကေတာ႔ "နွလံုးအစြမ္းရည္"လို႔

ျပန္ဆိုထားပါတယ္။ယေန႔လို ICT ေခတ္ႀကီးမွာ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တိုးတက္ေျပာင္းလဲေန

တဲ႔ အေခတ္ႀကီးမွာ EQ လိုေခၚတဲ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြ တစ္ျဖည္းျဖည္း ဆုတ္ရုတ္လာ

ေနပါျပီ။သို႕ေသာ္ အဲဒီ EQ ဆိုတာက အင္မတန္သိမ္ေမႊ႔နူးညံံ့ေနျပန္တယ္။ကၽြန္ေတာ္

တို႔လို အနာဂတ္ရဲ႕ ေခၚင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ား၊ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ႀကားခ်င္သူမ်ားမက

ရိုးရိုးသာမန္ လူႀကီးျဖစ္လာမဲ႔သူေတြမွာ EQ ေကာင္းဖို႔လိုအပ္ပါတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေန႔စဥ္ ျဖတ္သန္း၊ေျဖရွင္းေနရတဲ႔ ျပသနာတိုင္း

ကို အဲဒီ EQ ကေျဖရွင္းေပးနုိင္လို႔ပဲတဲ႔။နဲ႔နဲ႔ ရႈပ္ေထြးေနျပီလား ဆက္ဖတ္ပါ။

          EQ ေကာင္းတဲ႔သူဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ထဲျဖစ္ေပၚေနတဲ႔စိတ္ခံစားမႈ

ေတြကို ထိန္းခ်ဴပ္စီမံခန္႔ခြဲနိုင္တဲ႔ အျပင္ သူတစ္ပါးရဲ႕စိတ္ကိုလဲ ခံစားနာလည္မႈ

ေပးနိုင္ကာ ထိန္းခ်ဴပ္ စီမံခန္႔ခြဲနုိင္ပါတယ္။ေမွာ္အတတ္ရုပ္ရွင္ထဲကလို သူတစ္ပါးရဲ႕စိတ္

အဝိညဥ္ကို ထိန္းခ်ဴပ္တာကိုေျပာတာမဟုတ္(စကားခ်ပ္ပါ)။အေကာင္းဆံုးဥပမာကို

ေပးပါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ဟာ EQ အထြဏ္အထိပ္လို႔ ေျပာပရေစ။

ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြအေနနဲ႔ ဝိပသာနာ တရားအားထုတ္ဖူးသူေတြပိုသိမွာပါ။

EQ ကို အဆင္႔ ၄ ဆင္႔ရွိပါတယ္။

၁။မိမိရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ စိတ္ရဲ႕အျဖစ္စဥ္(process of mind)ကိုသိရွိေနေအာင္

ေစာင္႔ႀကည္႔၊မွတ္တမ္းတင္ျခင္း။

၂။ျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ စိတ္ကို ထိန္းခ်ဴပ္ျခင္း။

၃။သူတပါးရဲ႕စိတ္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ နားလည္ေအာင္ ႀကည္႔တတ္ျခင္း။

၄။မိမိနားလည္လိုက္တဲ႔ သူတစ္ပါးရဲ႕စိတ္ကို ထိန္းခ်ဴပ္ စီမံခန္႔ခြဲျခင္းေတြပဲ။

          မိမိစိတ္ထဲျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ စိတ္အျဖစ္စဥ္ကို သိရွိေအာင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုေတာ႔။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶက ေဟာထားတယ္မဟုတ္လား။လူေတြရဲ႕စိတ္ဆိုတာ တစ္စကၠန္႔မွာေတာင္ အႀကိမ္ေရမ်ားစြာ ေျပာင္းလဲေနတယ္ဆိုတာ။ဆိုလိုတာက အဲဒီ

ေျပာင္းလဲေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕စိတ္ကို အသိနွင္႔ သတိေလးကပ္ျပီး ေစာင္႔ႀကည္႔ရပါ

နည္။ဥပမာေလးနဲ႔ေျပာရရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဖုန္းထဲမွာ internet မိဖို႔ အဝိုင္းေလး လည္ေန

တာကိုေစာင္႔ႀကည္႔သလိုေပါ႔ဗ်ာ(ဟဲဟဲ)။အဲဒီအဝိုင္းေလးက ေနးေနးလည္ေနလား၊ျမန္

ျမန္လည္ေနလား၊facebook တက္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ႀကာသလဲ၊ viber ေတာ႔မိေနျပီ။

ခဏႀကာ ျပတ္သြားျပန္ျပီ၊ဟားမိသြားျပန္ျပီ၊ website ဝင္ႀကည္႔မလို႔ကို အဝိုင္းက

လည္ေနျပန္ျပီ။ရွိေသးတယ္ဗ်။မနက္ပိုင္း နဲ႔ ညေနပိုင္း၊ညနက္ပိုင္း အဝိုင္းလည္တာခ်င္း

မတူဘူးမဟုတ္လား။ဒါနဲ႔ပဲ႔ ၂ က်ပ္၊၄ က်ပ္ ကုန္တာပဲ။ျပန္ဖတ္ပါအုံုး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔စိတ္

ကလည္းအဲဒီအဝိုင္းေလးလိုပါပဲ ခဏ ခဏ မေျပာင္းေနဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ကိုသတိေလးနဲ႔ေစာင္႔ႀကည္႔ရင္ စိတ္ရဲ႕ အညစ္ေႀကး(ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ)ေတြ

ကိုေတြ႔ရပါမယ္။တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ အဲဒီေလာဘေတြ ေဒါသေတြ ေမာဟေတြဟာ

ဘယ္ေလာက္ မ်ားေနလည္း၊ဆိုတာကိုသိလာမယ္။ျပီးေတာ႔ဗ်ာ သူတစ္ပါးအေပၚ မနာ

လိုစိတ္၊ကဲ႔ရဲ႕ရႈပ္ခ် ခ်င္စိတ္ေတြ၊ခ်စ္စိတ္၊မုန္းစိတ္ေတြကိုလည္း သိလာပါမည္။

အဲဒီအစိတ္က တစ္ေန႔တာအတြင္း မနက္ပိုင္း၊ညေနပိုင္း၊ညပိုင္းစသျဖစ္ ျဖစ္ေပၚေနတဲ႔

စိတ္ရဲ႕ ေျပာင္းလဲနူန္းေတြကလဲ မတူနိုင္ေပဘူးမဟုတ္လား။ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ အခု

တစ္မီနွစ္ေလာက္စမ္းႀကည္႔တာ ဟုတ္တယ္ဗ်။

          ဒုတိယအဆင္႔ မိမိစိတ္ကို ထိန္းခ်ဴပ္ရပါမယ္။

မိမိရဲ႕စိတ္ကို ဘယ္လိုထိန္းခ်ဴပ္မလဲဆိုေတာ႕ကိုယ္တိုင္ လႈပ္ေဆာ္နည္း(auto suggestion)နဲ႔ထိန္းခ်ဴပ္ရပါမည္။မိမိစိတ္ထဲ အစဥ္ဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ ေလာဘ၊

ေဒါသ၊ေမာဟ စသည္သျဖင္႔ ေကာင္းတာေရာ ၊မေကာင္းတာေတြကို သတိကေလးနဲ႔ သိရွိျပီဆိုရင္။အရင္ဆံုး ယခုေလာဘ ျဖစ္ေနျပီဆိုရင္ ဟားေလာဘဆို

တာမေကာင္းပါလား၊မွားတတ္တာပါလားေပါ႔။ဒါဆိုေလွ်ာ႔ေလွ်ာ႔ ေပါ႔။ေလာဘကိုဘယ္လို႔

ေလွ်ာ႔မလဲဆိုေတာ႔ ေလာဘနဲေအာင္လုပ္ရမွာပါ။အေလာဘ ကဘာလဲဆိုရင္ေတာ႔

နီးစပ္ဆရာေတာ္ႀကီးကိုပဲေမးႀကည္႔ေတာ႔ေနာ္(ဟဲဟဲ)။ေမာဟ ၊ေဒါသလဲဒီအတိုင္းပဲေလ။

ေျပာခ်င္တာက မိမိတို႔စိတ္ထဲျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ အကုသိုလ္စိတ္ေတြကို ကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္

ေအာင္ တိန္းခ်ဴပ္ျခင္းပါပဲ။ဒါေတြေရးေနလို႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဘယ္နွစ္ေခၚက္ေရာက္ဖူး

လဲေမးရင္ေတာ႔ ခံရမွာပဲေလ။

          တတိယက သူတပါးရဲ႕စိတ္ကို နားလည္ေအာင္ႀကည္႔ျခင္း

ဒါကေတာ႔ မိမိရဲ႕ စိတ္ထဲကခံစားခ်က္ေတြကို သိေအာင္ႀကည္႔တတ္ျပီဆိုရင္ သူတပါးရဲ႕

စိတ္ထဲ ရင္ထဲကခံစားခ်က္ကိုလည္း စာနာစိတ္၊ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးနဲ႔ ႀကည္႔တတ္ရပါ

မည္။ဆရာက တပည္႔ရဲ႕စိတ္၊မိဘက သားသမီးရဲ႕စိတ္၊ေစ်းသည္က ေစ်းသည္က ေစ်း

ဝယ္ရဲ႕၊အစိုးရက ျပည္သူရဲ႕စိတ္ စသျဖင္႔ အျပန္အလွန္ စာနာစိတ္၊ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္

ေလးနဲ႔ ႀကည္႔တတ္ရပါမယ္။

  ေနာက္ဆံုးတစ္ခုကေတာ႔ မိမိနားလည္တဲ႔ သူတပါးရဲ႕စိတ္ကို စီမံခန္႔ခြဲျခင္း

   သူတပါးရဲ႕စိတ္ထဲကို စာနာစိတ္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးနဲ႕ႀကည္႔တတ္ျပီဆိုရင္ေတာ႕

သူတပါး စိတ္ထဲ သူတို႔စိတ္ထဲလိုခ်င္မႈ၊ေတာင္းတမႈ ေလးေတြကို ကိုယ္တက္နိုင္သ

ေလာက္ကို ကူညီ ေျဖရွင္း ညိွနိုင္းေပးရပါမယ္။ျဖတ္ေျပာအံုးမယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႕ျပည္

တြင္းလက္နက္ကိုင္တပ္ေတြနွင္႔ တပ္မေတာ္ အခုခ်ိန္ထိ ျငိမ္းခ်မ္းေရး လံုးလံုးမရ

ေသးတာ ေပၚတင္ပဲ အဲဒီ EQ စိတ္မရွိေသးလို႔ပဲ။

 နိဂံုခ်ဴပ္အေနနဲ႔ အဲဒီ စိတ္ကိုလုပ္ယူဖို႔ အစပိုင္းမွာေတာ႔နဲ႕နဲ႕ခတ္ခဲေလ့မယ္ေပါ႔ေလ။

အေလ့က်င္႔ရလာရင္ေတာ႔ အဆင္ေျပသြားမယ္ထင္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခတ္လူ

ငယ္ေရာ ယေန႔ ထိုင္ခံုအျမစ္စြဲလူႀကီးမ်ားေရာ နိုင္ငံသားအားလံုး အဲဒီ EQ ဆိုတဲ႔ စိတ္

ေလးေတြကိုယ္စီရွိႀကရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္အနာဂတ္ဟာ အတိုင္းထက္အလြန္ေပါ႔ဗ်ာ။

 အခ်ိန္မေနွး လူကေလး ေျပးေျပး duty အေရးမို႔ပါ။

                                     ရဲကိုေဆြ

ေလာကမွာ အဆန္းၾကယ္ဆုံးက ေသျခင္းတရားလုိ႔ အၿမဲလက္ခံယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ေသျခင္းတရားနယ္ေျမထဲေရာက္သြားတာနဲ႔ လက္ရွိဘ၀ရဲ့ သုခ,ဒုကၡေတြဟာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားတာပဲေလ..။ ေသျခင္းတရားရဲ့ ေဘာင္အတြင္းမွာ ဆင္းရဲသူ,ခ်မ္းသာသူ ရုပ္ေခ်ာသူ,ရုပ္ဆုိးသူ ဘယ္လုိလူမ်ဳိးကုိမွ လူတန္းစားခြဲျခားတာ မရွိဘူး..။ အားလုံးဟာ တန္းတူပဲေလ..။

ေသျခင္းတရားအေၾကာင္းကုိ မစဥ္းစားခဲ့ဖူးတဲ့ေန႔ရယ္လုိ႔ မရွိခဲ့ဘူး..။ ေန႔တုိင္း အနည္းဆုံး တစ္ေန႔ကုိ တစ္ႀကိမ္ေလာက္ေတာ့ စဥ္းစားျဖစ္တယ္…။ စဥ္းစားမိတုိင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားမလုိအားမရျဖစ္ခဲ့တာခ်ည္းပဲ…။ ေသျခင္းတရားနဲ႔ဆုံေတြ႕ဖုိ႔ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူးဆုိတာလည္း သိခဲ့ရပါတယ္..။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ အတက္ႏုိင္ဆုံး ဥစၥာဓနထက္ ကုသုိလ္ပုိခ်မ္းသာဖုိ႔ကုိ အလုိရွိခဲ့တယ္…။

လြန္ခဲ့တဲ့ရွစ္ႏွစ္ေလာက္တုန္းက အစာအိမ္ျပြန္ေရာင္ေရာဂါနဲ႔ ဂႏၶီေဆးရုံႀကီးမွာ သုံးရက္တိတိ အစာမစားေရမေသာက္ရဘဲ ေဆးသြင္းေနခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေသျခင္းတရားအေၾကာင္းကုိ နက္နက္နဲနဲစတင္ေတြးခဲ့မိတာ။ ကုသုိလ္,ပညာ,ဥစၥာနဲ႔ ကုိယ့္အေပၚ ေထာက္ပံ့ကူညီခဲ့သူေတြအေပၚ ဘာမွအက်ဳိးေက်းဇူးမျပဳႏုိင္ဘဲ ေလာကအတြင္းက ထြက္ခြါသြားရမွာ အရမ္းစုိးရိမ္ခဲ့တယ္…။

ၿပီးေတာ့ မျပင္မဆင္ဘဲေသသြားခဲ့ရင္ ေသခါနီးေလးမွာ ေနာက္ဆံတင္းစရာအျဖစ္မ်ဳိး မႀကဳံဖုိ႔အတြက္ ကုိယ္ေသရင္ ဘယ္ပစၥည္းဘယ္လွဴရမယ္၊ ဘယ္ဟာကေတာ့ လွဴထားတာ၊ ဘယ္ဟာကေတာ့ ငွါးထားတာ၊ ဘယ္သူ႔ဆီကုိ အေၾကြးေပးစရာရွိတယ္- ဆုိၿပီးေတာ့ စာရြက္တစ္ရြက္မွာ အၿမဲတမ္းေရးမွတ္ထားတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အေၾကြးက်န္ရင္ ကံတရားအရ ကြ်န္ခံရမွာျဖစ္သလုိ မေတာ္တဆမ်ား ခႏၶာကုိယ္တစ္ျခမ္း ေသသြားခဲ့လုိ႔ စကားမေျပာႏုိင္, မမွာၾကားႏုိင္ခဲ့ရင္ ေသာကေတြ ရင္မွာပုိက္ၿပီးေသရတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးမႀကဳံေအာင္ေပါ့..။

ဟုိတုန္းက အေအးကုိ ေတာ္ေတာ္ေလးႀကဳိက္ခဲ့တယ္။ မုိးတြင္းမွာေတာင္ ကုိယ္ပတ္ေလးနဲ႔ပဲ အေနမ်ားခဲ့တယ္။ ေဆာင္းတြင္းမွာလည္း ၿခဳံထည္ေတာင္မွ မကပ္ႏုိင္ဘူး…။ ခႏၶာကုိယ္မွာ အပူဓာတ္ပုိမ်ားလုိ႔ေလ…။ အခုေနာက္ပုိင္းေတာ့ အရင္လုိမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ခႏၶာကုိယ္ရဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြက သိသာလာခဲ့တယ္။ အေအးဓာတ္ကုိလည္း ပုိမုိခံစားလာရတယ္။ လူက ညာသန္ျဖစ္တဲ့အတြက္ မေတာ္တဆမ်ား ညာဘက္အပုိင္းမလႈပ္ႏုိင္ စကားလည္း မေျပာႏုိင္တဲ့ေရာဂါမ်ဳိး ျဖစ္လာခဲ့မယ္ဆုိရင္ အခက္အခဲမျဖစ္ေအာင္ဆုိၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္လုံးနဲ႔ စာေရးႏုိင္ေအာင္လည္း ႀကဳိးစားခဲ့တယ္။ အနာဂတ္က ႀကဳိမျမင္ရဘူးေလ..။

ဘ၀ကၾကမ္းတမ္းလြန္းလုိ႔လားမဆုိႏုိင္ဘူး။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆုိတာကုိ အခုထိ ေကာင္းေကာင္းနားမလည္ေသးဘူး။ သူမ်ားေတြလုိ ဟာသ-ေတြ ဘာေတြကုိလည္း သိပ္မခံစားတတ္ဘူး။ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုေျပာရမယ္ဆုိရင္ ငယ္စဥ္အခါက တီဗြီေတြထဲမွာ လူေတြတိရိစာၦန္ရုံသြားတ့ဲအခါ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတာကုိျမင္ခဲ့တယ္။ အဲ… လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္ေလာက္က ၀င္ဒါမီယာထဲက ျဗဟၼနိမၼိတာရုံေက်ာင္းမွာ စာလုိက္ေတာ့ ေရႊတိဂုံနဲ႔လည္းနီးတာနဲ႔ တိရိစာၦန္ရုံကုိ လူေတြသြားတဲ့အခါ ေပ်ာ္ျမဴးေနတာကုိသတိရၿပီး တစ္ေန႔ေတာ့ တိရိစာၦန္ရုံကုိသြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ထင္သလုိျဖစ္မလာခဲ့ပါဘူး။ နည္းနည္းေလးမွ မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဘူး..။ ေျမာက္ကေလးေတြကုိ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာၾကည့္ မလြတ္မလပ္ေနရတဲ့အျဖစ္ေတြ၊ မိေက်ာင္းေတြကုိ ေရတိမ္တိမ္ေလးမွာ ကန္စြန္းရြက္ေတြ ပစ္ေပးေနတာေတြ၊ ေရျမင္းႀကီးေတြရဲ့ ေျခာက္ကပ္ကပ္ႏုိင္လွတဲ့ ေနပုံထုိင္ပုံေတြကုိ ေတြ႕ျမင္လုိက္ရတဲ့အခါမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတယ္ဆုိတဲ့ ေတြးျမင္ခဲ့ဖူးတာေတြဟာ တဟုန္ထုိးပဲ အေ၀းကုိလြင့္စင္သြားခဲ့ပါတယ္…။ တိရိစာၦန္ေတြရဲ့ စစ္မွန္တဲ့ေနရာေဒသနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ မရွိပါလားဆုိၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာနဲ႔ပဲ ျပန္လာခဲ့ရတယ္။

ဘ၀က ေတာမွာေမြးခဲ့ေပမယ့္ ေတာကေလးေတြေဆာ့တဲ့ သားေရကြင္းပစ္တာ၊ ဂ်င္ေပါက္တာ၊ ေက်ာက္ဒုိးလွိမ့္တာ၊ ေဘာကန္တာ၊ ျခင္းခက္တာ…စတာ..စတာေတြ တစ္ခုမွမလုပ္တတ္ဘူး…။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဘာကစားနည္းကုိမွ ေကာင္းေကာင္း မကစားဖူးခဲ့ဘူးေလ..။ (၁၂)ႏွစ္သား ရန္ကနု္ကုိစာလာသင္ေတာ့ ခ်ဳိင္းလိမ္းဆီဗူးမွာပါတဲ့ အလုံးေလးကုိ ပိန္ေပါင္ေလးလုိ ပ်ဥ္ျပားေလးနဲ႔ ေတာ့ခဲ့တာက လြဲရင္ က်န္တာေတြကုိ သိပ္နားမလည္ခဲ့ပါဘူး။ အဲ… ဒါေပမယ့္ က်ားထုိးတာကုိေတာ့ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္သိခဲ့ပါတယ္။

 အဲဒီလုိ ကုိယ္တုိင္မေဆာ့ခဲ့ရေတာ့ စာသင္တုိက္ကေန ေတာကုိျပန္သြားတဲ့အခါ ေတာကကုိရင္ေလးေတြ ေဆာ့တာျမင္ရင္ ရုိက္မိတယ္။ အဲဒီအခါ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘာျဖစ္လုိ႔ရုိက္တာလဲေမးတယ္။ ေဆာ့လုိ႔ရုိက္တာလုိ႔ျပန္ေျဖေတာ့ “ဟ.. ဦးပ႑ိရ ကေလးပဲ ေဆာ့မွာေပါ့ဘုရား”တဲ့။ ဒါေပမယ့္ သိတဲ့အတုိင္းေလ ကုိယ္ကအဲဒါေတြမွ နားမလည္ေတာ့ “ဟာ..ကုိယ္ေတာ္ရဲ့ ဘာေဆာ့စရာလုိလဲ ၊ အလုပ္မရွိ လက္ေရးလွေအာင္ လက္ေရးေလးေလ့က်င့္ေနေပါ့။ ေဆာ့ေနရင္ အခ်ိန္ကုန္တာပဲ အဖတ္တင္တယ္။ တပည့္ေတာ္ေတာင္ တစ္ခါမွမေဆာ့ခဲ့ဘူး”ဆုိၿပီး ဘုေတာခဲ့တယ္။ ေနာက္ အသက္(၁၈)ႏွစ္ေလာက္ေရာက္လုိ႔ ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းေတြဘာေတြ ဖြင့္တဲ့အခါက်မွ ကေလးဆုိတာ ေဆာ့တတ္တဲ့သေဘာတရားရွိတာကုိး-ဆုိၿပီး နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ပါတယ္။

ကုိယ္တုိင္မေပ်ာ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအေၾကာင္းကုိ သိပ္နားမလည္ပါဘူး။ ကုိယ္နားလည္တာက လူဆုိတာ ကုိယ္ေနတ့ဲေနရာမွာ အေကာင္းဆုံးမဟုတ္ေတာင္ အဆုိးဆုံးမျဖစ္ေစရဘူး-ဆုိတာပဲ။ သာသနာေတာ္မွာေနတယ္။ ေသခ်ာကေတာ့ ေပ်ာ္လုိ႔ေနေနတာမဟုတ္ဘူး။ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရွင္ရဟန္းဘ၀နဲ႔က သူမ်ားအက်ဳိးျပဳရတာ ပုိထိေရာက္လို႔ ဒီဘ၀မွာၿမဲေနတာပါပဲ။ နိဗၺာန္အတြက္ ၿမဲေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ အခုေနာက္ပုိင္း ဘ၀ရဲ့အခက္အခဲေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ သာသနာေတာ္ကုိ ထိခုိက္သူေတြမ်ားလာေတာ့ ပုိၿပီးေတာ့ ကာကြယ္မႈေတြ လုပ္ျဖစ္တယ္။ သာမန္လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ဆုိရင္ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းေတြ၊ အမ်ားအက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းေတြကုိလုပ္ဖုိ႔ဆုိတာ ေငြေၾကးအမ်ားႀကီး လုိတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ ရဟန္းဘ၀နဲ႔က်ေတာ့ တြယ္တာစရာသိပ္မရွိေတာ့ ဓနမေပးႏုိင္ရင္ေတာင္ ဘ၀ေပးလုိ႔ရရင္ ေပးၿပီးသာသနာျပဳၾကရတာပဲမဟုတ္လား။ ဒါကုိ ေတာင္တန္းသာသနာျပဳ သြားၾကတဲ့ ညီေတာ္ေနာင္ေတာ္ေတြက သက္ေသခံေနတယ္ေလ။

ဘ၀မွာ အေကာင္းဆုံးအေဖာ္မြန္ေတြကေတာ့ စာအုပ္ေတြပါပဲ…။ ဟုတ္တယ္…။ ပ်င္းတဲ့အခါ စာအုပ္တစ္အုပ္ေကာက္လွန္လုိက္တာနဲ႔ ပ်င္းတဲ့အခ်ိန္ (၉၀)ရာခုိင္ႏႈန္းက ေပ်ာက္သြားတာပဲေလ။ ၿပီးေတာ့ စာအုပ္က ရသေပးသလုိ သုတလည္းေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ စာအုပ္နဲ႔ေပ်ာ္ရတာက အျပစ္ကင္းတယ္လုိ႔လည္း ယူဆမိတယ္။ ကုိယ္ေတြက လူကုိယ္တုိင္ ကမာၻမပတ္ႏုိင္ေတာ့ စာေပနဲ႔ပဲ ကမာၻပတ္ခဲ့တယ္။ စာေပက ငါတုိ႔ကုိယ္တုိင္ မျမင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အတိတ္ေတြဆီကုိလည္း ေခၚသြားခဲ့တယ္။ အနာဂတ္အတြက္ ႀကဳိတင္ျပင္ဆင္ဖုိ႔လည္း နည္းလမ္းေတြေပးခဲ့သလုိ သတိတရားကုိလည္း ျဖစ္ေစခဲ့တယ္ေလ။ တစ္ခါတစ္ေလမ်ား စာအုပ္ဖတ္ရင္း စ်ာန္၀င္သြားရင္ မုိးစင္စင္လင္းေတာ့တာပဲ။ ငယ္ငယ္တုန္းက စာသင္တုိက္မွာတုန္းကေတာ့ လေရာင္နဲ႔ေတာင္ စာဖက္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီအက်ဳိးေက်းဇူးေၾကာင့္ထင္တယ္… အခုေတာ့ မ်က္လုံးေတြကလည္း ဆႏၵျပလာၾကၿပီေလ။ ဘာကုိမွ သိပ္မသဲကြဲခ်င္ေတာ့ဘူး…။

ကုိယ့္လက္ရွိဘ၀ေပၚမွာ ေက်နပ္တယ္လည္းမဟုတ္ဘူး၊ မေက်နပ္ဘူးလည္းမဟုတ္ဘူး။ သာမန္ပါနဲ႔။ ကုိယ္လုပ္သင့္တာလုပ္၊ မလုပ္သင့္တာ တက္ႏိုင္သမွ်ေရွာင္၊ အျပစ္နည္းေအာင္ႀကဳိးစား၊ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ရပ္တည္ေနခဲ့တာပဲ။ ဟုတ္တယ္ေလ ငါတုိ႔တေတြက ကမာၻကုိသာသနာျပဳမယ္ဆုိၿပီး ေလႀကီးမုိးႀကီးေျပာလုိ႔ ရတာမွမဟုတ္တာ။ အေျပာမ်ားၿပီး အလုပ္မပါရင္ သိပ္ရွက္စရာေကာင္းတယ္။ ဒီေတာ့.. ရွိသမွ်နဲ႔ လွေအာင္ေန၊ ရတာေလးနဲ႔ေရာင့္ရဲ။ ။

ပစၥည္းဥစၥာနဲ႔ပတ္သက္ရင္ေတာ့ သိပ္ေထြေထြထူးထူးမရွိပါဘူး။ ေထြေထြထူးထူးမရွိတာက ဘာမွမရွိလုိ႔ကုိ ေထြေထြထူးထူးမရွိတာ။ တကယ္ေတာ့ ဘ၀မွာ သိပ္အမ်ားႀကီးမလုိအပ္ပါဘူး။ ေက်ာတစ္ခင္းနဲ႔ကုိယ္လုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္ကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္လုပ္ႏုိင္ရင္ ေက်နပ္စရာပဲေလ။ ဖိနပ္ႏွစ္ရံရွိလုိ႔ တစ္ခါတည္းစီးလုိ႔မွ မရတာေလ။ ၿပီးေတာ့ “Closed hand cannot receive.” (ဆုပ္ထားတဲ့လက္နဲ႔ ယူလုိ႔မရဘူး။)ဆုိတဲ့စကားရွိတဲ့အတြက္ ရသမွ်အကုန္ယူ ကုိယ့္မူမပ်က္ေစနဲ႔ဆုိၿပီး လုပ္ေနလုိ႔လည္းမျဖစ္ေသးဘူး။ သူမ်ားကုိဒါနအေၾကာင္းေဟာသလုိ ကုိယ္လည္းဒါနျပဳရတယ္ေလ။ ေတာ္ၾကာ ေနာင္ဘ၀က်မွ တရားနာသူက ပစၥည္းဥစၥာနဲ႔ ျပည့္စုံေနၿပီး တုိက္တြန္းခဲ့တဲ့သူက သူေတာင္းစားျဖစ္ေနရင္ ဒုကၡ။

ေႀသာ္…ဒုကၡဆုိလုိ႔ အခက္အခဲေတြကုိ သိပ္ေတာ့မညည္းညဴျဖစ္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အခက္အခဲေတြ အဆုိးေလာကဓံေတြက မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့တာ ၾကာၿပီေလ။ ၾကာေတာ့ အေရထူေနတာနဲ႔ သူတုိ႔နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေရးႀကီးခြင့္က်ယ္လုပ္ဖုိ႔ သတိမရျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေမြးကတည္းက ဒုကၡ..ဒုကၡ…ဒုကၡ-လုိ႔ ေအာ္ဟစ္ေနသူေတြၾကားမွာ ေျခစုံရပ္ခဲ့တာမုိ႔ ဒါေတြကုိ ခပ္ပါးပါးေလးလုိ႔ပဲ ထင္ျမင္မိပါတယ္။

ေမြးတုန္းက ဘာမွပါမလာခဲ့ဘူး။ ဟုတ္တယ္..။ အ၀တ္အစားေတာင္ မပါခဲ့ဘူးေလ..။ ဆံပင္ေတာင္ အျပင္ဘက္က်မွ ေကာင္းေကာင္းေပါက္တာမဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ေသဆုံးသြားတဲ့အခါမွာလည္း တုိ႔တေတြ ကုသုိလ္မပါရင္ေတာင္ မကုသုိလ္ေတြ ျပန္သယ္သြားလုိ႔ေတာ့ အဆင္မေျပဘူးေနာ္။ တစ္ခုသတိထားရမွာက ဘယ္ဘာသာမွာမဆုိ ငရဲ-ဆုိတာရွိတယ္။ ဒီေတာ့ တုိ႔တေတြ ယူသြားကုိၾကည့္ၿပီး ကံတရားက ထုိက္တဲ့ဘုံဘ၀-ကုိ ဆုံးျဖတ္ေပးလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခါ ကုိယ္ယူတာမွားၿပီဆုိၿပီး ေနာင္တမရမိေစဖုိ႔ တုိ႔တေတြ အျပန္လက္ေဆာင္ေတြက ေကာင္းမႈ-ေလးေတြျဖစ္ဖုိ႔လုိတယ္ေနာ္..။

အသက္တစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္အထက္သာ နားေထာင္ခြင့္ရွိသီခ်င္းမ်ားသည္ ေလတြင္ပ်ံဝဲလွ်က္ ကေလးအစေခြးအဆံုး တရို႕ရို႕ အူကာေအာ္ကာဆိုသည့္ေခတ္ထဲသို႕ေရာက္ရွိေနခဲ့ျပီျဖစ္သည္။ ထိုသီခ်င္းမ်ားအတြက္ ကန္႕သတ္ခ်က္သည္ လူတိုင္းႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွ ျပည့္တန္ဆာစကားမ်ား ထြက္မလာေစရန္သာ ရည္ရြယ္ခဲ့သည္။

ယခုေတာ့ ေခတ္ၾကီးက တိုး၍ တိုး၍ ေျပာင္းလဲတိုးတက္လာခဲ့ျပီျဖစ္၏။ ကန္႕သတ္ခ်က္သည္ ကန္႕သတ္ခ်က္အဆင့္ပ၌သာ မရပ္တန္႕ေတာ့။ မ်က္မျမင္အတြက္ ကန္႕သတ္ခ်က္၊ ကေလးမ်ားအတြက္ ကန္႕သတ္ခ်က္။ တိုး၍လာသလို ထင္ေပၚမႈသည္လည္း တိုး၍ တိုး၍လြယ္ကူလာခဲ့၏။ အသံထြက္ရြတ္၍မရေသာ ကဗ်ာတို႕ေပၚထြန္းလာျပီျဖစ္သလို ဖိုမခြဲျခားခ်က္မ်ားကိုပင္ တသီးတသန္႕ကဗ်ာလုပ္ၾကည့္ၾကသူတို႕ ေပၚလာျပီျဖစ္၏။ ယခုေခတ္မွာပင္ ဆိုရိုးစကားတစ္ခုေပၚထြန္းလာျပီျဖစ္သည္။ သုေတသနဆိုင္ရာစာတမ္းမ်ားကို မ်က္စိအေညာင္းခံ၊ စိတ္အေညာင္းခံရွာၾကည့္မည့္အစား ထိုအမ်ိဳးအစားကို သုေတသနျပဳကာ ေရးသားထာေသာ ကဗ်ာမ်ား၊ ရသစာတမ္းမ်ားကိုသာ ရွာေဖြ ဖတ္ရႈၾကည့္စမ္းပါဟုပင္ျဖစ္သည္။

ကေလးတစ္ေယာက္၏ လက္ေရးသည္ ဝိုင္းစက္လွပဖို႕ မလြယ္ေသာ္လည္း စီးကရက္လက္ၾကားညပ္ဖို႕ေတာ့ လြယ္ကူသည္။ ဆင္းရဲသည္ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ၊ ကေလးတို႕၏ ဘဝသည္ ေမတၱာတရားကင္းေသာ ရွင္သန္ေနထိုင္မႈကိုရရွိေနၾက၏ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္၏ ဘဝသည္ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆင္းရဲသည္ျဖစ္ေစ အျပာခန္းတိုးဖို႕ လြယ္ကူေနျပီျဖစ္၏။ ယေန႕ေခတ္ၾကီးကား ေယာက်္ားျပည့္တန္ဆာမ်ား ေပါမ်ားလာသလို မိန္းမျပည့္တန္ဆာမ်ားလည္း ေပါမ်ားလာ၏။ ေငြေၾကးလိုအပ္ခ်က္သည္ လူတိုင္းအတြက္ ျမင့္သထက္ျမင့္ျမင့္လာသလို ေငြေၾကးျပည့္စံုသူမ်ားသည္လည္း ကိုယ့္သားသမီးကို ပညာေရးဖက္တြန္းပို႕ရင္း အသိအလိမၼာတိုးဖို႕ရာ ရသစာေပဖတ္ရန္ လမ္းညႊန္ဖို႕ ေမ့လာျပီျဖစ္၏။

ထိုသို႕ျဖင့္ ေခတ္ၾကီးသည္ ႏွလံုးသားမပါေသာ ကေလးငယ္မ်ားကို လြယ္ပိုးထားရသည့္ သားပိုက္ေကာင္ပမာရွိသည္။ ဦးေႏွာက္ျဖင့္တြက္ခ်က္ေနသည့္ သားသမီးမ်ားကို ထမ္းပိုးရင္း သူ႕ကို မေကာင္းၾကံေနသည့္ အေျခအေနအားမ်က္ရည္လည္ရြဲျဖင့္ ေငးၾကည့္ေနရသကဲ့သုိ႕ရွိ၏။

“ေခတ္ပ်က္ၾကီးထဲ ၾကီးလာရတာကိုး.. ေခတ္ၾကီးက ေကာင္းမွမေကာင္းတာ ေခတ္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ ခဏပဲ”
ေခတ္ေခတ္ေခတ္…။ လူတိုင္းလူတိုင္းက မေကာင္းေျပာျခင္းကို ခံရေသာ ေခတ္။ ေခတ္တိုင္းေခတ္တိုင္း ဘာ့ေၾကာင့္ မေကာင္းေျပာခံရလဲဟူသည့္အေျဖကို ရွာေဖြခ်င္လာျပီျဖစ္၏။ ေခတ္တိုင္းဘာ့ေၾကာင့္မေကာင္းသလဲ ဆိုသည့္အေျဖကို မရွာခင္ အမိႏိုင္ငံေတာ္ ဆိုသည့္ စကားလံုးကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးညြတ္ညြတ္ႏူးႏူးသံုးသူမ်ားကို ဦးစြာရွာေဖြမိေတာ့ စိတ္ဝယ္ ဆစ္ခနဲ။ ကိုယ့္ေပါင္ေပၚမီးက်မွ ပူမယ့္အပူသည္မ်ားၾကားဝယ္ အမိႏိုင္ငံေတာ္ဟူသည့္စကားလံုးကို ရိုက်ိဳးညြတ္ႏူးစြာသံုးသူက နည္းပါးလွသည္။

“ျမန္မာအားကစား ကမၻာကို လႊမ္းႏိုင္ရမည္”ဆိုသည့္ သီခ်င္းသံကို မ်က္ရည္အျပည့္ျဖင့္ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္သီဆိုဝံ႕ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ဆႏၵထုတ္ေဖၚပြဲသို႕ ရဲရဲဝံ႕ဝံ႕သြားဖို႕ရာ မရဲေသးပါ။ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွ ျမင္ေနရသည့္ မ်က္ရည္စက္မ်ားးႏွင့္အတူ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် အနားတြင္ထိုင္ကာ လက္ဆြဲ၍ ငိုေၾကြးခ်င္လွပါသည္။ ကိုယ္ပိုင္စည္းစိမ္ထဲမွ လယ္လုပ္ယာခုတ္ဖို႕ ေပးခ်င္လွပါသည္။ သို႕ေသာ္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကပင္ မရွိမရွားအစားထဲကျဖစ္၍ ကိုယ္ပိုင္အိမ္တစ္လံုးရေအာင္မနည္းၾကိဳးစားေနရသည့္အျဖစ္ဝယ္…။

ကိုယ္ကိုယ္တိုင္သည္ပင္ ေပါင္ေပၚမီးက်မွ ပူသည့္အမ်ိဳးအစားျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံလိုက္မိေတာ့ ေခတ္ၾကီးကမွ မေကာင္းတာကိုး ဟု တီးတိုးေရရြတ္မိလိုက္ေသးသည္။ ဟုတ္သည္။ ေတာင္မင္းေျမာက္မင္းမကယ္ႏိုင္ဆိုသည့္ အေနအထားရွိသည့္ ေခတ္ၾကီးထဲဝယ္ ကိုယ့္ေပါင္ေပၚမီးက်မွ ပူတတ္ေအာင္ တကူးတကေလ့က်င့္စရာမလိုခဲ့။ ဟုတ္သည္။ ေခတ္သည္သာလွ်င္ အျပစ္ျဖစ္ပါသည္။

(-)
ေခတ္ၾကီး ငိုေနေလာက္သလားဟု ေဝေဝဝါးဝါးေတြးၾကည့္မိသည္။
“ဟဲ့ ငါတုိ႕ ေခတ္တုန္းက လက္ကေလးကိုင္တာေတာင္ ရင္ဖိုေနတာဟဲ့”
“အေမတို႕ေခတ္က ေခတ္ေဆြးၾကီးပါဗ်ာ ဒီေခတ္က ျမန္တယ္ အေမရဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္သမီးက အသက္ ၁၃ ႏွစ္ပဲရွိေသးတာေပမယ့္ စိတ္မခ်ရဘူး လူၾကီးလစ္ရင္လစ္သလို ျပႆနာတက္ႏို္ငတယ္ ေခတ္ကိုက အတတ္ျမန္တဲ့ ေခတ္ကိုး”
“နင္တို႕ေခတ္က ေခတ္ပ်က္ေခတ္ဆိုးထဲ ေရာက္ေနတာကိုး”

ၾကားရသည့္ စကားသံမ်ားၾကား ေခတ္ၾကီးငိုေနေလာက္သည္ဟု ယံုၾကည္မိသည္။ သိပ္မၾကာခင္ေရာက္ရွိလာေတာ့မည့္ ၂၀၁၄ ဟူသည့္ ခုႏွစ္ၾကီးသည္လည္း ရင္တဖိုဖိုရွိေနေလာက္ျပီျဖစ္၏။


ေခတ္သည္ အသံမထြက္ဘဲ ငိုေနေရာ့သလား ဆိုသည့္ ေယာင္ခ်ာခ်ာအေတြးမ်ား ပတ္လည္ရိုက္ရင္း ေခတ္ၾကီးကိုယ္စား ရင္ေမာမိသည္။ ေခတ္သည္ အျပစ္မရွိပါဘဲ သူ႕တာဝန္ခ်ိန္တြင္ သူပိုက္ေထြးယုယခဲ့ေသာ သားသမီးမ်ား၏ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ေခတ္ဆိုးေခတ္ပ်က္ဟု တံဆိပ္ကပ္ျခင္းခံလိုက္ရျပီျဖစ္၏။ ေခတ္သည္ သူပိုက္ေထြးယုယထားေသာ သားသမီးမ်ားကို ေနာက္တစ္ေခတ္သို႕ မ်က္၇ည္လည္ရြဲျဖင့္ လက္လႊႊဲေပးေလ့ရွိေလသည္လား။

ေခတ္ႏွင့္အညီပင္ အသံထြက္ဆို၍ မရေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ကၽြန္ေတာ္ တီထြင္ခ်င္ပါသည္။ သခ်ၤာပုစၦာတစ္ခုတြင္ပင္ အသံထြက္၍ ရေသးသည္။ အသံမထြက္ေသာ သီခ်င္းဟူသည္မွာ ရွိပါ့မလား ဟု ေမးစရာျဖစ္လာ၏။ သို႕ေသာ္ ရွိပါလိမ့္မည္။ ထိုသီခ်င္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားမွ တီးခတ္လိုက္ေသာ သံစဥ္ကို ႏွလံုးသားခ်င္းရင္းႏွီးသူသာ ၾကားရမည့္ သီခ်င္းျဖစ္သည္။

ဟုတ္သည္။ ကန္႕သတ္ခ်က္တို႕ရွိပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသား၏ အရင္းႏွီးဆံုးသူမဟုတ္လွ်င္ ထိုသီခ်င္းသံကို မၾကားႏိုင္။ ထိုသီခ်င္းသံကို ၾကားမည့္သူသည္ ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသား၊ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝကို နားလည္ေပးထားသူသ ာ ျဖစ္ခ်ိမ့္မည္။
ဒါက ကၽြန္ေတာ္တစ္ဦးတည္း၏ မူပိုင္သီခ်င္းျဖစ္သည္။
ကန္႕သတ္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ သီခ်င္းမ်ား၊ ကဗ်ာမ်ား၊ ဘဝမ်ားသည္ ေခတ္တိုင္းတြင္ ေပၚထြန္းခဲသလိုေနာင္လာမည့္ ေခတ္မ်ားတြင္လည္း ေပၚထြန္းဦးမည္ကေတာ့ အေသအခ်ာပင္။ ထို႕အတူ ကန္႕သတ္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာသည္ လက္တလံုးေလးသာျခားထားေသာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားစြာျဖင့္ ေဖါက္ဖ်က္ခံရဦးမည္မွာ ေသခ်ာေနလွသည္။

ဆိုပါစို႕။အျမင္အာရံုျဖင့္ တြက္ခ်က္စစ္ထုတ္ရေသာ သေကၤတမ်ားျဖင့္ အေခ်ာသတ္ထားသည့္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္က တီးခတ္ဖို႕ တာဝန္ယူထားရသည္ ဆိုပါစို႕။ ထိုမ်က္မျမင္၏ ဘဝတြင္ တစ္ခါမွ မသင္ယူခဲ့ရေသာ သေကၤတမ်ားအတြက္ ထိုမ်က္မျမင္တြင္ ေက်ာ္၍ တီးခတ္ႏိုင္ခြင့္ ရွိမရွိ အျငင္းပြားၾကည့္မည္ ဆိုပါစို႕။

ယထာဘူတက်က်တြက္စစ္ရလွ်င္ေတာ့ မ်က္မျမင္တြင္ အျပစ္မရွိ။ သူမသင္ယူခဲ့ရေသာ ဂီသေကၤတမဟုတ္သည့္ ဘာသာစကားအတြက္ မ်က္မျမင္တြင္အျပစ္မရွိ။ ေရးစပ္သူတြင္သာ အျပစ္ရွိသည္။ သို႕ေသာ္ အကယ္၍်မ်ားတီးခတ္ခဲ့မည္ဆိုလွ်င္ျဖင့္ မ်က္မျမင္တြင္ အျပစ္ရွိခဲ့ျပီျဖစ္၏။ အႏုပညာပစၥည္းတစ္ခုအျဖစ္အသက္သြင္းထားသည့္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ျပည့္ျပည့္ဝဝတီးခတ္ႏိုင္စြမ္းမရွိပါဘဲ တီးခတ္လိုက္လွ်င္ နားေထာင္သူတို႕ အက်ိဳးယုတ္ေစသလို ေရးစပ္သူကိုလည္း ေစာ္ကားရာ ေရာက္သည္မဟုတ္ပါလား။

ေခတ္သည္ မ်က္မျမင္ကဲ့သုိ႕ ျဖစ္ေနသည္။ မႏုိင္ဝန္ထမ္းကာ အသက္ဆက္ေနရသူကဲ့သုိ႕ ျဖစ္ေနျပီျဖစ္၏။ သူနားမလည္ေသာ ဘာသာစကားတို႕၊ က်င့္ဝတ္တို႕ျဖင့္ သူ႕သားသမီးမ်ားက ရွင္သန္ေနထိုင္ျခင္းကို ခံေနရသည္။ သူ႕အေနျဖင့္ သူ႕သားသမီးမ်ားအတြက္ တစ္စံုတစ္ခုမလုပ္ေပးႏုိင္သလို တစ္စံုတစ္ခု မတားဆီးေပးႏိုင္ခဲ့။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေျဖရွင္းမွ ရမည့္ ျပႆနာမ်ားကို လက္ကိုင္ရင္း သူ႕သားသမီးမ်ားသည္ သူ႕ကို မေကာင္း ေျပာေနၾကသည္။ ေခတ္ဆိုးေခတ္ပ်က္ဟု ေျပာေနၾက၏။

ေခတ္ေကာင္းဟု ေျပာဆိုၾကမည့္အခ်ိန္သည္ မည္သည့္အခ်ိန္ျဖစ္မလဲ ဟူသည့္ အေျဖကို တကူးတက တြက္စစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့………..။
အေျဖ သိသိႏွင့္ မရွိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားေသာ ပုစၦာတစ္ပုဒ္ကို ေကာက္ရလိုက္သကဲ့သုိ႕ရွိ၏။
ကၽြန္ေတာ္သည္ (-+)ေခတ္တြင္ ရွင္သန္ေနေသာ သားသမီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ဆိုသည့္ အီလည္လည္အေျဖစကားျဖင့္သာ…။

ဝတၳဳပထမပုိင္း၏ လင့္

http://www.shwemyotaw.com/profiles/blogs/5442636:BlogPost:7445412

 (ဂ)

“ မ  ေမးစရာရွိလို႔ “

“ေမးေလ ခေလး “

“ ဟုိေလ ညီမေလးခတၱာက လွလား “

“ အံမယ္ ခေလးေနာ္၊ နင္ မဟုတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး “

ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္၊ သူမသူငယ္ခ်င္း၏ညီမေလးဆိုေသာ ခတၱာအေၾကာင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္ေမး

ေနျခင္းျဖစ္သည္၊ သူမႏွင့္ဆက္စပ္၍ ခတၱာကုိ ကၽြန္ေတာ္သိခဲ့ရသည္၊ ခတၱာက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ

“အကုိ ခေလးေလး” ဟု ေခၚသည္၊ ထိုေခၚသံက ကၽြန္ေတာ့္နားထဲ နည္းနည္းမွ ကဗ်ာမဆန္၊

အကုိႏွင့္ခေလးေလးတြဲပုဒ္က လုိက္ဖက္မႈမရွိပဲ ကန္႔လန္႔ႀကီးျဖစ္ေနသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ခံစား

ရသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ “ အကိုဆိုလဲ အကုိေပါ့၊ ခေလးေလးဆိုလဲ ခေလးေလးေပါ့၊ အကိုခေလးေလး

လို႔ေတာ့ မေခၚပါနဲ႔ခတၱာရယ္ ေနာ္ “ ဟု ေခ်ာ့ေခ်ာ့ေမာ့ေမာ့ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျဖစ္သည္၊

ခတၱာကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ေတာင္းဆုိခ်က္ေၾကာင့္ “အကုိ”ဟု ေျပာင္းလဲေခၚရွာပါသည္၊

ခု ခတၱာအေၾကာင္း ေမးၾကည့္ရာ သူမက ေကာင္းစြာေျဖမေပး၊ စကားကုိ ေဝ့လည္လည္လုပ္

ေနသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္စကားကုိ ျပန္ေကာက္လိုက္သည္၊

“ ေျပာဦးေလ မရဲ႕ ၊ ခတၱာ လွလားလို႔ “

သူမဘက္က ေတာ္ေတာ္ႏွင့္စကားျပန္မလာ၊ စကၠန္႔ ၃၀-ေလာက္ၾကာခါမွ ခပ္ေႏွာက္ေႏွာက္

ျပန္ၾကားစာမ်ား တက္လာသည္၊

“ လွပါ့ေတာ္ လွပါ့ ၊ သိပ္လွ ၊ အရမ္းလွ၊ မင္းသမီးေလးလို လွ၊ နတ္သမီးေလးလို လွ….ဟြန္႔”

ကၽြန္ေတာ္ ဟက္ကနဲ ရယ္လိုက္မိသည္၊ (ထိုစဥ္က မမပုန္းညက္ျဖဴက ခပ္ေႏွာက္ေႏွာက္

ေျပာခဲ့ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ေျပာသည့္အတုိင္းပင္ ျဖစ္သည္၊ ခတၱာက အျပင္မွာ တကယ္

လွပါသည္၊ ေတာ္ရံုအလွအပကုိ အသိအမွတ္မျပဳတတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တိုင္ပင္

ခတၱာကုိ စေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း လွသည္ဟု ခ်က္ခ်င္းအသိအမွတ္ျပဳခဲ့ရသည္၊ ဤစာေလးကုိ

ခတၱာေတြ႔မိလွ်င္ ေက်နပ္မည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္)၊

          ယခု ခတၱာႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စကားမ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္သူမ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္

ခ်က္ေဘာက္မွေန၍ ေျပာေနၾကျခင္းျဖစ္သည္၊ ယခုတစ္ႀကိမ္ ေတြ႔ဆံုျခင္းသည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္

သူမ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ ေနာက္ဆံုးေတြ႔ဆံုျခင္းဟုလည္း ဆုိနိဳင္သည္၊ အေၾကာင္းမွာ

ထိုတစ္ႀကိမ္မွေနာက္ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္သုိ႔ ဘယ္ေသာအခါမွ သူမ ေရာက္မလာခဲ့ေတာ့၊

ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ေတြ႔ဆံုၿပီး ၁၅-ရက္ခန္႔အၾကာမွာ မွတ္သည္၊ သူငယ္ခ်င္း

တစ္ေယာက္ႏွင့္ ေျပာစရာရွိေသာေၾကာင့္ ဂ်ီေတာ့ပ္ဖြင့္လိုက္ရာ သူမဂ်ီေမးလ္အေကာင့္ေလး

မီးနီေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရသည္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခ်က္ခ်င္း လွမ္းေမးလိုက္သည္၊

“ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ထဲ ဘာလို႔မလာတာလဲဟင္ မ ၊ အလုပ္ေတြ အရမ္းရႈပ္ေနလို႔လား

ခေလးသတိရလုိ႔ စာေတြ ပုိ႔ေနမိတာလဲ ေန႔တိုင္းလိုလိုပဲ၊ မကေတာ့ ေပၚကုိမလာဘူး“

သူမအေကာင့္ေနာက္တြင္ is typing….ဆိုသည့္ စာတန္းေလး ေျပးေနသည္၊ ခဏအၾကာတြင္

ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ေရာက္လာသည္က ကၽြန္ေတာ္ ထင္မွတ္မထားသည့္စကား -

“ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ကုိ မ ဘယ္ေတာ့မွ လာျဖစ္ေတာ့မယ္မထင္ပါဘူးခေလးရယ္ “

ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားသည္၊ အံ့ၾသစိတ္ႏွင့္ပင္ စိတ္ထဲထင္မိတာကုိ ေမးလိုက္သည္၊

“ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဟင္ မ၊ ျပႆနာ တစ္ခုခုမ်ား ရွိလို႔လား “

“ ဟင့္အင္း ၊ မ အေၾကာင္းနဲ႔မ ပါ၊ ဘာျပႆနာမွ မရွိပါဘူး “

သူမက ေခတၱစကားရပ္ၿပီးေနာက္ ခပ္ျဖည္းျဖည္းဆက္ေျပာသည္၊

“ မ ခု က်မ္းမာေရးမေကာင္းဘူး ခေလး၊ မနက္ျဖန္ ခြဲစိတ္ခန္းဝင္ရမယ္ ေျပာတယ္၊ အဲဒီက

မ အသက္ရွင္လွ်က္ ျပန္ထြက္လာနိဳင္ပါ့မလားမသိဘူး၊ မ ကေတာ့ မထင္ဘူး ခေလးရယ္ “

ကၽြန္ေတာ္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားရသည္၊ ဘာေၾကာင့္လဲ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဘာေရာဂါလဲ

ဘာခြဲစိပ္ရမွာလဲစသည္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ ထပ္သြားသည္၊သူမကိုေတာ့

တစ္ခုမွမေမးရက္၊ ႏွစ္သိမ့္စရာ စကားလံုးကုိလည္း ရွာမရ၊ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးမ်ား ကၽြန္ေတာ့္

ခံစားခ်က္မ်ားအားလံုး ေယာက္ယက္ခတ္သြားၿပီး ဆြံ႕အ,သလုိလည္း ျဖစ္ေနမိသည္၊

အတန္ၾကာခါမွ “ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔လဲ မရယ္”ဟု ကၽြန္ေတာ္ေမးျဖစ္ေတာ့သည္၊ သူမက

ထုိအေမးကုိ ဘာမွ အေၾကာင္းမျပန္၊ မေျဖခ်င္၍ဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆလုိက္သည္၊ သူမ ေျပာ

သလို အမွန္တကယ္ခြဲစိပ္ခန္းဝင္ရမည္ဆိုပါက သူမအားငယ္ေနမိမွာေတာ့ ေသခ်ာသည္၊

သူမအနားေန၍ အားေပးခ်င္စိတ္လည္း ျဖစ္လာမိသည္၊ သူမေျပာပံု သူမေလယူေလတိမ္း

ကလည္း သာမန္ခြဲစိပ္မႈမ်ိဳးမဟုတ္နိဳင္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္-

“ အဲဒါဆို မ ခြဲစိပ္ခန္းဝင္မယ့္ ေဆးခန္းအမည္ကုိ ေျပာျပေပးပါလားမ၊ ခေလး လာခဲ့ခ်င္လို႔ “

သူမက ကၽြန္ေတာ့္ေတာင္းဆိုခ်က္ကုိ ခါးခါးသီးသီးမဟုတ္ေသာ္လည္း အၿပီးအျပတ္ ျငင္းပယ္

သည္၊

“ ဟင့္အင္း မလာခဲ့ပါနဲ႔ခေလး၊ လံုးဝ မလာခဲ့ပါနဲ႔ေနာ္၊ ခုလို အေျခအေနမ်ိဳးနဲ႔ ခေလးကုိ မ မေတြ႔

ခ်င္ဘူး၊ ခေလးမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘယ္သူ႔ကုိမွ မ မေတြ႔ခ်င္ဘူးေလ၊ ၿပီးေတာ့လဲ…………”

“ ဆက္ေျပာပါ မ ၊ ခေလးနားေထာင္ေနပါတယ္ “

“ ဘယ္သူ႔ကုိမွ မ သံေယာဇဥ္မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး “

ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ နင့္ကနဲ ျဖစ္သြားရသည္၊ သူမ စကားလံုးမ်ားက ခပ္စိမ္းစိမ္းနိဳင္လွေသာ္လည္း

စိမ္းသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္မထင္ရက္ေတာ့၊ သူမအေတြးႏွင့္ သူမခံစားခ်က္တစ္ခုခုကုိ ကၽြန္ေတာ္

လွမ္းၿပီး နားလည္သလုိလို ျဖစ္မိသည္၊ သူမ ျပန္လာနိဳင္ပါေစ၊ အဆိုးဆံုးအေျခအေနေတြကေန

ေက်ာ္လႊားနိဳင္ပါေစဟုသာ တုိးတိတ္စြာ ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းေနမိသည္။

(ဃ)

          သူမ ခြဲစိပ္ခန္းဝင္ရမည္ဟု ေျပာထားေသာေန႔မနက္ေစာေစာတြင္ ေအာက္ေဖာ္ျပပါကဗ်ာ

ေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ေရးပုိ႔ေပးလိုက္မိသည္၊

“ ပန္းေနၾကာရဲ႕ ဇာတ္ညႊန္း “

ေဝမပ်က္ပါဘူး
ေနထြက္ရာ ဗဟိုျပဳတဲ့
ဝါနဳနဳ ေနၾကာပင္ ၊

ေဒါသမာန္ ကဆုန္စုိင္းလို႔
မုန္တိုင္းေလ ဘယ္ညာခတ္ေပမယ့္
ေခါင္းမတ္ပံု လည္မေရြ႕
မာပါေပ့ အစဥ္ ၊

မိုးသီးစံု ဝဲပ်ံလို႔
သည္းထန္စြာ ရြာကာခ်ေစေတာ့
အေရွ႕မွ အေရွ႕ပင္
မ်က္ႏွာျပင္ ေနာက္မလွည့္ ၊

မာန္မတက္ပါဘူး
ဟန္မပ်က္ တင္းခံလို႔
ေလာကဓံ ဘယ္ညာရမ္းေစေတာ့
သူ႔လမ္းမွာ သူ႔သိကၡာနဲ႔
သူ႔သစၥာ သူမေဖာက္တယ္
အံ့ေလာက္ပါရဲ႕...........။

ဒီကဗ်ာေလးကုိ ဖတ္ၿပီး သူမတစ္ေယာက္ ဘဝအားမာန္ႏွင့္ ဘဝေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုခု

ရရွိေစရန္ ရည္ရြယ္သည္၊ ဖတ္မိပါေစဟုလည္း ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းလိုက္မိသည္၊ ကၽြန္ေတာ့္

ဆုေတာင္းျပည့္ပါသည္၊ ေန႔လည္ပုိင္းေလာက္တြင္ သူမဆီက ေနာက္ဆံုးျပန္ၾကားစာဟုဆိုရမည့္

အီးေမးလ္ေလးတစ္ေစာင္ ကၽြန္ေတာ့္ဂ်ီေမးလ္အေကာင့္ေလးထဲ ဝင္လာသည္၊

“ ခေလးေရ…..ခေလးရဲ႕ကဗ်ာေလးကုိ မ ရရွိပါတယ္၊ ခေလးရဲ႕ပန္းေနၾကာေလးလို

အားမာန္တင္းပစ္ခ်င္ေပမယ့္ မ ဘဝအေျခအေနက ခြင့္မျပဳေတာ့ဘူးထင္တယ္၊

တစ္ခုခုကုိ မ ႀကိဳတင္သိေနသလိုပဲ၊ ခု အျပင္မွာ မုိးစက္မႈန္ေလးေတြ က်ေနတယ္ခေလး၊

မ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲကေန ျမင္ေနရတယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕မုိးစက္မႈန္ေလးေတြကေလ

ျပဴတင္းမွန္မွာ လာတြယ္ကပ္ေနၾကၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕မုိးစက္မႈန္ေလးေတြကေတာ့ ျပဴတင္းမွန္

ကေန ေလွ်ာေလွ်ာက်သြားၾကတယ္၊ ျပဴတင္းမွန္မွာေတာ့ အစင္းအစင္းကေလးေတြနဲ႔

မုိးစက္မႈန္ကေလးေတြရဲ႕ ေျခရာေလးေတြထပ္ေနတာပဲ၊ အင္း…..တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ

သဘာဝတရားပဲထင္ပါရဲ႕ခေလးရယ္ ေနာ္“

သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ စာေတြကဗ်ာေတြထဲကဘဝထက္ ပကတိဘဝအမွန္ကုိ ေျပာျပလိုဟန္

ရွိသည္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမေျပာဆိုခ်က္ေအာင္ျမင္သည္ဟု ဆိုရမည္၊ ျပဴတင္းမွန္မ်ားတြင္

မိုးစက္မႈန္ကေလးမ်ား တြဲခိုေနတာကုိျမင္မိတိုင္း သူမကို ကၽြန္ေတာ္အၿမဲသတိရသည္၊

ၿပီးေတာ့ ဘဝ,ဘဝမ်ားကုိ မိုးစက္မႈန္ကေလးမ်ားအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ေျပးေျပးျမင္မိတတ္သည္၊

          ယခု သူမျပန္ၾကားစာေလးႏွင့္ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ ေက်နပ္မိတာတစ္ခ်က္လည္း

ရွိသည္၊ ယင္းမွာ သူမျပန္ၾကားစာေလးထဲတြင္ နဳတ္ဆက္သည့္စကားလံုးတစ္ခုမွ မပါ၊ ကၽြန္ေတာ့္

ကုိ နဳတ္မဆက္၊ နဳတ္မဆက္ေသာေၾကာင့္ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ သူမ မလြဲမေသြျပန္လာ

လိမ့္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ေနခဲ့သည္၊ ယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း အီးေမးလ္ေလး

ေတြ ကၽြန္ေတာ္ပုိ႔ေနခဲ့သည္၊ သူမဆီက ဘာမွ အေၾကာင္းျပန္ျခင္းမရွိခဲ့ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္

စိတ္မပ်က္၊ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း ကၽြန္ေတာ္လိုင္းေပၚတက္သည္၊ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း သူမဆီ အီးေမးလ္

ေလးေတြပုိ႔ရင္း သူမဂ်ီေမးလ္အေကာင့္ေလးဆီမွ မီးနီလာမည့္အခ်ိန္ကုိ ကြၽန္ေတာ္ေစာင့္ေမွ်ာ္

ေနခဲ့သည္၊ ေမွ်ာ္ရင္းေစာင့္ရင္း တစ္လခြဲခန္႔အလြန္ တစ္ေန႔၊ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ လိႈက္ကနဲ

ဝမ္းသာသြားရေသာ အျဖစ္တစ္ခုႏွင့္ ႀကံဳရသည္၊ ယင္းမွာ သူမႏွင့္အတူ လိုင္းေပၚမွ ေပ်ာက္

သြားေသာ ခတၱာ၊ ခတၱာ လိုင္းေပၚေရာက္လာသည္၊ ကၽြန္ေတာ္ စကားပလႅင္ပင္ ခံမေနနိဳင္

ေတာ့ဘဲ ခပ္ေလာေလာ ေမးလိုက္မိသည္၊

“ မမပုန္းညက္ျဖဴ အေျခအေနဘယ္လိုရွိသလဲခတၱာ၊ ကုိယ့္ကုိ ေျပာစမ္းပါဦး “

သူမဆီက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္စကားျပန္မလာ၊ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မရွည္စြာျဖင့္ “ ေျပာဦးေလ ခတၱာ”

ဟု ထပ္မံေဆာ္ၾသလိုက္မိသည္၊ ထိုအခါမွ သူမဆီက စကားလံုး(၁၀)လံုးခန္႔ ကၽြန္ေတာ္ထံ

ေရာက္လာသည္၊ ထုိစကားလံုး(၁၀)လံုးခန္႔က ကၽြန္ေတာ့္ယံုၾကည္ခ်က္မ်ား၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္

မ်ားႏွင့္ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနသည့္စကား-

“ မမပုန္းညက္ျဖဴ ဆံုးသြားၿပီအကုိ “

“ ဘာ “

ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲ ဟာကနဲျဖစ္သြားၿပီး အေတြးမ်ားလည္း ခ်က္ခ်င္းရပ္တန္႔သြားသလုိ ခံစားလိုက္

ရသည္၊ ထို႔ေနာက္ အံ့ၾသမွင္သက္သလုိျဖစ္ေနရာမွ အသိျပန္ဝင္လာခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္ႏွလံုးခုန္သံ

မ်ားက ရင္ဘတ္ေပါက္ထြက္မတတ္ ဆူပြက္လာသည္၊ ေရာင္စံုခံစားခ်က္မ်ားက ႏွလံုးသားမွ

တစ္ဆင့္ ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလံုး ျဖန္႔က်က္သည္၊ ထုိခဏ ထိုခံစားခ်က္မ်ားက ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလံုး

ပူေႏြးသြားေစၿပီး ရွိသမွ်အားအင္မ်ားကုိလည္း အကုန္နဳတ္ယူသြားသည္၊ ကၽြန္ေတာ္လက္ကုိ

ကီးဘုတ္ေပၚပင္ တင္ထားနိဳင္စြမ္းမရွိေတာ့၊ ေရွ႕ဆက္ေမးဖို႔ စာတစ္လံုးႏွစ္လံုးပင္ ရုိက္နိဳင္စြမ္း

မရွိေတာ့၊ ခတၱာက ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္သြားပံုကို ခန္႔မွန္းနားလည္မိပံု ရသည္၊

ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕ဆက္မေမးေတာ့ေသာ္လည္း သူမဆီကေျပာစကားမ်ား ဂ်ီေတာ့ပ္ေပၚ တစ္ခုၿပီး

တစ္ခု တက္လာသည္၊ မမပုန္းညက္ျဖဴက လြန္ခဲ့ေသာတစ္လခန္႔ကပင္ အသဲကင္ဆာျဖင့္

နန္းေတာ္ေဆးခန္းတြင္ ဆံုးသြားခဲ့ေၾကာင္း၊ မဆံုးခင္တစ္ညက သူ႔ဖုန္းထဲေရာက္ေနသည့္

ကၽြန္ေတာ့္အီးေမးလ္စာမ်ားကုိ ျပ၍ နဳတ္ဆက္သြားသည့္အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ေအာင္ေျပာဖုိ႔

မွာခဲ့ေၾကာင္း တတြတ္တြတ္ေျပာေနရွာသည္၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာေတာ့ ဂ်ီေတာ့ပ္ေပၚ တစ္ခုၿပီး

တစ္ခု တက္လာေနသည့္ သူမရွင္းျပခ်က္မ်ားကုိ ေငးၿပီးသာ ၾကည့္ေနရသည္၊

အသိက ကပ္တစ္ခ်က္ မကပ္တစ္ခ်က္၊ သူမရွင္းျပခ်က္ကေလးမ်ားကုိ ျမင္တစ္ခ်က္ မျမင္

တစ္ခ်က္၊ သူမရွင္းျပခ်က္ကေလးမ်ားကုိ ႀကိဳးစားလိုက္ဖတ္ေနရင္း ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးမ်ား

ဝါးသြားသည္၊ မ်က္ရည္မ်ား စို႔တက္လာသည္ထင္သည္၊ ဟုတ္ပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ရည္မ်ား

စုိ႔တက္ေနပါသည္။

(င)

“ ျပန္ၾကပါစို႔လား အကုိရယ္ ေနာ္ “

အနားမွကပ္၍ ထြက္ပၚလာေသာ ဆည္းလည္းသံေလးတစ္ခုေၾကာင့္ မမပုန္းညက္ျဖဴ၏ အုတ္ဂူ

ကေလးကုိ ေငးၾကည့္ရင္း လြင့္ေမွ်ာေနသည့္ကၽြန္ေတာ့္စိတ္မ်ား ျပတ္ေတာက္သြားသည္၊

ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အလွမ်က္ႏွာခပ္ႏြမ္းႏြမ္းကေလးျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ စူးစုိက္ၾကည့္

ေနသည့္ ခတၱာ၊ ကၽြန္ေတာ္က အသာအသာေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္၊သူမက အနားတိုးကပ္ၿပီး

ကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းကို သူမကလက္ကေလးျဖင့္ ဆြဲယူခ်ိတ္ဆက္သည္၊ ၿပီးေတာ့ သူမ

ေခါင္းကေလးကုိ ကၽြန္ေတာ့္ပုခံုးေပၚမွီသည္၊ နဴးညံ့သိမ္ေမြ႔ေသာအေတြ႔အထိက ပုခံုးမွတစ္ဆင့္

ႏွလံုးသားကုိယ္စီသုိ႔ စီးဝင္သည္၊ ထုိအေတြ႔အထိကပင္ ျပန္ဖို႔အခ်ိန္တန္ျပန္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သတိ

ေပးေနသည္၊ မျပန္ခင္ မမပုန္းညက္ျဖဴခ်စ္ေသာ ပုန္းညက္ပန္းစည္းကေလးကုိ မမပန္းညက္ျဖဴ၏

အုတ္ဂူေပၚသုိ႔ ႏွစ္ေယာက္အတူတင္ေပးမိသည္၊ စစခ်င္း ယူလာစဥ္က လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္

ရွိခဲ့ေသာ ပုန္းညက္ပန္းစည္းကေလးသည္ ယခုေတာ့ ေနပူဒဏ္ အခ်ိန္ကာလတိုက္စားမႈဒဏ္

တို႔ေၾကာင့္ ႏြမ္းေရာ္ေရာ္ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္၊ ဘာျဖစ္ျဖစ္ မမပုန္းညက္ျဖဴတစ္ေယာက္ အရာ

အားလံုးကုိ ေက်နပ္မည္ဟု ထင္ပါသည္………..။

ဝတၳဳေလးႏွင့္ပတ္သက္၍ မွတ္ခ်က္စကား…။ဤဝတၳဳေလးသည္ ေရွ႕တြင္ ဘေလာ့ပုိ႔စ္အျဖစ္

တင္ၿပီးေသာ ဝတၳဳေလး၏အဆက္ျဖစ္ပါသည္၊ ဖတ္ရႈအားေပးသူမ်ား ရွိလာေသာေၾကာင့္

အဆက္ျပတ္မသြားေစဖို႔အတြက္ ဤေကာက္ေၾကာင္း(၂)မွာပင္ အၿပီးသတ္လိုက္ပါသည္၊

ေကာက္ေၾကာင္း(၃)ကုိ ဆက္ေရးဖုိ႔အစီအစဥ္ရွိေသးေသာ္လည္း လိုင္းေပၚကုိေတာ့ တင္ေပး

ျဖစ္ေတာ့မည္မဟုတ္ပါ၊ ဖတ္ရႈအားေပးသူမ်ားအားလံုးကုိ အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္၊

ဤဝတၳဳေလးသည္ ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ခုကို အေျခခံထားျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စံုစမ္းေမးျမန္းျခင္း

သည္းခံေပးပါဟု အနဴးအညႊတ္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။

လင္ေယာက်္ား အေရာင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ ေပၚမွာ ဖြင့္လွစ္လိုက္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြ အေနနဲ႔ အဲဒီ ဆုိင္ထဲမွာ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ေယာက်္ားမ်ဳိးကုိ ေရြးၿပီး ဝယ္ႏိုင္ပါတယ္။ စတိုးဆိုင္ရဲ႕ အလုပ္လုပ္ပံုကို အဝင္ဝေတြမွာ လမ္းၫႊန္ ဆိုင္းဘုတ္ေတြနဲ႔ ေရးေပးထားတယ္။ အေဆာက္အဦရဲ႕ အဝင္ဝမွာေတာ့ ေရးထားတာက “သင္ တစ္ႀကိမ္သာ လာေရာက္ခြင့္ ရွိသည္” တဲ့။

စတိုးဆိုင္က အထပ္ ေျခာက္ထပ္ ရွိပါတယ္။ အထပ္ျမင့္သြားေလေလ အေရာင္းကုန္ ေယာက်္ားေလးေတြရဲ႕ အရည္အေသြးက ျမင့္ေလေလေပါ႔။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ၿပီးၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ အထပ္ တစ္ထပ္က ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ကို ေရြးခ်ယ္ ဝယ္ယူႏုိင္သလို မႀကိဳက္ေသးရင္ေတာ့ ေနာက္တစ္ထပ္ တက္ၿပီး ေလ့လာႏုိင္တာေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ အထပ္တစ္ထပ္ တက္ၿပီး သြားတာနဲ႔ ေအာက္ထပ္က ေရာင္းကုန္ ေယာက်္ားေလးကို ေရြးပိုင္ခြင့္ မရွိေတာ့ဘူး။ စတိုးဆုိင္ထဲက ျပန္ထြက္မယ္ ဆိုမွပဲ ေအာက္ဆင္းပိုင္ခြင့္ ရွိေတာ့တယ္။ ဒါေတြက ဒီ စတိုးဆိုင္ရဲ႕ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းေတြေပါ႔။

အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္ ဆိုင္ထဲကို ဝင္လာတယ္။ သူ႕အတြက္ လိုက္ဖက္ညီမယ့္ ခင္ပြန္းေလာင္း၊ လင္ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ ဝယ္မယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ေပါ႔။

ပထမထပ္ရဲ႕ အဝင္တံခါးမွာ ခ်ိပ္ထားတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္တယ္။

(၁) လႊာ >> အလုပ္အကိုင္ရွိ၍ ဘာသာေရး ကိုင္း႐ႈိင္းေသာ အမ်ဳိးသားမ်ား

ဒုတိယထပ္ရဲ႕ ဆိုင္းဘုတ္က

(၂) လႊာ >> အလုပ္အကိုင္ရွိ၍ ဘာသာေရး ကိုင္း႐ႈိင္းသည့္အျပင္ ကေလးလည္း ခ်စ္တတ္ေသာ အမ်ဳိးသားမ်ား

တတိယထပ္ရဲ႕ ဆိုင္းဘုတ္က

(၃) လႊာ >> အလုပ္အကိုင္ရွိ၍ ဘာသာေရး ကိုင္း႐ႈိင္းသည့္အျပင္ ကေလးလည္း ခ်စ္တတ္ၿပီး ႐ုပ္ရည္ အထူးသန္႔ျပန္ေသာ အမ်ဳိးသားမ်ား

“ဝိုးးးးးး” ဆိုတဲ့ အာေမဋိတ္သံ ထြက္လာေပမယ့္ ေနာက္တစ္ထပ္ကို ဆက္တက္ဖို႔ပဲ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

အမ်ဳိးသမီးဟာ စတုတၳထပ္ကို တက္သြားၿပီး စတုတၳထပ္ရဲ႕ ဆိုင္းဘုတ္ကို ဖတ္လိုက္တယ္။

(၄) လႊာ >> အလုပ္အကိုင္ရွိ၍ ဘာသာေရး ကိုင္း႐ႈိင္းသည့္အျပင္ ကေလးလည္း ခ်စ္တတ္ၿပီး ေႂကြေလာက္ေအာင္ သန္႔ျပန္႔႐ံုမက အိမ္မႈကိစၥမ်ားကိုပါ ဝိုင္းကူလုပ္ေပးတတ္ေသာ အမ်ဳိးသားမ်ား

“ဟိုက္ ရွားပါး၊ ေႂကြစမ္း။ ငါ ေျခေထာက္ေတြ မခိုင္ေတာ့ပါလား” လို႔ ေရရြတ္ေနမိတယ္။

ေနာက္တစ္ထပ္ကို ဆက္တက္ဖို႔ပဲ အားသန္ေနတယ္။ ဒီထက္ ေကာင္းတာေတြ အေပၚထပ္မွာ ရွိႏိုင္တယ္ေလ။ ပၪၥမထပ္ရဲ႕ ဆုိင္းဘုတ္က

(၅) လႊာ >> အလုပ္အကိုင္ရွိ၍ ဘာသာေရး ကိုင္း႐ႈိင္းသည့္အျပင္ ကေလးလည္း ခ်စ္တတ္ၿပီး ေႂကြေလာက္ေအာင္ သန္႔ျပန္႔႐ံုမက အိမ္မႈကိစၥမ်ားကိုပါ ဝိုင္းကူလုပ္ေပးတတ္သလို အင္မတန္ ခ်စ္တတ္၊ ၾကင္နာတတ္ေသာ အမ်ဳိးသားမ်ား

ဒီထက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာေတာင္ ဒီေလာက္ေကာင္းေတာ့မယ္ မထင္။ သူရဲ႕ အာ႐ံုေတြက ဒီအလႊာမွာပဲ တစ္ဝဲဝဲ လည္ေနေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြက ေနာက္တစ္ထပ္ တက္ဖို႔ ေလွကားဘက္ကုိပဲ ဆက္ၿပီး ခ်ီတက္ေနေတာ့တယ္။ ဆ႒မထပ္က ေရြးခ်ယ္မႈက ပိုေကာင္းႏိုင္ေသးတာေပါ႔။

ဆ႒မထပ္ရဲ႕ ဆုိင္းဘုတ္က

(၆) လႊာ >> သင္ဟာ ဒီအထပ္ကို ေရာက္လာတဲ့ (၄ ၅၈ ၇၅၇) ေယာက္ေျမာက္ ဧည့္သည္ပါ။ ဒီအလႊာမွာ ဘာ အမ်ဳိးသားမွ မရွိပါဘူး။ မေရာင့္ရဲႏိုင္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြအတြက္ အထီးက်န္မႈေတြပဲ ရွိပါတယ္။ လင္ေယာက်္ား စတိုးဆိုင္ကို ေစ်းဝယ္လာတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူး တင္ပါတယ္။ ဆိုင္ကေန ထြက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ပစၥည္းမ်ား ေမ့မက်န္ရစ္ေအာင္ အထူးသတိျပဳေပးပါ။ အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။

xxxxxx ဝဝဝဝဝဝ xxxxxx

ဒီပံုျပင္အရ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ မေရာင့္ရဲတတ္မႈကို ေဖာ္ၾကဴးထားတာပါ။ အဂၤလိပ္လိုကေန ဘာသာျပန္ထားတာပါေၾကာင့္ မူရင္းအႏွစ္သာရ မပ်က္ေအာင္ ေရးထားတာ, မေရာင့္ရဲတတ္တာ လူသဘာဝမို႔ အမ်ဳိးသမီးေတြတင္ မကဘဲ အမ်ဳိးသားေတြေကာ ဒီပံုျပင္နဲ႔ သက္ဆုိင္မယ္လို႔ ထင္တယ္။ အဲလိုသာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ရွိမယ္ဆိုရင္ ၆ လႊာအထိ ဒီအတုိင္း တက္သြားမယ့္အျပင္ ေခါင္းမိုးေပၚအထိ တက္သြားၿပီး ဖြက္ထားဦးမလားလို႔ တက္ၾကည့္မိမွာ အမွန္ပဲ။ ေရြးခြင့္ ရွိတာကို။ ဒီေတာ့ စိတ္တုိင္းမက်မခ်င္း ဆက္ေရြးေနဦးမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္ခါတေလ စဥ္းစားမိတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ကိစၥအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မ်ားမ်ား မရွိသင့္ဘူး။ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မ်ားေလေလ ေထြၿပီး ဘာယူရမွန္း မသိေလေလပဲေလ။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း ဘာမွ မေရြးရဘဲ တစ္ခုတည္းကို လက္ခံရတာ စိတ္ပင္ပန္း သက္သာသလားလို႔ ေတြးမိတယ္။ ဒႆနပညာရွင္ေတြ ေျပာတာကေတာ့ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မ်ားမ်ား ရွိျခင္းက လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕ သေကၤတတဲ့။ လြတ္လပ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြ အားလံုးက ပြင့္ေနရမယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။

ရည္းစားမ်ားတဲ့ လူေတြက အိမ္ေထာင္က် ေနာက္က်တာ မ်ားတယ္။ ရည္စားမ်ားေတာ့ ေရြးခ်ယ္စရာ မ်ားတယ္။ ဟုိလူယူရႏိုးႏိုး၊ ဒီလူ ယူရႏိုးႏိုး အျမဲ ျဖစ္ေနတတ္တယ္ ။ လူေတြ အပ်ဳိႀကီး လူပ်ဳိႀကီး ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ရသလဲ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ သုေတသန ျပဳၾကတယ္။ တိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ အရြယ္ေရာက္သူေတြ အိမ္ေထာင္မျပဳၾကလို႔ အေတာ္ေလး ျပႆနာတက္ေနတယ္။ ျမင္သာ ထင္သာတဲ့ ျပႆနာက အလုပ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ ဦးေရ (work force) နဲ႔ အရြယ္ေရာက္မယ့္သူ ဦးေရ (Potential work force) နည္းလာျခင္းပဲ။ သုေတသနရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း အေနနဲ႔ အသက္သံုးဆယ္ရဲ႕ အထက္ အပ်ဳိႀကီး၊ လူပ်ဳိႀကီးေတြကို အင္တာဗ်ဴးထားတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အေျခခံ စိတ္ဓါတ္သေဘာထားကို ေကာက္ခ်က္ဆြဲၿပီး တူတာေတြကို စုခ်လိုက္တဲ့အခါမွာ အာလံုးမွာ တူညီေနတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ လာေတြ႕တယ္။ အဲဒီအခ်က္က အေတာ္ေလး စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းတယ္။ လူပ်ဳိႀကီး အပ်ဳိႀကီးေတြဆီမွာ အဲဒီ အခ်က္ ရွိသလားလို႔ လိုက္ေလ့လာၾကည့္ေတာ့လဲ မလြဲဘူး၊ ရွိေနတယ္။ အဲဒီအခ်က္က ဘာလဲဆိုေတာ့

“မိမိကိုယ္ကို အထင္ႀကီးလြန္ျခင္း“ တဲ့

ရနံ႔ပါတဲ့ ဘယ္လိုပန္းတစ္ပြင့္ကိုမွ

ငါ့ရဲ႕အနက္ေရာင္ေခါင္းတလားေပၚေပါက္ၾကဲမခ်နဲ႕. . .

ငါ့ခ်စ္ၿမတ္စင္ၾကယ္သူေလးဟာ

ငါ့အုတ္ဂူကိုရွာမေတြ႕ေစနဲ႕

သူမ မငိုေၾကြးေစနဲ႕. . .

သက္ၿပင္းတို႕နဲ႕အံုညႊတ္ၿဖာေ၀ၿခင္းကင္းတဲ့ေနရာ

အဲဒီေနရာမွာ ငါ့ကိုၿမွပ္နွံေပးၾကပါ။

(ရိွတ္စပီးယားၿပဇာတ္မွ. . .)

ေလနုေအးနဲ႕အတူ အၿပာေရာင္လိုက္ကာေလး လႊင့္ခနဲလႈပ္သြားသည္။ ၿဖဴေဖ်ာ့ေနေသာမ်က္ႏွာႏွင့္ ေရႊေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အသားအရည္ႏွင့္ မိန္းကေလးတစ္ဦးသည္ ၀န္ရံတာကိုထြက္လာသည္။ေရႊအိုေရာင္ဆံႏြယ္ေခြေခြႏွင့္ မိန္းကေလးသည္ ပေလြတစ္ေခ်ာင္းကိုလက္ထဲတြင္ကိုင္ထားသည္။ ၿပီးေနာက္ သူမ၀န္ရံတာေအာက္တြင္ မည္သူမွမရိွေၾကာင္းေသခ်ာခ်ိန္တြင္ ပေလြကိုစတင္မႈတ္လိုက္သည္။ သူမ၏ ပေလြသံသည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုတိုင္တည္ ငိုေၾကြးေနသကဲ့သို႕. . .မိန္းကေလး၏ ပေလြသံႏွင့္အတူ ၾကယ္တာရာတို႕သည္ ကခုန္လာသေယာင္ေယာင္. . .မွန္ပါသည္ ထိုမိန္းကေလးသည္ လမိုက္၍ ၾကယ္တာရာ ေပါင္းစံုလင္းေသာ ညမ်ိဳးတြင္ သူမတစ္ေယာက္တည္းေနေသာ ၀န္ရံတာေပၚမွေန၍ ပေလြမႈတ္ေလ့ရိွသည္။

ေနာက္ဆိုပေလြမမႈတ္ေတာ့နဲ႕ ပန္းခ်ီ . . . ဘာလို႕လည္း မင္းညီ. . .သူမ်ားေတြက မမကိုကြယ္ရာမွာေၿပာေနတယ္. . . မင္းညီဘယ္ကၾကားခဲ့လည္းမသိေပမယ့္ သူမေနာက္ထပ္ ပေလြမမႈတ္ေတာ့ရန္ ဆံုးၿဖတ္လိုက္သည္။ သူမသည္အထိန္းအေစာင့္ေတြ၏စကားကိုေတာ့ နားေထာင္ေလ့ရိွသည္။ၿပီးေတာ့ ၀န္ရံတာသိပ္မထြက္နဲ႕ေနာ္. . .ေအးတယ္မမ. . .

၀က္၀ံရုပ္ေပၚတြင္ေခြအိပ္ခ်လိုက္သည့္ခဏ သူမအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ႏံႈးခ်ိေနတာပဲ ၿဗတ္ဇတၠရယ္ ညည္းၿဖစ္ေအာင္းညည္းမိေသးသည္. . .ၿဗတ္ဇတၠ သိတာမသိတာေတာ့သူမမသိ. . . ဒီၾကားထဲ ကိုေအာင္ဆန္းက မိန္းမယူလာေသးသည္ အိမ္ေခၚလာမလို႕မမ. . .သူမအတင္းၿပန္ပို႕ခိုင္းလိုက္ရသည္ . . .ေတာင္ေပၚကအိမ္မွာသြားေနစမ္းပါ ကိုေအာင္ဆန္းရယ္. . .မေက်မနပ္နွင့္ ၿပန္သြားလို႕ေတာ္ေသးသည္…

သူမတြင္ တရား၀င္အထိန္းေလးေယာက္ရိွသည္။ သူတို႕ကေတာ္ေတာ့္ကိုဆိုးသည္. . .ၿပီးေတာ့ သူတို႕ကို သူမက မခ်စ္ဘူးဟူ၍လည္း ယံုၾကည္ၾကသူမ်ားၿဖစ္သည္။ညနက္နက္(၂)နာရိီခန္႕. . .မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အခန္းအၿပင္တြင္ ငိုေနသည္။ ၿပန္လႊတ္လိုက္ရမလား မမ. . .သူမအိပ္ဖန္ေစာင့္က ေမးသည္။ ဘာလို႕လဲ . . .သိုက္ၾကိဳးၿငိလာတာ မမ Miss ေရြးပြဲက ေမာ္ဒန္မေလးတဲ့. . .ည(၂)နာရီေတာင္ရိွေနၿပီ. . .ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏို႕စိမ္းေရာင္အက်ီႏုႏုႏွင့္ မိန္းကေလး. . .သူမၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပုဂံဗူးဘုရားသိုက္က. . .သူမတြင္ပါလာေသာ ပဋာန္းဆက္မ်ားက သူမကို လူေရွ႕ထြက္ၿပီး အလွၿပတာကိုမၾကိဳက္သၿဖင့္ေႏွာင့္လႊတ္လိုက္ၾကသည္. . .  သူမအတြက္ ဖေယာင္းတိုင္ေတြထထြန္းကာ ဘုရားစင္ေရွ႕တြင္ ရြတ္ဖတ္ေပးလိုက္သည္။ သူမအၿပင္ဘက္ကပဲတရားနာလိုက္ရပံုရသည္ . . .ေနမေကာင္းတာႏွင့္သူမကို အထဲ၀င္ရန္ေခၚဖို႕ေမ့သြားမိသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမၿပန္အိပ္လိုက္သည္. . .ေနေကာင္းရင္ၿပန္သြားလိမ့္မယ္ဟူ၍သာ မွာၾကားလိုက္သည္။

သူမအိမ္မၿပန္တာ (၁)ႏွစ္ခန္႕ရိွၿပီ. . . ကို ကေတာင္ အိမ္မၿပန္ၿဖစ္ဘူးလားလို႕ေမးယူရသည္အထိ။ အိမ္မၿပန္ၿဖစ္တာၾကာၿပီေလ. . .လြန္ခဲ့ေသာ (၂)ႏွစ္ခန္႕ေလာက္မွစတင္ၿပီး သူမသည္ ပါတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ သံေယာဇဥ္မတြယ္ေအာင္ေနသည္။ မိသားစုႏွင့္လည္း ေမးထူးေခၚေၿပာေလာက္သာ ဆက္ဆံေတာ့သည္။ အလုပ္ေနရာတြင္သာ ရယ္ေမာရႊင္ၿပေနတက္ၿပီး က်န္သည့္အခ်ိန္တြင္ ထိုမိန္းကေလးသည္ ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္တစ္ရုပ္ႏွင့္ေတာ္ေတာ္တူသည္ဟု လူေတြကေၿပာၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ လူေတြက သူမကိုသိပ္ကံေကာင္းသည့္သူဟု မၾကာခဏေၿပာၾကသည္။ ကို ကသူမကို တုန္ေနေအာင္ခ်စ္သည္တဲ့. . .ကိိို႕ကို သူမယံုၾကည္ပါသည္။ ဟိုး အတိတ္ တစ္ေနရာဆီက လူအၿဖစ္. . .သူမအေပၚထားေသာ ေစတနာေမတၱာတရားကိုေတာ့ သူမအၾကြင္းမဲ့ယံုၾကည္သည္။ ဒါေပမယ့္ ကိုေၿပာသလို သူမလူေတြႏွင့္ အေရာတ၀င္မေနတက္ပါ ။ ေနလည္းမေနခ်င္ေတာ့. . .။ မယ္မယ္ကေတာ့ ထင္မွာပဲ ပန္းခ်ီက မိသားစုကိုစိမ္းကားသည္ဟု။ ကို ေသေသခ်ာခ်ာ လာရွာၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ သူမအခန္းထဲတြင္ ေရေဆး စုပ္တံမ်ားႏွင့္ စကၠဴေပၚတြင္ဆြဲထားေသာ ေရေဆးပန္းခ်ီပံုမ်ားကို အမ်ားအၿပားရွာေတြ႕မည္ပင္။သူမကင္းဘတ္စ၀ယ္ဖို႕ စဥ္းစားေနတုန္း သူမဆြဲခ်င္သည့္ပံုကတစ္ပံုတည္း အဲဒီပံုကိုဆြဲရန္အတြက္ ေနာက္ထပ္လူ႕ေလာကတြင္ သူမအႏွစ္(၂၀)ခန္႕ထပ္မံအသက္ရွင္ႏိုင္မွၿဖစ္မည္။ဒါကသူမ၏ စိတ္ကူးႏွင့္ ကတိ. . .

မင္းဟာအရမ္းကံေကာင္းတဲ့သူပဲ တိမ္ပန္းခ်ီ. . .သူမကိုဒီစကားကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေၿပာဖူးၾကသည္။ ေယာက်ၤားေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏ သဲသဲလႈပ္ခ်စ္ခင္မႈကိုခံရေသာ. . .  မိသားစု၊ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္ ရြယ္တူေမာင္ႏွမမ်ား မနာလိုၿဖစ္ေလာက္ေအာင္ အေရးေပးခံရေသာ. . . သူမသာလိုခ်င္လွ်င္ ေကာင္းကင္ကၾကယ္ကိုေတာင္ ဆြတ္ယူႏိုင္စြမ္းရိွေလာက္ေအာင္ ပါရမီထူးေသာ မိန္းကေလးအၿဖစ္ သူမသည္ ေစလိုရာေစတစ္လံုးကို ငယ္ငယ္တည္းက ပိုင္ဆိုင္ခဲ့သူၿဖစ္သည္။

ေသြးေတြမနည္းပါလား မမ. . . သူမသြားထားေသာ ေသြး၀မ္းကို ၾကည့္ၿပီး အထိန္းေတြကေမးသည္. . .သူတို႔အတြက္ကေတာ့ ဘာမွမထူးဆန္း. . .သူမကိုၿပန္ေခၚလို႕ရလွ်င္ေတာင္ သူတို႕ပိုေပ်ာ္ရဦးမည္။ အန္လိုက္ၿပန္ၿပီဆိုလွ်င္လည္း ႏွလံုးေသြးကပါေနၿပီ. . .အရင္ကဆို သည္ေလာက္မဆိုး . . .အခုတေလာ သူမေရာဂါေတာ္ေတာ္ဆိုးလာသည္။ မရေတာ့ဘူးဟူ၍ေတာင္ထင္မိခဲ့သည္။ ၿဖဴေဖ်ာ့ေနေသာ သူမပံုစံက လိမ္မရ။သို႕ေသာ္ သူမပံုမွန္လူကဲ့သို႕ ရံုးတက္ၿမဲ. . .အလုပ္လုပ္ၿမဲ. . .တကယ္ေတာ့ သူမတြင္ ႏွလံုးေသြးပါေရာဂါရေနသည္မွာ (၁၁)ႏွစ္ခန္႕ရိွၿပီၿဖစ္သည္ ။ အစက သိပ္မသိသာ အခုဆိုေတာ္ေတာ္ဆိုးသည္။ ဘိုးဘိုးတို႕တားၿမစ္ထားသည့္ၾကားမွ သူတစ္ပါးကို ကူညီမိလွ်င္ သူမႏွလံုးေသြးပါၿမဲ. . .ဗိုလ္တစ္ေထာင္ကဆို သူမကို ေခါင္မိုးႏွင့္ပါတ္သတ္၍ ေနာက္ထပ္၀င္မပါေတာ့ရန္၊မကူညီရန္အမိန္႕ခ်ထားခဲ့ၿပီးသား။တကယ္ေတာ့ သူမေ၀ဒနာက ႏွလံုးေရာဂါထက္ဆိုးသည္။ ညီမေတာ္ေတြဆို မခံႏိုင္လြန္းလို႕ လိုက္ပင္လာၾကၿပီ ထိုအထိ ၿပႆနာက ၾကီးထြားလာၿပီၿဖစ္သည္။ လူေတြက အရမ္းေလာဘၾကီးတယ္ ဘိုးဘိုး. . .မဟာၿဗဟၼာၾကီးကို သူမတိုင္မိဘူးသည္။ ငါတို႕ေရၿမွပ္ပစ္မွာေနာ္ . . . သူမလည္းနားလည္ထားၿပီးသား. . .ခမည္းေတာ္တရားထဲကလိုမၿဖစ္ေအာင္ သူမၾကိဳးစားကာကြယ္ခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ ေနမင္း၏ နီလာတြင္းေပးမည့္ အစီအစဥ္ကို သူမဖ်က္ခဲ့တာၿဖစ္သည္။ ဘာရတာနာမိုးမွ မလိုခ်င္ဘူး. . . သူမမ်က္စိေရွ႕တြင္ က်ေရာက္လာမည့္ ကပ္ဆိုးကို မၿမင္လိုပါ။ မမေသမွ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ညီမေတာ္ . . .သူမဒီလိုပဲေၿပာမိသည္။

အသက္ရွင္ေနေပးပါ ခ်စ္သမီး. . . မႏၱေလးဘုရားၾကီးသြားၿပီး အဓိဋာန္၀င္စဥ္က သူမကိုေမတၱာရပ္ခံၾကသည္။ တကယ္ဆို သူမအသက္ရွင္ရတာ ပင္ပန္း၊နာက်င္လြန္းေနၿပီၿဖစ္သည္။ အသက္ရွင္သန္ေနေပးပါတဲ့. . . သူမၾကိဳးစားရွင္သန္ပါ့မည္ဟုကတိေပးခဲ့သည္။ဘုရားၾကီးကအၿပန္က ည(၁၂)နာရီေက်ာ္. . .မိတၳီလာႏွင့္ မႏၱေလးၿမိဳ႕ၾကားလမ္းတြင္ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးတရားပြဲစတင္ေနၿပီ. . .သူမတရားနာခ်င္တာမွအရမ္း. . .ဒါေပမယ့္ တရားပြဲသိမ္းရင္ဘယ္ေနရာသြားတည္းမလဲ. . .ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လိုေနရာမ်ိဳးဆို သူမကားေပၚကဆင္းခ်လိုက္မိမည္. . .အခုေတာ့မတက္ႏိုင္. . .ငါကိုကကံဆိုးတာပါ. . .သူမဒီစကားကိုမၾကာခဏေရရြတ္ေလ့ရိွသည္. . .  အၿပန္လမ္းၿမိဳ႕အ၀င္အေရာက္ သူမ၏ က်ားကလာၾကိဳသည္။ ကားဒရိုင္ဘာကလည္းတစ္လမ္းလံုး ဒူးတုန္ေအာင္ တေနသည္။ သူမစီးလာသည္က ေတာင္ၾကီး ၿမစိမ္းေတာင္သြားမည့္ကား. . .သူမထိုင္ေနသည္က ဒရိုင္ဘာေဘးေရွ႕ခန္း. . .သူမက်ားကဘယ္လိုမွ ထိန္းမရေတာ့. . .ၿမိဳ႕အ၀င္တြင္ေတာ့ လိုက္ကို ခ်လာသည္။မမကိုလာၾကိဳတာတဲ့. . .  ဒရိုင္ဘာကလည္း မၿမစိမ္းနတ္က်ားလာသည္ကံေကာင္းသည္ဟုဆိုကာ ကားကိုရပ္ကာ ၿမစိမ္းၿပေတာ့သည္. . .သူမမွာသာ က်ားကိုေခ်ာ့ရသည္. . .တစ္ေနကုန္ေရတစ္ေပါက္မေသာက္ပဲ၀င္ခဲ့ရသည့္အဓိဋာန္ေၾကာင့္ လူက ပင္ပန္းလြန္းေနၿပီ. . .ကားေပၚတြင္ၿမစိမ္းေတာင္သြားမည့္သူမ်ား. . .ၿမစိမ္းကိုအရူးအမူးယံုၾကည္သူမ်ား လိုက္ပါလာသည္ဟု ဘိုးဘိုးကေၿပာသည္…သူမကားရပ္ခိုင္းၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိုက္၀န္ခံရမည္လား. . . သူမကေတာ့ ပင္ပန္းလြန္းလို႕ အိပ္ခ်င္ေနၿပီၿဖစ္သည္။ နတ္က်ားကလည္း အရမ္းကုိ စိတ္ဆိုးေနၿပီ. . .ဒါေပမယ့္ သူမဘာတက္ႏုိင္မွာလည္း. . . ကားမထြက္ခင္တြင္ေတာင္ သူမႏွင့္ေခါင္းခန္းေနရာလာလုၿပီး စကားမ်ားၾကေသးသည္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ကလူေတြေလဆိုေတာ့. . . က်ားေဒါသက သူမခ်မ္းလို႕တုန္ေနတာၾကည့္ၿပီး ၿဖစ္လာတာဆိုတာသိသည္။သူမမွာသာ က်ားကိုေတာ္ေတာ္ေခ်ာ့လိုက္ရသည္။ သူ႕ကို ႏို႕တိုက္မည္ဟုကတိေပးထားခဲ့လို႕ၿဖစ္သည္။ သူတို႕ေတြက သူမဘယ္သြားသြားလိုက္ခ်င္သည္။ သူမကလည္း လူေတြကိုအားနာလို႕ မေခၚရဲ. . . လိပ္ကေလးကိုသာေခၚရဲသည္။ အဲဒါကိုလည္း သူ႕ကိုမခ်စ္ဟု က်ားကစိတ္ဆိုးေနတုန္းၿဖစ္သည္။ဒရိုင္ဘာကလည္း ဘုမသိဘမသိ. . .သူမလူေတြကိုေတာ္ေတာ္ကိုသည္းခံရသည္။

ဘုရားၾကီး နတ္ေတြက ေခ်ာ့လႊတ္လိုက္သည့္အတြက္ သူမစိတ္ေၿပေအာင္ၾကိဳးစားခဲ့သည္။ထို႕ေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ၿမန္ၿမန္ေသရပါလို၏ ဆိုေသာ ဆုေတာင္းမ်ိဳး ထပ္မေတာင္းေတာ့. . .အခုေတာ့ အိမ္သည္သူမႏွင့္ေ၀းကြာသြားၿပီ. . .အိမ္မၿပန္ၿဖစ္ေသာ(၁)ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ. . .ေဆြမ်ိဳးေတြႏွင့္ေ၀းကြာခဲ့ေသာ အခ်ိန္. . .သူမအတြက္ မည္သူမွမလိုသလို သံေယာဇဥ္လည္းမထား. . .တကယ္ေတာ့ သူမတြင္ ကင္ဆာေရာဂါၿဖစ္ေနေၾကာင္းမည္သူမွမသိ။ ထို႕ေၾကာင့္ မယ္မယ္ကေတာ့ သူမသည္ ရက္စက္စိမ္းကားတက္ေသာ သမီးေတာ္ဟူ၍သာ။ သူတစ္ခါမွ လူပံုမဆြဲဘူး. . .တကယ္လို႕ဆြဲခြင့္ရိွလွ်င္ သူမမယ္မယ္၏ ပံုတူကိုဆြဲေပးခ်င္သည္။ မယ့္မယ့္ကိုပန္ခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လက္ေဆာင္ေပးခ်င္သည္ဆိုေတာ့ ဘိုးဘိုးကၿပံဳးေနသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုအေၾကာင္းတရားက တိမ္ပန္းခ်ီ၏ စိတ္ကူးသက္သက္ထဲတြင္သာရိွသည္။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အသက္ရႈရတာကေတာ့ ေမာေမာလာသည္။သူမတို႕အတြက္ ဘ၀ဆိုတာ က်ိန္စာတစ္ခုေလလား. . .

ငါေသခဲ့ရင္ ငါ့အတြက္အုတ္ဂူမလုပ္နဲ႕. . .

ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ငါ့ရဲ႕စ်ာပနကိုမဖိတ္ၾကားနဲ႕. . .

ငါ့အတြက္ လလည္ႏွစ္လည္မလုပ္နဲ႕. . .

ဘယ္သူမွငါ့အတြက္မ်က္ရည္မက်ေစနဲ႕. . .

အရိုးၿပာကုိေရထဲေမွ်ာေပး. . .

ေနာက္ဆံုးငါ့အတြက္အမွတ္တရ

မွတ္တိုင္တစ္ခုတစ္ေလေတာင္မစိုက္ထူၾကနဲ႕. . .

(ေကာင္မေလး၏ ေသတမ္းစာမွ. . .)

ရနံ႔ပါတဲ့ ဘယ္လိုပန္းတစ္ပြင့္ကိုမွ

ငါ့ရဲ႕အနက္ေရာင္ေခါင္းတလားေပၚေပါက္ၾကဲမခ်နဲ႕. . .

ငါ့ခ်စ္ၿမတ္စင္ၾကယ္သူေလးဟာ

ငါ့အုတ္ဂူကိုရွာမေတြ႕ေစနဲ႕

သူမ မငိုေၾကြးေစနဲ႕. . .

သက္ၿပင္းတို႕နဲ႕အံုညႊတ္ၿဖာေ၀ၿခင္းကင္းတဲ့ေနရာ

အဲဒီေနရာမွာ ငါ့ကိုၿမွပ္နွံေပးၾကပါ။

(ရိွတ္စပီးယားၿပဇာတ္မွ. . .)

                                                                                တိမ္တိုက္(TU)

အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ ဆက္ဆံေရးေတြက အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၾကတယ္။ တကယ္ခ်စ္ၾကတဲ႔အဆင္႔မဟုတ္ပဲ သာယာျပီးတြဲၾကတဲ႔

ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးလည္းရွိၾကတယ္။ တရား၀င္သမီးရည္းစားမဟုတ္ပဲ အေၾကာင္းအမ်ိဳးေၾကာင္႔ မိန္းမနဲ႔ေယာက်္ား တြဲသြားတြဲလာ

ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေနထိုင္ျဖစ္ရင္ ဒါဟာျပသနာရွိပါတယ္။ ဖက္ေပၚက်ရင္ ဖက္ေပါက္တတ္သလို ဆူးလည္းပဲက်ိဳးတတ္ပါတယ္။

ႏွစ္ဖက္စလံုးနစ္နာတယ္ ဒီေတာ႔ ဒီျပသနာကိုအေသးအဖြဲလို႔မယူမွတ္သင္႔ဘူး။ နာမည္ပ်က္ရင္ျပင္ဖို႔အလြန္ခက္တယ္ အထူးသျဖင္႔

မသင္႔ေတာ္တဲ႕လူနဲ႔ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ျဖစ္တာဆိုရင္ မိန္းကေလးအေနနဲ႔ ထိခိုက္ပ်က္စီးက်န္ရစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔

မျဖစ္သင္႔တာမျဖစ္ရေလေအာင္ ၾကိဳတင္ကာကြယ္သတိရွိဖို႔ ေကာက္ႏွဳတ္တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

(၁) သူက မင္းသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ခ်စ္သူျဖစ္ေနရင္.........

သူ႕ကိုဘာေၾကာင္႔လိုခ်င္တာလည္း ။ (မိမိဘာသာ စစ္ေဆးဖို႔ျဖစ္တယ္)

သူ႔ကိုတျခားေကာင္ေလးေတြထက္ ပိုျပီးနားလည္တယ္။ ဘာေၾကာင္႔လည္း

ဆိုေတာ႔ သူ႔ေစာင္႔စည္းမွဳ၊ ေစာင္႔ေရွာက္မွဳေတြမရွိေတာ႔တဲ႔အခ်ိန္မွာ သူ႕ကို

ျမင္ခဲ႔လို႔ပဲ။ သင္႔ကိုနားလည္ေအာင္လုပ္တဲ႔ေနရာမွာလည္း ဘာမွမၾကိဳက္စရာ

မရွိခဲ႔ပါဘူး။ ဒီေတာ႔ သူဟာ မင္းရဲ႕ခ်စ္သူလို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ ခံစားရေစ

ပါတယ္။ လြယ္လြယ္ကူကူပဲခံစားရေစပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔...................။

သူဟာမင္းသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ခ်စ္သူျဖစ္ေနေသးတဲ႔အတြက္ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း

မကြဲေသးသမွ် သင္႔ခံစားခ်က္ေတြကို ဖြင္႔ေျပာလို႔မသင္႔ပါဘူး။ တကယ္လို႔

ဖြင္႔ေျပာလိုက္တယ္ဆိုရင္ သင္ရရွိျပီးသားဆက္ဆံေရးဟာ စိတ္ကူးယဥ္ျပ

ဇာတ္ေပၚမွာ တည္ေဆာက္ျခင္းပဲျဖစ္သြားလိုက္မယ္ ။ ဒါျပင္ ေစာင္႔ၾကည္႔ဖို႔

သင္႔ကိုသင္ အားေပးျခင္းဟာ သင္သူ႔အေပၚ တကယ္ႏွစ္သက္တာဟုတ္မဟုတ္

အေျဖရေစနိဳင္ပါတယ္။ သင္ဟာ သင္႔ေအာင္ျမင္မွဳအေပၚ သာယာေနတာလည္း

ျဖစ္နိဳင္လို႔ပါပဲ။ တကယ္လို႔ သူနဲ႔နီးနီးကပ္ကပ္ အၾကာၾကီးစကားလက္ဆံုက်ေန

မိရင္ အျမန္ခြဲခြါသင္႔တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ သင္႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဆက္ဆံေရးေတြအေၾကာင္း

အေသးစိတ္ေျပာလာရင္လည္း အျမန္ခြါသင္႔တယ္။ ဒီလိုေျပာလာျခင္းဟာ သူေကာက္

က်စ္ဖို႔ ျပင္ဆင္လာလို႔ပဲျဖစ္တယ္။ ဒါဟာသင္႔သူငယ္ခ်င္းအေပၚ မတရားပါဘူး ။သူဟာ

သစ္စာမဲ႔သူျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပေနတာပါပဲ ။

(၂) အင္တာနက္ Online မွာေတြ႕တဲ႔လူျဖစ္ေနရင္.................

သူ႔ကိုဘာေၾကာင္႔လိုခ်င္တာလည္း။ သူကစာအေရးအသားေကာင္းလို႔ပါ။ သင္႔ဆီစာေရးရင္

လွလွပပသပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဖြဲ႔ႏြဲ႔တယ္ ။ ဒါကိုသင္စိတ္လွဳပ္ရွားသြားခဲ႔တယ္။ ဒါမ်ိဳးအရင္က တ

ျခားလူေတြကမရခဲ႔ဖူးဘူးေလ။ နီးကပ္စြာမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေျပာဆိုရမွဳ မရွိခဲ႔ဖူးပဲ အခုမွ

နီးနီးကပ္ကပ္ေျပာရေတာ႔ စိတ္လွဳပ္ရွားသြားတာပါ။ ဒီေတာ႔သူနဲ႔ လူခ်င္းေတြ႔ေအာင္ အခ်ိန္

ယူပါဦး လူတစ္ေယာက္ဟာမိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ မိသားစုေတြနဲ႔ ဘယ္လိုအျပန္အလွန္

ဆက္ဆံျပဳမူတယ္ဆိုတာျမင္ရမွ ပိုျပီးေလးနက္ပါလိမ္႔မယ္။ ၾကာရွည္ခံပါလိမ္႔မယ္။ ျပီးေတာ႕

သူနဲ႔ခ်ိန္းရင္ လူအမ်ားရွိတဲ႔ေနရာမ်ိဳးမွာေတြ႔ပါ။ သင္႔မိဘေတြကိုေျပာျပပါ ။ သူနဲ႕ေတြ႔ဖို႔သြားရင္

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုေခၚသြားပါ ။ တကယ္လို႔ သူဟာ (Sex) အေၾကာင္းအလြန္အကၽြံ

ေျပာလာရင္ အျမန္ခြဲခြါေပေတာ႔။ သင္႔ဓါတ္ပံုေတြေတာင္းရင္ ဟန္မက်ဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ သင္နဲ႔

ႏွစ္ေယာက္တည္းသီးသန္႔ေတြ႔ခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္ မရိုးသားေတာ႔ဘူး။ ခြဲခြါဖို႔ျပင္ေပေတာ႔ ။ ဒီအခ်က္

ေတြက သူဟာသင္႔အတြက္ အမွန္တကယ္အခ်စ္နဲ႔ ခံစားေနျခင္းမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သတိေပးတာပဲ။

(သင္႔ထံက Sex လိုခ်င္တာပဲျဖစ္မယ္။)

(၃)သင္႕ထက္အသက္ၾကီးသူျဖစ္ေနရင္.....................

သင္သူ႔ကိုဘာေၾကာင္႔လိုခ်င္တာလည္း။ သင္နဲ႔ရြယ္တူေကာင္ေလးေတြက ဗရြတ္ရႊတ္တေတြေလွ်ာက္ေျပာ

ဟာသေတြလုပ္ ေပါေတာေတာစကားေတြေျပာတတ္ၾကတယ္ အခုေတြ႔ရတဲ႔လူၾကီးကေတာ႔ အေတာ္တည္

ျငိမ္ရင္႔က်က္တယ္ ဒါ႕အျပင္ သူက ၀ံ႔၀႔ံၾကြားၾကြား ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး ဖ်က္လတ္နိဳးၾကားတဲ႔ဟန္ပန္ရွိတယ္ လြတ္လပ္

စြာလွဳပ္ရွားေနသူ ပြင္႔လင္းေဖာ္ေရြသူျဖစ္တဲ႕အျပင္ သူက ကားပါလာတာလည္းျဖစ္နိဳင္တယ္။ ဒါမ်ိဳးကိုေကာင္မ

ေလးေတြေၾကြတတ္တယ္ေလ။ အမွန္ေတာ႔ အဲလိုလူမ်ိဳးက သူ႔ကိုသူအတုအေယာင္ေတြနဲ႔ ဆင္ျမန္းထားတာပါ။

ဘယ္မိန္းကေလးမဆို သူေခၚရင္ရတယ္လို႔ သူထင္ထားတယ္။ အခု သင္႔ကို ´တစ္ဦး´ အျဖစ္ ေရြးလိုက္တာလို႔

သိရင္သင္အံ႔ၾသမွာပဲ။ ဒါကိုနားလည္လိုက္ရင္ သူနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္း အေတြ႔မခံပါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြအုပ္စုလိုက္

ေတြ႔ပါ။ သင္႔ရဲ႕ပံုမွန္ဘ၀မွာ သူနဲ႔သင္႔အၾကားရွိေနတဲ႔ကြက္လပ္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ထပ္ျဖည္႔ပါ။ ဒီလိုလုပ္တာကို

သူ႔ဘက္ကၾကိဳက္ပံုမေပၚဘူး လိုက္လည္းမေပ်ာ္ေမြ႔ဘူးဆိုရင္ေတာ႕ အနီကဒ္သာျပလိုက္ပါေတာ႔ သူဟာသင္နဲ႔မသင္႔

ေတာ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။ တကယ္လို႔သူဟာ သင္႔ထက္(၃)ႏွစ္ ဒါမွမဟုတ္ (၃)ႏွစ္ထက္ၾကီးေနရင္ လြန္ခဲ႔တဲ႔

(၃)ႏွစ္တုန္းကပံုစံနဲ႔ အခုပံုစံ ဘယ္ေလာက္ကြာျခားတယ္ဆိုတာ စဥ္းစားၾကည္႔ပါ။ ဒါဆိုရင္သူနဲ႔ သင္႔အၾကားမွာ ဘယ္

ေလာက္မတူတာေတြရွိေနမလဲ အေျဖရပါလိမ္႔မယ္။

(၄) သင္႔မိဘက မႏွစ္သက္သူျဖစ္ေနရင္.................

သင္ကဘာေၾကာင္႔ သူ႔ကိုလိုခ်င္တာလည္း။ သူကသင္႕မိဘေတြနဲ႔ လံုးလံုးလ်ားလ်ား မတူလို႔ျဖစ္နိဳင္တယ္။ သင္႔ဘ၀မွာ

ေႏြးေထြးတဲ႔အျမင္သစ္ေတြ ေပးတဲ႔သူကိုေတြ႔ရေတာ႔ စိတ္လွဳပ္ရွားသြားတာလည္းျဖစ္နိဳင္ပါတယ္။ အရင္ကေတာ႔ ျငီးေငြ႔

စရာေကာင္းတဲ႔လူေတြ မိဘကသေဘာတူတဲ႔ အသက္ၾကီးလူေတြကိုပဲ ေတြ႔ခဲ႔ရလို႔ အခုမွဒီလူနဲ႔ေတြ႔တဲ႔အခါ သေဘာက်

သြားတာျဖစ္နိဳင္ပါတယ္။ သင္ကသူ႔ကိုသာသေဘာက်ေနတာဆိုေတာ႔ မိဘကိုဖြင္႔ေျပာပါ။ ဒါဟာမိဘကိုပုန္ကန္တာမဟုတ္

ဘူးဆိုတာလည္း သိေအာင္လုပ္ပါ။ သူ႔ကိုျမင္နိဳင္ရန္ အိမ္ကိုညစာအတူစားဖို႔ဖိတ္ပါ။ မိဘေတြနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေျပာဆိုပါေစ

သူဘယ္လိုလူဆိုတာသိသြားပါေစ။ ဒီအခါ မိဘေတြလည္းအျမင္ေျပာင္းလာနိဳင္ပါတယ္။ သင္႔ဘက္ပါလာနိဳင္ပါတယ္ ။

တကယ္လို႔ သင္႔မိဘမ်ားနဲ႔ေတြ႔ေပးတဲ႔အထိ မိဘေတြကသိပ္ျပီးေက်နပ္ပံုမရဘူးဆိုရင္သင္ယံုၾကည္တဲ႔ တျခားလူၾကီးသူမ

တစ္ဦးကို စဥ္းစားပါ ။ သူ႕ကိုတင္ျပအၾကံေတာင္းပါ။ အဲဒီလူၾကီးသူမက သူ႔ကိုေထာက္ခံပါသလား ။ မေထာက္ခံဘူးဆိုရင္ေတာ႕

လမ္းစျပတ္ပါျပီး။ ေရွ႕ဆက္ဖို႔ မျဖစ္နိဳင္ပါဘူး။ ။

• 
  
• ဗုဒၶဘာသာ မ်ိဳးၿမန္မာတို႔
• ကိုးကြယ္စီးကပ္ သာသနာရပ္ႏွင္႔
• ဘဂဝါတရား လမ္းညႊန္ထား၏။
• စိီးပြါးဥစၥာ ရွာေသာခါဝယ္
• သာသနာရပ္ေပၚ ထားေသာ္ေမတၱာ
• မွ်တူစြာၿဖင္႔ တကာတို႔ရွာေဖြ
• အက်ိဳးေတြက ကုသိုလ္လည္းရ
• ဝမ္းၿပည္႔ဝ၍ ကမာၻရွည္ဆန္႔ သာသနာခန္႔၏….။
• ေလာကီ ေလာကုတ္ ထိုႏွစ္လုပ္တ႔ို
• ဆံုးရံႈးကာေသ မိုက္ေလသူတို႔
• စိတ္ကြ်န္လည္းၿဖစ္ အပယ္မွာနစ္၏….။
• ေလာကီ ေလာကုတ္ ထိုႏွစ္လုပ္တို႔
• တိုးတက္ၿမင္႔မား ေအာင္ၿမင္သြားက
• ထိုသူကိုၿမင္ စိတ္သခင္ဟု
• ၿမတ္ေစာရွင္ဘုရား လမ္းညႊန္ၾကား၏….။

      ေမာင္ေမာင္ၾကည္ခင္(သန္လ်င္)

လြင့္က်န္ရစ္ခဲ့ေလျပီလား.......ခ်စ္သူ

 

          ျပန္မရနိုင္တဲ့အတိတ္တစ္ခုရယ္.....မေမွ်ာ္လင့္နိုင္ေသးတဲ့အနာဂတ္တစ္ခုရယ္...ဒါေတြအားလံုးငါမပိုင္ေသးဘူးခ်စ္သူရယ္.......။

         မဆံုဆည္းနိုင္ေအာင္တားျမစ္ထားတဲ့ မင္းအသိုင္းအ၀ိုင္း၊ငါ့အသိုင္းအ၀ိုင္း တံတိုင္းၾကီးတစ္ခုလို တို႕ႏွစ္ဦးၾကားမွာ ျမင့္မားစြာကာဆီးထားတယ္ဆိုတာမင္းသိရဲ႕သားနဲ႕ ဘာျဖစ္လို႕မ်ား ငါတစ္ေယာက္ထဲကသာဒီအျပစ္ေတြက်ဴးလြန္သူျဖစ္သြားခဲ့ရတာလဲခ်စ္သူ

         မင္းနဲ႕မဆံုဆည္းမိခင္တုန္းက ငါ့ဘ၀ဟာလြတ္လပ္စြာေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတဲ့ငွက္ငယ္ေလးတစ္ခုပါ......မင္းနဲ႕ပတ္သက္မိတဲ့အခ်ိန္ကစ ငါဟာေလွာင္အိမ္ထဲကငွက္ငယ္သာသာျဖစ္သြားရတယ္။ ဒါေတြမင္းသိရဲ႕သားနဲ႕ေနာ္...ေျပာထြက္ရက္တယ္ခ်စ္သူရယ္ ရက္စက္တဲ့စကားခြန္းေတြေျပာထြက္တယ္ေနာ္....

        မခ်စ္ဖူးေသးတဲ့ငါ့အသည္းႏွလံုးက မင္းကိုမခ်စ္ရဲေသးပါပဲအတင္းဇြတ္ခ်စ္ခိုင္းခဲ့တာလည္းမင္းပါ.....။ မင္းကိုခ်စ္ရတာ ရင္တထိတ္ထိတ္ေၾကာက္လန္႕ဖြယ္သရဲကားတစ္ကားၾကည့္ေနရသလိုပါပဲ......ငါဘက္ကမင္းျဖစ္ခ်င္တာမွန္သမွ်လိုက္ေလွ်ာေပးခဲ့တယ္...

        မင္းလိုခ်င္သမွ်လည္းျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တယ္....မင္းအတြက္ဆိုအရာရာအဆင္သင့္ငါ့ဘက္ကေပးအပ္ထားခဲ့သားနဲ႕ နင္ရက္စက္ရက္တယ္ခ်စ္သူရယ္......

        နာက်င္ေစတဲ့စကားခြန္းေတြနဲ႕ ငါ့ရင္ခြင္ကိုဓားနဲ႕မြမ္းျပီး အစိပ္စိပ္အမႊာမႊာ ကြဲအက္ေစခ်င္တာလား....ငါကိုအၾကိမ္ၾကိမ္ေသေစခ်င္တာလား.....လူတစ္ေယာက္မွာအသက္တစ္သက္ပဲရွိတယ္တဲ့...ဒါေပမဲ့ငါကေတာ့နင္အၾကိမ္ၾကိမ္သတ္လိုေသခဲ့ရတဲ့ႏွလံုးသား၀ိညာဥ္ရွင္မေလးပါ...

        ငါဟာသိပ္ျဖဴစင္တယ္လို႕နင္အၾကိမ္ၾကိမ္ေျပာခဲ့ဖူးတယ္ေနာ္....ယုန္ကေလးလိုပဲသိပ္ကိုျဖဴစင္ျပီး သနားၾကင္နာတတ္တယ္တဲ့.....ငါရဲ႕ေနရာတကာအားနာလြန္းတတ္တဲ့ဒီစိတ္ကေလးကိုနင္အနိုင္ယူျပီးရက္စက္သြားတာကိုငါဘယ္လိုအျပစ္တင္ရက္မွာလဲခ်စ္သူရယ္....

          နင္ဘာလုပ္လုပ္အျပစ္မျမင္တတ္ခဲ့တဲ့ငါ

           နင္ဘယ္လိုဆိုးဆိုးခြင္လြတ္တတ္တဲ့ငါ

             နင္ဘယ္ေလာက္ရက္စက္မမုန္းတတ္တဲ့ငါ

                နင္ဘယ္လိုေျပာေျပာစိတ္မဆိုးတတ္တဲ့ငါ

                   အဲ့တာငါစိတ္ရင္ေတြပဲခ်စ္သူ....။

ငါဟာနင့္ကိုသိပ္ခ်စ္လို႕ နင္ထားရစ္ခဲ့တဲ့ေနရာမွာခ်န္ရစ္ေနရင္း နင္ျပန္လာမယ္လို႕ေမွ်ာ္လင့္ထားဆဲပါ......နင္နဲ႕ဆင္ဆင္တူတဲ့လူေတြေတြ႕တိုင္း အေမာတေကာရွာေဖြေနမိတတ္တဲ့ငါပါ.....နင့္ကိုကိုထားသြားခဲ့တာနင့္ကိုအျပစ္မျမင္ပါဘူးခ်စ္သူ.....ပိုင္ဆိုင္ရမွအခ်စ္မဟုတ္သလို စြန္လြတ္တိုင္းလည္းအခ်စ္မဟုတ္ပါဘူး....နင့္ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္လို႕ငါ့ႏွလံုးသားကႏွဳိးေဆာေလးတိုင္း နင့္ကိုသတိတရလြမ္းဆြတ္မူေတြကို ေျဖေဖ်ာက္စရာအလြမ္းခံစားခ်က္ေလးေတြကုိသာ ပံုုေဖာ္ဖန္းတီးထားဆဲေပါ့ခ်စ္သူ....

     အျပစ္မျမင္ပါဘူး နင္ငါ့ကိုပစ္ပယ္ထားတာကို

အျပစ္မျမင္ပါဘူး နင္ငါ့ကိုဂရုမစိုက္တာကို

အျပစ္မျမင္ပါဘူး နင္ငါ့ကိုမၾကင္နာနိုင္တာကို

အျပစ္မျမင္ပါဘူး နင္ငါ့အေပၚမစာနာနိုင္တာကို

အျပစ္မျမင္ပါဘူး နင္ငါ့ကိုေမ့ေလွ်ာ့ထားတာကို

အျပစ္မျမင္ပါဘူး နင္ငါ့အေပၚမယံုၾကည္တာကို

အျပစ္မျမင္ပါဘူး နင္ငါ့ကိုမခ်စ္နိုင္တာကို

အျပစ္မျမင္ပါဘူး နင္ငါ့ကိုလိမ္ညာေနတာကို

အျပစ္မျမင္ပါဘူး နင္ငါ့ကိုလွ်စ္လွ်ူရူထားတာကို

အျပစ္မျမင္ပါဘူးခ်စ္သူ.....

အျပစ္မျမင္ရက္ဘူး....

နင္ထားရာေန ေစရာသြား

နင့္အတြက္လူျဖစ္လာတဲ့ငါ

နင့္စိတ္ၾကိဳက္ေရးခ်ယ္ဖန္တီးထုဆစ္ထားတဲ့ပန္ပုရုပ္ပါ

နင့္အတြက္ဆိုဘာမဆိုေပးဆပ္၀ံတယ္

နင္ကုိယ္တိုင္ဖန္ဆီးထုဆစ္ထားတဲ့ငါ့ကို

နင္ျပန္ရိုက္ခ်ဳိးဖ်က္ဆီးခြင့္နင့္မွာရွိပါတယ္

နင္ဘာလုပ္လုပ္အျပစ္မျမင္တတ္တဲ့ငါ

ဘယ္ေတာ့မွလဲ နင့္အေပၚ

“အျပစ္မျမင္ရက္ဘူး” ခ်စ္သူ

လူေတြကေၿပာတယ္ တိမ္တိုက္(TU)ေရးတဲ့စာေတြမွာ ? ေတြကိုအမ်ားၾကီးသံုးတယ္. . .ထြင္တာလား. . .ထင္ေပၚေအာင္လုပ္တာလားဆိုၿပီးေပါ့. . .တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုဘာသာၿပန္ေပးပါဆိုၿပီးfacebookထဲမွာေနာက္တယ္. . .တကယ္ေတာ့ တိမ္တိုက္က Drafter ပါ (အဲဒီပညာကို ေတာ္ေတာ္ရူးသြပ္ခဲ့တယ္. . .ရူးသြပ္ေနစဲေပါ့. . .). . .  ႏိုင္ငံၿခားဒီဇိုင္းေတြ အထူးသၿဖင့္ Chinese dwg.designမွာစာလံုးေတြေနာက္မွာေလးနက္ေစခ်င္ရင္ ????????ေတြအဲလိုေရးေလ့ရိွတယ္. . .

ဥပမာ။           ။Cloud????????

အဲလိုေလးေတြေပါ့. . .ဒါေၾကာင့္ မ်က္စိအက်င့္ပါၿပီးစာေရးတဲ့အခါ အဲလိုေရးမိတာ. . .ဘယ္သူတစ္ဥၤီးတစ္ေယာက္ကိုမွ ေနာက္ေၿပာင္ခ်င္လို႕ရယ္မဟုတ္ပါဘူး. . .အမၼပါလီ၀တၳဳေရးတုန္းကအမၼပါလီ ???? ဆိုၿပီးလုပ္မိတာေတာ့ ရယ္ေတာ့ရယ္စရာၿဖစ္သြားတယ္. . .အင္းပိုင္ၾကီး၀တၳဳတိုတုန္းကလဲအင္းပိုင္ၾကီး ? ဆိုေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕အယူသည္းတဲ့သူေတြကတစ္မ်ိဳးေတြးၾကတယ္. . .တိမ္တိုက္ကရိုးရိုးသားသားေရးတာပါ. . .မိုးကုတ္စက္၀န္းကိုရွင္းတဲ့ေနရာမွာ (ဘာသာေရးဘေလာ့)ေတြမွာေတာ့ ????ေတြအမ်ားၾကီးမသံုးသင့္တာသတိထားရေတာ့မယ္. . .ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ အဲဒီ Question Mark ေတြဘာလို႕အမ်ား ၾကီးသံုးတာလည္းလို႕ေမးရင္ လူကတစ္မ်ိဳးၿဖစ္ၿဖစ္သြားတယ္. . .တိမ္တိုက္တို႕ပါတ္၀န္းက်င္ကေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာေတြခ်ည္းပဲ(တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာလို႕ေၿပာရင္ေတာ္ေတာ္အၿမင္ကပ္တယ္) ဆိုေတာ့ ေထြေထြထူးထူးမရွင္းၿပခဲ့ရဘူးဖူးေလ. . .

ကဲစာဖတ္သူတို႕ေရ. . .တိမ္တိုက္(TU) ရဲ႕စာေတြထဲမွာ Question Mark ေတြအမ်ားၾကီးေမ့ၿပီးပါသြားခဲ့ရင္ . . .

. . .ခြင့္လႊတ္ေနာ္. . .

                                             တိမ္တိုက္(TU)

• ငါမာန မ ေျခေတာ္စံုေအာက္မွာ က်ဆံုးခဲ့တယ္

  ငါအရင္ကမာနေထာင္ခဲ့ဖူးတယ္

• မ နဲ႔ေတြ႕ၿပီးေနာက္ အခုလို ေတြေ၀ေနခဲ့ရၿပီေပါ့
• သူကိုထိတဲ့သူတိုင္းကိုဆက္ဆက္ ထိျပန္ေျပာတိုင္း ခဏခဏ အဘန္းခံရတယ္
• (ရႈိင္း ...ေတာ္ေတာ့ မ စကားနားေထာင္ေနာ္တဲ့) သူေျပာရင္

  အခုလို၀တ္တြားေနခဲ့ရတယ္.....ေဒါသ ကိုခ၀ါခ်လို႕ေပါ့

• ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္ေျပာလို႔သိ၇တယ္......

  ငါကသူအတြက္...ဒုတိယလူပါ......ငါသိလိုက္ခ်ိန္မွာ...

  ငါကိုငါ ရွတ္ၿပီးအေသသတ္မိတယ္ ငါသက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးငါႏွလံုးသားကိုေပါ့

  ငါဟာ ကေလးတစ္ေယာက္လို အားလံုးကို ေမ့ခ်င္မိတယ္ မ ကိုအဓိကေပါ့

• ေနာက္ဆံုးငါဟာ သူခ်စ္သူ အရွိန္အ၀ါေအာက္က သူတေယာက္ေၾကင့္
  

  အသတ္ေပး ခဲ့ရၿပီေပါ့ (ႏွလံုးသားအသတ္)

• တစ္ခုေတာ့ ေတာင္းဆိုေပး ပါရေစ ငါေသသြားရင္ (ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ကထြက္သြားရင္)
  

  သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို (အဒ္မင္ အားလံုးကို) ေပါ့ မင္တို႔ အိမ္မွာ ငါပံုေလးကို

  ရုပ္တု လုပ္ လြမ္းသူေက်ာက္တိုင္ အျဖစ္ထားေပးပါေနာ္.......

• ငါ အခ်စ္က ယုတၱိမရွိေပမယ့္ ျဖဴစင္ခဲ့ပါတယ္

  သူတင္မဟုတ္ အားလံုးအေပၚမွာေပါ့ ငါရိုးသားစြာဆက္ဆံခဲ့သူပါ
  

  တက္ႏိုင္သေလာက္ အကူညီ ေပးခဲ့ပါတယ္...........

• ဒုတိယပိုင္းကို ဆက္လတ္ေဖၚျပေပးပါမည္ ( အစဥ္ႀကိဳးစားလွ်တ္ )

ရပ္ ထိုင္ သြား ေလ်ာင္းရင္း တရားအား ထုပ္ၾကစို႕
(၁)သက္ရိွ္သတၱ၀ါမ်ားကိုညွဥ္ပန္း နွိပ္စက္သတ္ျဖတ္ျခင္းမျပဳရ၊
(၂)သူတပါးပိုင္ဆိုင္ေသာပစၥည္းကို ခြင့္ျပဳခ်က ္မေပးဘဲမယူရ။
(၃)အုပ္ထိန္းသူရွိေသာသူနဲ႕ က်ဴးလြန္ျခင္း မျပဳရ။
(၄)သူတပါး ထိခိုက္နစ္နာေစမည့္ မမွန္ကန္ေသာစကားကိုမေျပာရ။
(၅)သူတပါးေမတၱာ ပ်က္ေစမည့္စကား မေျပာရ။
(၆)ညစ္ညမ္းေသာ၊ၾကမ္းတမ္းေသာစကားမေျပာရ။
(၇)သူအက်ဳိးမရွိ၊ ကိုယ္လည္းဘဲ အက်ဳိးမရွိေသာ စကားမေျပာရ။
(၈)ကံ ကံ၏အက်ဳိးေပးကို ယံုၾကည္လက္ခံျပီးက်င့္သံုး ျခင္း၊ျမင္ျမင္သမွ်ေသာသက္ရိွအားလံုးတို႔အေပၚတြင္
ငါ သူတပါး မိန္းမ ေယာက္က်ား ပုဂၢဳိလ ္သတၱာ၀ါဟုမခြဲျခားဘဲ ခႏၡာငါးပါး၊ရုပ္နမ္နွစ္ပါးဟုသာ ႏွလံုးသြင္း
ဆင္ျခင္ေနရမည္။
(၉)သူတပါး ပိုင္ဆိုင္ေသာဥစၥာပစၥည္း၊ေနရာထိုင္ခင္းကို မိမိပိုင္ျဖစ္ေအာင္မၾကံစည္ရ။
(၁၀)သူတပါးအေပၚ ပ်က္စီးရာ၊ပ်က္စိီးေၾကာင္း မၾကံစည္ရ။

ခေရစေၿပာရမယ္ဆိုရင္အရမ္းကိုခ်စ္တဲ့ခ်စ္သူစံုတြဲေလးအေၾကာင္းေပါ့။

ခေရတို့အၿမင္မွာေပါ့သူ့ခ်စ္သူကိုေနပူမေရွာင္မိုး၇ြာမေရွာင္အၿမဲတန္းေတြ့ေလ့၇ွိတယ္။

ခေ၇တို့ေတာင္ေၿပာၿဖစ္ေသးတယ္ေလဒီအစ္ကိုနဲ့အစ္မအရမ္းခ်စ္တာပဲေနာ္လို့။

ေနတိုင္းလိုိလိုေတြ့ၾကတယ္ ဒီအစ္ကိုကအစ္မကိုအရမ္းခ်စ္တာပဲေနာ္မိုးရြာလဲအပင္ပန္းခံၿပီလာေတြ့လို့ေလ။

ဒီလို့နဲ့ပဲရက္လနွစ္ေတြၾကာေတာ့ၾကားရတဲ့သတင္းကေတာ့စိတ္မေကာင္းစရာပဲ။

အဲဒီအစ္ကိုမဂၤလာေဆာင္ေတာ့မယ္တဲ့ခေရတို့ထင္ထားတဲ့သူ့ခ်စ္သူနဲ့မဟုတ္ဘူးတဲ့တၿခားမိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ့ေပါ့။

ခေရတို့အ့ံၾသတာေပါ့ဒီအစ္မမဟုတ္ဘူးလားလို့ေလသူ့တို့အရမ္းကိုခ်စ္ၾကတာေလဘယ္လို့ၿဖစ္သြားတာလဲလို့ေတြးမိတာေပါ့

ဒီလို့နဲ့ေနာက္ၾကားရတာေတာ့ဒီအစ္မမွာကိုယ္၀န္နဲ့တဲ့သူ့ခ်စ္သူကမယူဘူးတဲ့ေလဘယ္ေလာက္စိတ္မေကာင္းၿဖစ္စရာေကာင္းေနာ္

ဒီအစ္ကိုကေတာ့ေနာက္မိန္းကေလးနဲ့မဂ္လာေဆာင္သြားတဲ့ေလ။

ေနာက္ေတာ့ဒီအစ္မမွာေတာ့သမီးမိန္းကေလးေမြးတယ္ေလအရမ္းကိုခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့သမီးေလးေပါ့။

အစ္မမွာေတာ့နာမည္ခံလက္မွက္တစ္ခုကလြဲလို့ကေလးတစ္ေယာက္ဖတ္တင္ခဲ့ေလ။

ခေရေလစိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္ကေလးမ်က္နွာကိုမွမေထာက္ခဲ့တဲ့လူမဆန္တဲ့ကေလးအေဖ့ကိုေပါ့။

ဒီလို့နဲ့သမီးေလး    ေလးငါးနွစ္ထဲေရာက္ေတာ့ပန္၀တ္က်င့္ကေၿပာစကားေတြ့ကိုနားလည္ေတာ့။

ကေလးအခ်င္းခ်င္းကလဲေၿပာၾကတဲ့ေလကေလးမွာအေဖ့မရွိတာကိုေေပါ့။

တေန့ေတာခေရကိုလာေမးတဲ့အန္တီခေရအေဖရွိတာေကာင္းလာဟင့္  ဘာၿဖစ္လို့လဲသမီးလို့ခေ၇ကေမးတာေပါ့။

သူ့တို့ေတြ့ကေၿပာေနၾကတဲ့နင့္မွာအေဖ့မရွိဘူးလို့တို့မွာ၇ွိတဲ့လို့ဒါေၾကာင့္သမီးေမးၾကည့္တာပါအေဖ၇ွိတာေကာင္းလာလို့ပါ။

သမီးမွာကဘာလို့အေဖမရွိတာလဲဟင့္   ခေ၇ေလအရမ္းကိုစိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္ ။

ဘာလို့မရွိရမွာလဲသမီးမွာအေဖ့၇ွိပါတယ္ကြယ္  သမီးအေဖ့ကဟိုအေ၀းမ်ာအလုပ္လုပ္တာေလအလုပ္ၿပီးလို့၇ွိရင္။

သမီးဆီကိုလာမွာပါေနာ္ခေ၇ေၿပာလိုက္ေတာသမီးေလးမ်က္နွာေပ်ာ္၇ွြင္ေနလို့ခေရလဲ၀မ္းသာမိတယ္။

ညီမေလးတို့ေရ     ခ်စ္တယ္ဆိုယံုနဲ့ဘ၀ကိုမပံုေအာလိုက္နဲ့ကြယ္။

ကိုယ္ခ်စ္သူကိုတကယ္ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ့ဆိုရင္     မိမိရဲ့အပ်ိဳစင္ဘ၀ကိုထိန္းသိမ္းပါ။

တကယ္ခ်စ္တဲ့သူဆိုရင္       ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကိုတန္ဖိုးထားၿပီၿမတ္နိုးတတ္ၾကပါတယ္။

ခ်စ္တဲ့ဆိုယံုၿပီ    ဘ၀ကိုကစာ၇ားလို့သေဘာထားၿပီစိတ္ၾကိဳက္ေဆာ့ၿပီလြင့္ပစ္သြားမယ္အၿဖစ္မ်ိဳးၿဖမ္မခံပါနဲ့။

ပ်က္စီးသြားတဲ့အရာဟာ    အေကာင္းပကတိတိုင္းေတာ့ၿပန္မ၇နိုင္ဘူးေလ။

ဒါေၾကာင့္ညီမေလးတို့       မိမိ၇ဲ့အပ်ိဳစင္ဘ၀က္ုတန္ဖိုးထားၾကပါေနာ္။

လြန္ခဲ့ေသာနွစ္ေပါင္း (၆၀) ခန္ ့က ရန္ကုန္တိုင္း ေဒါပံုျမိဳ  ့နယ္တြင္ အာရကံရြာနွင့္
ေျခလိမ္ရြာဟူ၍  ရြာၾကီးနွစ္ရြာ တည္ရွိသည္ ။ ထိုရြာနွစ္ရြာမွျမိဳ  ့ထဲသို ့သြားလိုလွ်င္ ကားလမ္း
ရွိရာသို ့ လယ္ကြင္းတကြင္းကိုျဖတ္ကာ သြားရသည္ ။ထိုျဖတ္လမ္းကား  ထိုရြာနွစ္ရြာၾကားတြင္
ရွိသည္ ။
         အာရကံရြာဘက္မွကားလမ္းထိတိုင္လယ္ကြင္းကား  မိုးတြင္းဆိုလွ်င္ စပါးစိုက္သည္။

လယ္ကြင္းကား လမ္း၏ညာဘက္အျခမ္း ။ လမ္း၏ဘယ္ဘက္အျခမ္းတြင္ ထိုရြာ နွစ္ရြာမွ
ေသဆံုးသူမ်ားကို  ျမွဳပ္နွံသျဂၤိဳလ္ေသာ သခ်ၤ ိုဳ င္းကုန္းျဖစ္သည္ ။ သခ်ၤ ိဳင္းကုန္းတြင္ အကာမရွိအမိုးနွင့္အခင္းသာရွိေသာ ဇရပ္တစ္ေဆာင္ရွိသည္ ။ထိုလမ္းကာ လမ္းဟုဆိုေသာ္
လည္း  ေကာင္း၂ မြန္၂ လမ္းမဟုတ္ ။တာရိုးသေဘာမ်ိ ဳ းေျမၾကီးဖို ့ထားျပီး ပုဇြန္ေတာင္
ေခ်ာင္းကမ္းပါးမွ ဂ၀ံ ေက်ာက္တံုးမ်ားကို   အဆင္ေျပသလိုခင္းထားေသာလမ္းသာျဖစ္သည္။

          ဇရပ္ကလည္း လမ္းနေဘးတြင္တည္ရွိကာ အမိုးမ်ားကလည္း သံခ်က္မ်ားျပဳတ္ေနျပီး
မိုးတြင္းဆိုလွ်င္ေလတိုက္ေသာေၾကာင့္ သြပ္ျပားရိုက္သံမ်ားက တစ္၀ုန္း၀ုန္းနွင့္ေခ်ာက္ခ်ားစရာ

အလြန္ေကာင္းသည္ ။ ပိုဆိုးသည္က ယခုေခာတ္လို  ေခာတ္မမွီေသးသည့္ကာလျဖစ္သျဖင့္
 ရြာမွ လူေသပါက ထိုဇရပ္ေဘးေျမကြက္လပ္တြင္  အေလာင္းကိုစင္လုပ္ကာ  အေခါင္းကို
တင္ထားျပီး အ ေခါင္းေပၚတြင္ ေရနံဆီမီးခြက္ၾကီး  တစ္ခြက္ကိုထြန္းထားသျဖင့္ အျမဲမျပတ္သြားလာေနက်  ထိုရြာနွစ္ရြာမွ  ရြာသားမ်ားပင္  ထိုအခ်ိန္ဆိုလွ်င္ ရရာဘုရား
ဂုဏ္ေတာ္  သံဗုေဒၼဂါထာမ်ားကို ရြတ္ကာသြားလာၾကရသည္။
           အာရကံရြာတြင္ ေသာက္သံုးေရကန္ၾကီးတစ္ကန္ရွိသည္ ။ တညေနတြင္  ထိုေရကန္
ေဘာင္ေပၚ၌  ရြာမွ ကာလသား (၅)ေယာက္သည္၀ိုင္းဖြဲ ့လွ်က္အရက္ေသာက္ေနၾကသည္ ။
ကန္ေရျပင္မွေလတစ္ျဖဴ း၂ေၾကာင့္   ပိုျပီးအရက္ရွိန္တက္လာကာ  ေအာက္ပါအတိုင္းစကား
ေျပာဆိုလွ်က္ရွိၾကသည္ ။
** ေဟ့ေကာင္  ငတင္  အရက္ကမူးေပမဲ့မ၀ေသးဘူးကြာ သြားထပ္၀ယ္ဦး**
ငတင္(ေခၚ ) ကိုေရႊတင္ကား  တစ္ဦးတည္းေသာသား မိဘမ်ားက ပိုက္ဆံ ရွိသူမို ့အရက္
ေသာက္တိုင္းသူပဲ  အကုန္အက်ခံသည္။ အရႊတ္အေနာက္လည္းသန္သလို  ေပ်ာ္လည္း
အလြန္ေပ်ာ္တတ္သည္ ။ ယခုလည္းအရက္ထပ္၀ယ္ခိုင္းအားကိုေ

** ကိုေအာင္၀င္းကလည္းဗ်ာ ဒီမွာတစ္လံုးက်န္ပါေသးတယ္  ဒါကိုကုန္ေအာင္ခ်စမ္းပါဦး။
   အဲ  ကုန္သြားရင္ေတာ့  ကၽြန္ေတာ္ခိုင္းတာတစ္ခုလုပ္ေပး  ဒီညအကုန္လံုးကိုအရက္
   တစ္၀ တိုက္မယ္ **
** တကယ္လားဘာလုပ္ေပးရမလဲေျပာစမ္း ဒီေလာကမွာေအာင္း၀င္းမလုပ္ရဲတာဘာမွ

    မရွိဘူးဆိုတာ  မင္းသိပါတယ္ ငတင္ရာ**
က်န္ေသာ  (၃) ေယာက္က သူတို ့နွစ္ေယာက္ေျပာစကားမ်ားကို စိတ္၀င္တစားေစာင့္ၾကည့္
ေနၾကသည္ ။
** ဒါဆိုရင္  ကိုေအာင္၀င္းဒီတစ္လံုးကုန္ေအာင္ေသာက္  ျပီးရင္  ဇရပ္ေဘးကကြက္လပ္မွာ

    ဒီသစ္သားငုတ္ကိုသြားစိုက္ ။ တစ္ေယာက္ထဲသြားရမွာေနာ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့က ဒီေနရာ
    ကဘဲေစာင့္ေနမွာ  မလိုက္ဘူး **
     ဘယ္ကေကာက္လာမွန္းမသိေသာ  တစ္ဖက္ခြ်န္သစ္သား  တစ္ေတာင္ခန္ ့ကို ပစ္ခ်
     လိုက္ျပီးေျပာသည္။
** ဟားသိပ္ရတာေပါ့ကြာ  သြားမယ္ေလ ။ ဒါနဲ ့ငါကဒီသစ္သားကိုဘာနဲ ့ရိုက္သြင္းရမွာလဲ**
** ဒါဆိုေနဦး  ငါအိမ္ကတူသြားသူေပးမယ္ **
အိမ္နီးေသာကိုဘပုက  အိမ္သို ့တူသြားယူေနစဥ္  က်န္သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္က ။
** ေကာင္းတယ္ကြာ  ေအာင္၀င္း မင္းသတၱိကိုေတာ့ၾကိဳက္တယ္ကြာ ။ ဒါမွ ငါတို ့လည္း
    အရက္အ၀ေသာက္ရမွာ ဆက္လုပ္ **
ကိုဘပုတူနွင့္အတူ သူ ့အေမစားေသာ ကြမ္းအစ္မွ  ထံုးကိုလက္ညွိဳ း နွင့္ေကာ္လာျပီး
သစ္သားေခ်ာင္းထိပ္တြင္သုတ္ေပးသည္။

** အခုလိုသစ္သားထိပ္ကို  ထံုးသုတ္လိုက္မွ  မင္းတူထုရင္  ေမွာင္ထဲမွာ ျမင္ရမွာကြ**
** ေအးေကာင္းတယ္  မင္းအစီအစဥ္မဆိုးဘူး ။ ေပးစမ္းကြာ ေနာက္ဆံုလက္က်န္ခြက္
     ေမာ့လိုက္ရေအာင္**
** ကဲငါတို ့လည္းတစ္ခါတည္းေသာက္ၾကမယ္ **
ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ အရက္မ်ားကိုခြက္ (၅)ခြက္ထဲထည့္ျပီး (၅) ေယာက္လံုးျပိဳင္တူ
ေမာ့ေသာက္လိုက္ၾကသည္။
။။။။     ေအာင္ျမင္ပါေစ   ။။။။။။
အရက္ေသာက္ျပီး၀ိုင္း၀န္းဆုေတာင္းေပးသံသည္  ကန္ေရျပင္ကိုလႊမ္းသြားသည္။

ကိုေအာင္၀င္းပုဆိုးကိုျပင္၀တ္လိုက္ျပီး  တူနွင့္ သစ္သားေခ်ာင္းကိုယူကာ ရြာလမ္းအတိုင္း

ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္အခ်ိန္ကလည္းည(၉)နာရီခန္ ့ရွိျပီမို ့    ေခြးမ်ားကသူ ့ကိုျမင္ေတာ့
 ေဟာင္ၾကသည္ ။
*** ၀ုတ္ ၀ုတ္ ၀ုတ္ ၀ူး၀ူး ၀ု ***
** အာဒီေခြးေတြေသခ်င္ျပီနဲ ့တူတယ္ ။ ကဲကြာ **
နီးစပ္ရာအုတ္ခဲပိုင္းနွင့္ေကာက္ျပီးပစ္လိုက္သျဖင့္   ေခြးမ်ားထြက္ေျပးသြားၾကသည္။

ရြာမွအထြက္သခ်ၤ ိဳင္းကိုသြားေသာလမ္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမွာင္အတိ ။

အရက္ကလည္းမူးေနသည္မို ့ ဂ၀ံ ေက် ာက္ တံုးမ်ားကို မနဲစမ္းျပီးေလွ်ာက္ေနရသည္ ။
       ဒီၾကားထဲ လြန္ခဲ့ေသာ (၂)ရက္ခန္ ့ကအမဲေစ်းတြင္အလုပ္လုပ္ေသာကိုညိုနွင့္ အရက္

ဆိုင္တြင္ အတူတူေသာက္ရင္း  ကိုညိုေျပာေသာစကားကိုလည္းျပန္လည္ၾကားေယာင္လာသည္ ။
** ေအာင္၀င္းရာ ငါအလုပ္ရံုကယူလာတဲ့  အမဲသားေတြကို  ဖက္နဲ ့ေသေသျခာျခာထုတ္ျပီး
ဆြဲလာတာပါ ။ သခ်ၤ ိဳင္းကုန္းလမ္းမွာ  လိုက္ဆြဲတာ ညေန  ေန၀င္ရီတေရာ လူလံုးမကြဲတကြဲ
အခ်ိန္  ငါလွည့္ၾကည့္လိုက္တာ  လူမေတြ ့ရဘူး ။ ငါ့အထုပ္က လူတစ္ေယာက္ဆြဲထားသလိုပဲ
ေလထဲမွတန္းေနတယ္။ ငါလည္းအထုပ္ကိုလႊတ္ခ် ျပီး  တစ္ခ်ိဳ းထဲေျပးေတာ့တာပဲ ။
ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့သရဲပဲကြာ **
   ထိုအေတြ းမ်ိ ဳ း၀င္လာေတာ့  ကိုေအာင္၀င္းအရက္မူးေနေပမဲ ့  ၾကက္သီးေတာ့နဲနဲထ
သြားသည္။ သို ့ေသာ္စိတ္ကိုတင္းျပီး ။
** ငါ့မွဘာမွပါတာမွမဟုတ္ပဲ  ဒီသစ္သားေခ်ာင္းကိုေျမကြက္မွာ  သြားစိုက္ရံုပဲ`ဟာ
   ဘာေၾကာက္စရာရွိလဲ ။ သရဲဆိုတာတကယ္မရွိပါဘူး   လူေတြကသာေတြးျပီးေၾကာက္
    ေနၾကတာပါ **
ကိုေအာင္၀င္းဆက္ေလွ်ာက္လာသည္။

ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ေႏြရာသီမိုးေကာင္းကင္တြင္  ၾကယ္တာရာမ်ားကအျပည့္ ။
ဇရပ္ၾကီးကေတာ့  ေမွင္ထဲတြင္ထီးထီးၾကီး ။ ပတ္၀န္းက်င္မွ  အုတ္ဂူမ်ားကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္
ရႈလိုက္ျပီး  ကြက္လပ္အလယ္တြင္  ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ  သစ္သားကိုလက္နွင့္ဆုတ္ကိုင္
ျပီးတုနွင့္ရိုက္မည္ျပဳ စဥ္  ေခြးအူသံမ်ား   ေခြးေဟာင္သံမ်ားက  အေမွာင္ထဲမွရုတ္တရက္