ပိစိေကြးေရ......
ညေနခင္းတိမ္ေတြညႊန္ရာ အေနာက္ဘက္ယြန္းယြန္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
ပုဇြန္ဆီေရာင္ တိမ္လႊာေတြက ငါ့ကို ဗိုက္ဆာေစတယ္ဟာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့
ပုဇြန္ဆီေရာင္ျမင္ေတာ့ ပုဇြန္ဆီျပန္ဟင္းေလး သတိယမိလို႔ပါ ။
ေဟာ....ၾကည့္စမ္း ငွက္ႏွစ္ေကာင္အိက္ငိုက္ေနတဲ့ ေနမင္းကိုေနာက္ခံထားျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ေနျပန္ျပီ
ဧကန ဖဘ မွာတင္မလို႔ထင္တယ္ ။ သူတို႔ကို မနာလိုျဖစ္လိုက္တာ ငါတို႔တုန္းက
လူျမင္မွာစိုးလို႔ အမိႈက္ပံုေနာက္ခံထားျပီ ဓါတ္ပံုခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဓါတ္ခဲကုန္ေနလို႔
ပိစိေကြးနဲ႔ မရိုက္လိုက္ရေပမယ့္ ဓါတ္ခဲ၀ယ္ျပီးအိမ္အျပန္ ဖက္တီးနဲ႔ တအားဖက္ျပီးရိုက္လိုက္တာ ဒီေကာင္ကိုက္လိုက္တဲ့ ဒဏ္ရာအခုထိက်န္ေနဆဲပါ ။

အတိတ္အေၾကာင္းေတြတူးဆြလိုက္တာ ရတနာေတြ မေတြ႔ပဲ ဘယ္ေကာင္ဖင္သရမ္းသြားလဲ
မသိဘူး ထြီး...နံ႔လိုက္တာ....အေတြးနယ္ခ်ဲ့လိုက္တာ အင္ပါယာမျဖစ္လာပဲ အင္ျပင္ေတြထလာသလို ယားက်ိက်ိျဖစ္လာတယ္ အိပ္ငိုက္ေနတဲ့ ေနမင္းလဲ ဘယ္ကို
ဒိုင္ပင္ပစ္သြားျပီလဲမသိေတာ့ဘူး ။ အခုေတာ့ ငါ ျမင္ေနရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကို မဟူရာက
သိမ္းပိုက္လိုက္ျပီေပါ့ မဟူရာဆိုလို႔ နင့္အိမ္က ျမင္းၾကီးေရာရွိေသးလား ဒီေကာင္ကန္လိုက္လို႔
ငါ့ရဲ့တေထာင့္တေနရာမွာ ဒဏ္ရာရခဲ့တာကိုေတာ့ ေရသြန္တိုင္း နာၾကည္းစြာဒင္းကို သတိယမိတယ္ ။
ေအာ္ ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့လမင္းၾကီးက ထိန္ထိန္သာလို႔ ၾကယ္စင္ေတြက မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္နဲ႔ ေအးခ်မ္းလိုက္တာ ပိစိေကြးရယ္ နင္ေျပာဖူးတယ္ေလ လမင္းၾကီးက ကမာၻေပၚမွာ
ရွိတဲ့ႏိုင္ငံေတြ မွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္ၾကယ္ေလးေတြက ဒို႔ႏိုင္ငံ ဒါေၾကာင့္နင္စာေမးပြဲက်ျပီး နင့္အိမ္မီးေလာင္တာလို႔ေျပာခဲ့တယ္ေလ မဆီမဆိုင္ မွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္ၾကယ္နဲ႔ နင္စာေမးပြဲက် အိမ္မီးေလာင္တာလဲေမးေတာ့ နင္က ဆိုင္တာေပါ့ ငါေျပာတာက သူမ်ားႏိုင္ငံမီးေတြလင္းလို႔ဒို႔ႏိုင္ငံကလွ်ပ္စစ္မီးက မလာႏွစ္ရက္
လာတမနက္ဆိုေတာ့ ဖေယာင္းတိုင္နဲ႔ စာက်က္ရင္ အိပ္ငိုက္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ အိမ္မီးေလာင္တဲ့အျပင္ စာေမးပြဲပါက်တာေပါ့လို႔ ရန္ေဆာင္ရင္ေျပာျပတာ အခုထိမွတ္မိေနေသးပါတယ္ ။

ဒီလိုညမ်ိဳးမွာ နင့္အတြက္ၾကယ္ေၾကြေတြမေကာက္ေပးႏိုင္ေပမယ့္ ခေရေျခရင္းက
အမ်ားမနင္းခင္ နင့္အတြက္ ခေရးေတြေကာက္ သီကာကံုးျပီပန္ေပးမယ္လုပ္ေတာ မႏွစ္က
နင့္အေဖအရက္ဖိုးမရွိလို႔ နင္အိပ္ေနတုန္း နင့္ဆံပင္ေတြျဖတ္ေရာင္းလိုက္လို႔ ဆံပင္ငံုးစိစိနဲ႔မို႔
ရွက္အားပိုျပီး မ်က္ရည္ေတြၾကားက နင္ဂတံုးတံုးတာျမင္ရေတာ့ ငါ နင့္ကိုသနားလိုက္တာ ။
ဒါေၾကာင့္ဒီခေရေတြလဲ ေနျမဲတိုင္းေနပါေစေတာ့ ။
ေအာ္ဘာလိုလိုနဲ႔ အေအးဓါတ္က ငါ့ကိုေျပးဖက္လာေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနင့္အေၾကာင္းေတြးတာနားျပီး အိမ္ထဲ၀င္ျပီး အြန္လိုင္းတက္ fbကနင့္စာမ်ာက္ႏွာေတြၾကည့္ေတာ့မယ္ဟာ...နားမလည္တာတစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ နင္နဲ႔ငါေ၀းတာ
၁ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္အတြင္းမွာ နင္ဒီေလာက္လွလာလိမ့္မယ္လို႔ငါမထင္ဘူး...fbကနင့္စာမ်က္ႏွာမွာတင္ထားတဲ့နင့္ပံုေတြက
ငါေတာင္မမွိတ္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနတယ္ နင္ကမ်က္ေပါက္က်ဥ္းက်ဥ္းနဲ႔မို႔ နင့္အေဖ အညာသားက
နင့္အေမကိုမူးရင္ရန္လုပ္တယ္ေလ ဘာလဲ ဘယ္တရုတ္နဲ႔ဘာညာဆိုျပီးေလ အဲ့ေလာက္က်ဥ္းတဲ့
မ်က္ေပါက္ကဓါတ္ပံုထဲမွာ ျပဴး၀ိုင္းေလးနဲ႔ လွေနပါ့လား...၀က္ႏွာေခါင္းေလးကလဲ ႏွာတံေလးစင္းလာသလိုလို ၾကြက္သြားေလးေတြေတာ့ ဘယ္လိုရွိမွန္းမသိဘူး နင့္ပံုေတြက သြားေပၚတဲ့ပံုမပါလို႔ ျပီးေတာ့ နင့္ရဲ့ ဆံပင္ေတြက ဒီေလာက္ပဲ
အရွည္ျမန္လား ဘယ္လိုေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ေတြ ေခါင္းလိမ္ဆီေတြလိမ္းလိုက္တာလဲ တကယ့္အံ့ဖြယ္ပါပဲ ထားေတြထားပါေတာ့ ဓါတ္ပံုဆရာေတာ္တယ္ပဲ သေဘာထားလိုက္ပါ့မယ္ ။ေနာက္တစ္ခုက နင္ငယ္ငယ္တုန္းကအတိုင္းပဲ အၾကြားသန္တုန္းပဲေနာ္ ဘာတဲ့fbမွာ မနက္မနက္ဆို
ေမေမျပင္ေပးတဲ့ မနက္စာဆိုျပီ ဘယ္ကပံုေတြေလွ်ာက္တင္မွန္းမသိဘူး နင့္အေမက ေစာေစာစီးစီးထျပီး အေၾကာ္ေရာင္းသြားတာ အေၾကာ္က်န္နဲ႔ ထမင္းၾကမ္းနင္စားရတာ
ငါသိပါတယ္ ငါလဲဘ၀တူဆိုေပမယ့္အဲ့လိုေတာ့မၾကြားတတ္ပါဘူး ...ေနာက္တစ္ခု ဘယ္ကဌားလာမွန္မသိတဲ့ အိုင္ဖုန္းနဲ႔ဓါတ္ပံုရိုက္ျပီး ေမြးေန႔က ဒယ္ဒီ၀ယ္ေပးတာဆိုတာကပါေသးတယ္ ငါသိတာေတာ့ ဒီလိုမိုးရာသီဆိုနင့္အိမ္ေနာက္ေဖးက
အိုင္ကို နင္အေဖပက္ေနတာေတာ့သိတယ္ သူအရက္ျမည္းဖို႔ေလ ေနာက္တစ္ခါတင္ရင္ ဒယ္ဒီ၀ယ္ေပးတဲ့ အိုင္ပက္လို႔ေရ း.....ေတာ္ပါျပီ နင့္အေၾကာင္းအမွန္ေတြေရးလို႔ နင္ငါ့ကိုမုန္းသြားပါအံုးမယ္....တစ္ခုေတာ့မွာရအံုးမယ္ နင့္အေမကေျပာတယ္ ဘာအလုပ္မွ
မလုပ္ပဲ အင္တာနက္ဆိုင္မွာအခ်ိန္ကုန္ေနတယ္ဆို အင္တာနက္ဆိုင္မွာလဲအေၾကြးေတြမနဲဘူးဆို
ဒါနဲ႔မ်ား နင္မသိတဲ့အေကာင့္နဲ႔ ငါနင့္ကိုေမးေတာ့ အိမ္က အင္တာနက္လိုင္းက သိပ့္မေကာင္းလို႔ တခါတေလ မေျပာပဲ က်က်သြားတယ္ လိုင္းအသစ္ထပ္ယူခိုင္းရမေလးဘာေလးနဲ႔....
ကဲငါလဲ နင့္အတင္းအဲေလ နင့္အေၾကာင္းေတြးရင္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္စက္ဌားသံုးတာ သူကျပန္ယူေတာ့မယ္ဆိုလို႔ ဒီေန႔ေတာ့ဒီေလာက္ပဲဟာ ။

        ၿမိဳ ့ ရြာ မ်ား ဖြင္ ့ ၿဖိဳး တိုး တက္ ေရး---ဒ္ို ့ အ ေရး.....ငါ တို ့ ၿမိဳ ့ ေလး လဲ အ ၿမန္ ဆုံး ၿမိဳ ့ ႀကီး ၿဖစ္ ခ်င္ လွ ပါ ၿပီ။ၿဖစ္ ခ်င္ တာ ေတြ ေၿပာ ရ ရင္ မ ကုန္ ႏိုင္ ေပါင္။ ဒီ လို ခ်င္...ခ်င္..ခ်င္ စိတ္ ေတြ မ်ား လြန္း လို ့ ခက္ ပါ တယ္။ ဒို ့ ၿမန္ ၿပည္ တိုး တက္ ခ်င္ တာ အား လံုး ပါ။ဒို ့ လဲ ၿမိဳ ့ ႀကီး သား ၿဖစ္ ခ်င္ လွ ပါ ၿပီ။ ဒီ ေန ့ စူ ပါ စတား ၿဖစ္ ေန တဲ ့--ႀကယ္ စင္ ေမာ္ ကြန္း---ဒီ ဇာတ္ ကါး--ၿမိဳ ့ ႀကီး သား ေတြ ရွုိး ေန ႀက တာ အား ႀက စ ရာ ပါ ဗ်ာ။ ဒို ့ ႏိုင္ ငံ ရဲ ့လြတ္ လပ္ ေရး ႀကိဳး ပမ္း မွုဳ သ မိုင္း- ဒို ့ ဖ ခင္ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ ေအာင္ ဆန္း ရဲ ့ေစ တနာ နဲ ့အ ေမ်ာ္ အ ၿမင္ ႀကီး မား မွဳ-ဒါ ေတြ စု ၿပီး ႀကည္ ့ရ မွာ ေလ။ ဒိိုု ့ လဲ ႀကည္ ့ ခ်င္ လွ ၿပီ မို ့----ၿမိဳ ့ ႀကီး သား သါ ၿဖစ္ လိုက္ ခ်င္ ပါ ဘိ ေတာ ့ တယ္။ ဒို ့ ႀကည္ ့ ရ မဲ ့ အ လွည္ ့ ဘယ္ ေတာ ့ လဲ---ဘယ္ မွာ လဲ---ဘယ္ အခ်ိန္ လဲ--MWD လား MRTV လား?---?--?...ခ်င္ တယ္...ခ်င္ တယ္ ...ႀကည္ ့ ခ်င္ တယ္။

စိန္ေခၚလုိက္တယ္ ေလာကဓံေရ

ေလာကဓံ . . .
နင့္ရဲ႕ထုိးႏွက္ခ်က္ေတြကေတာ့ အံ့မခန္းပါပဲ

အလဲလဲအကြဲကြဲနဲ႔ ငါ က်ရံႈးခဲ့ရပါတယ္

က်ရံႈးေနတဲ့ၾကားကေန ငါလူးလဲျပီး ထခဲ့တယ္

နင္ ထပ္တလဲလဲ ထုိးႏွက္တုိက္ခုိက္ခဲ့တယ္

ဒါေပမယ့္

ငါ နင့္ကိုအျပစ္မဖုိ႔ခဲ့ပါဘူး

ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကံ ကံ၏အက်ိဳးကို ငါ ယံုတယ္

အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း နင့္အေပၚမွာ ငါ အျပစ္မျမင္ခဲ့တာေပါ့

ငါ့ရဲ႕အားနည္းခ်က္က ၀မ္းနည္းတတ္တယ္ အားငယ္တတ္တယ္

နင္က ဒါကိုသိထားတယ္

အဲ့ဒီအခ်က္ကိုနင္းျပီး နင္ ထိုးႏွက္တယ္

နင့္မွာ ငါ့ကို ေနာက္ထပ္ထုိးႏွက္တုိက္ခုိက္စရာ လက္နက္ေတြရွိေသးတယ္ဆုိတာ

ငါ သိတယ္

ဒါေပမယ့္ နင္သိထားေနာ္

ငိုရလြန္းလို႔ ငါ့မ်က္လံုးအစံု ေပါက္ထြက္သြားပါေစ

ငါ့ရင္ေတြ နာက်င္လြန္းလုိ႔ တစ္စစီစုတ္ျပတ္ထြက္သြားပါေစ

နင္လုိခ်င္တဲ့ နင္ၾကားခ်င္တဲ့

'' ေလာကဓံရယ္ . . ငါ့ကို သနားပါဦး အရံႈးေပးပါျပီ နင့္ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္''ဆုိတဲ့စကားကို

နင္ ဘယ္ေတာ့မွ ၾကားရမယ္မထင္နဲ႔

ငါ နင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ေတာင္းပန္မွာမဟုတ္ဘူး

နင့္ဘက္ကေန အလံျဖဴျပျပီး အရံႈးေပးတဲ့အထိ

ငါ ၾကံ႕ၾကံ႕ခံရပ္တည္ျပမယ္

နင္ ေစာင့္ၾကည့္ေနလုိက္

ခုခ်ိန္ကစျပီး နင့္ကို ငါ စိန္ေခၚလုိက္ျပီေနာ္

'' challenge u !! ''

     ႏွင္းဆီသိတာေလး ႏွင္းဆီ ထင္တာေလး တစ္ခုေပ့ါေနာ္....
ႏွင္းဆီတို႔ျမိဳ႔က ႏွင္းဆီတို႔ရပ္ကြက္ေလးမွာေပါ့ အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္
သူ႔ကိုယ္သူ သတ္ေသသြားပါတယ္...
ဘာေရာဂါလဲ ဆုိေတာ့...( ကန္ေတာ့) ေနာ္...ဒီေခတ္မွာ  မိန္းကေလးေတြ အမ်ားစု
ျဖစ္ေနၾကတဲ႔ ရင္သားကင္ဆာ ပါ...

   အဲ႔အေဒၚၾကီးက ျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနပါျပီ.... မကုဘူးလားဆိုေတာ့
မကုဘူးပဲ ဆိုရမွာေပါ့ေနာ္.
 ဘာေၾကာင့္လဲဆို ပိုက္ဆံေပါ့.....လူ႔ဘ၀ထဲေရာက္လာျပီေဟ့ ဆိုရင္ ပထမဦးဆံုး
လိုအပ္တာ ေငြ ပါပဲ...ေငြမရွိဘဲ ဘာမွလုပ္လို႔ မရဘူးေလ...

 လူေတြက ေျပာၾကတယ္ ေလာကမွာ ေငြထက္အေရးၾကီးတာ ေတြအမ်ားၾကီးပါပဲတဲ႔
ဟုတ္ပါတယ္ ေငြထက္အေရးၾကီးတာေတြအမ်ားၾကီးပါ....ဒါေပမဲ႔
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အသက္ကိုေတာ့ ေငြက ကယ္ႏိုင္သလို ေငြေၾကာင့္လဲ
ဆံုးရွံဳးႏိုင္တာပါပဲ.....

     အခု ဒီအေဒၚၾကီးတို႔မိသားစုက တစ္ေန႔လုပ္ တစ္ေန႔စားေတြပါ...  သူ႔မွာ
ေရာဂါရွိတာ သိေနေပမဲ႔.... ေငြမရွိေတာ့ မကုႏိုင္ဘူးေပါ့..သားသမီးေတြ
ရဲ႕ေမတၱာ လင္ေယာက်္ားရဲ႕ အၾကင္နာကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ရေနပါေစ....ေငြမရွိေတာ့
မ်က္ႏွာငယ္ရတယ္ ေဆး၀ယ္ေသာက္ဖို႔ ေဆးထိုးဖို႔ေတြကို ဘယ္အၾကင္နာ
ဘယ္ဂရုစိုက္မွဳေတြက ပံ႔ပိုးေပးႏိုင္ခဲ႔လို႔လဲ..

       ႏွင္းဆီတို႔လို ဘ၀သမားေတြ လက္လွဳပ္မွ ပါးစပ္က စားရသူေတြအတြက္ေတာ့
သူတစ္ပါးအကူအညီ ေဆြမ်ဳိးေတြရဲ႕ ေထာက္ပံ႔မွဳကို ယူဖို႔ဆိုတာ
အရမ္း၀န္ေလးလွပါတယ္... တစ္ပါးသူဆီက  အေခ်းအငွား လုပ္ျပီးရင္လည္း
ျပန္ဆပ္ဖို႔ဆိုတာ ခက္ခဲလြန္းလွပါတယ္....

       **ဘ၀ကိုေအာက္ေျခက စခဲ႔သူေတြကေတာ့ ဆင္းရဲျခင္း ဒဏ္ကို ခံစားနားလည္
ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ၾကမွာပါပဲ**

           အေဒၚၾကီးအေၾကာင္းဆက္ေျပာျပမယ္ေနာ္..အဲ႔အေဒၚၾကီးက သားသမီးေတြ
လင္ေယာက်္ားကို ဒုကၡမေပးခ်င္ဘူးနဲ႔တူတယ္..အိပ္ရာထဲ လဲ ေ၀ဒနာကို
ၾကိတ္မွိတ္ခံခဲ႔ရတာ ႏွစ္ေတြေတာင္ ၾကာခဲ႔တာေပါ့..... မေသခင္
တစ္ရက္ေလာက္ထိေတာ့ စကားေျပာႏိုင္တယ္ ေသခါနီးခ်ိန္မွာေတာ့
တစ္ေယာက္တည္းအခန္းထဲမွာ ေနရင္ မထႏိုင္ေတာ့တ႔ဲ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးကို
အားယူထ...ျပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက ဟင္းခ်က္တဲ႔ဓားတံုးၾကီးကို ယူျပီးးး သူမ
လည္ပင္းေသြးေၾကာကို လွီးျဖတ္ပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။။။

           ဘယ္ေလာက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းလဲေနာ္ ႏွင္းဆီဆို
အေမေျပာျပတာနားေထာင္ မ်က္စိထဲ ျမင္မိျပီး ၾကက္သီးေမႊးညွင္းေတြေတာင္
ထမိပါတယ္...သနားလိုက္တာလဲ အရမ္းပါပဲ..

     စဥ္းစားၾကည့္ပါအံုးေနာ္...သူမဟာ ေ၀ဒနာကို မခံစားႏိုင္ေတာ့လို႔
ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတ္ေသရဲတဲ႔ သတၱိေလးတစ္ခုက
ပထမဦးဆံုး ရဲေတြလာစစ္ အခ်ဳပ္ထဲမွာ သူမ၀ိဥာဥ္ကို
ခ်ဳပ္ထားခံရမယ္......က်န္ရစ္သူေတြ ငိုေၾကြးၾကရမယ္..
ျပီးေတာ့ အဲ႔ထက္ဆိုးတာက ဘုရားေဟာတဲ႔ထဲက အဖန္ငါးရာငါးကမၻာ ခံစားရေတာ့မွာာာာ
ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလဲေနာ္....

    ဒါေတြအားလံုးဟာ...ေငြေၾကာင့္ ဟုတ္ဘူးလားဟင္...
ေငြမရွိရင္ မ်က္ႏွာငယ္ရတယ္.... သူမ်ားေအာက္က်ဳိ႔ခံရတယ္ ေနာက္ဆံုး
ေငြမရွိေတာ့ ကိုယ့္အသက္ကိုေတာင္ မရဏ မင္းဆီကို ေပးလိုက္ရတယ္.........

               ႏွင္းဆီ ေျပာခ်င္တာ အဲ႔အေဒၚၾကီးကို အရမ္းသနားမိလို႔ပါ...
ဘ၀တူေတြဆိုေတာ့ ပိုခံစားရတာေပါ့.......
 ျပီးေတာ့ ေရးခ်င္တဲ႔ စိတ္ေလး ေပါက္လာလို႔ပါ... ဘာရယ္မဟုတ္ ေရးမိေပမဲ႔
ႏွင္းဆီဘေလာ့ေလးကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ဖတ္ေပးၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို
အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင့္......

လိုင္းမေကာင္းတဲ႔ၾကားက တင္လိုက္ရလို႔ အမွားပါရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင့္

                 သစ္ရြက္ေလးေတြေလထဲမွာ၀ဲလြင့္ေၾကြၾကသြားတာကို ေငးၾကည့္ေနရင္းနဲ႕ပဲ ကၽြန္မရဲ႕အခ်ိန္ေတြကို ကုန္ဆံုးသြားေစလိုက္တယ္။ ဒီသစ္ရြက္ေၾကြေလးေတြေၾကြက်သြားတဲ့ ဒီသစ္ပင္ၾကီးရဲ႕ေအာက္မွာကၽြန္မထိုင္ေနရင္း ကၽြန္မရဲ႕စိတ္ေတြလည္းဒီသစ္ရြက္ေၾကြေလးလိုပဲ ေလႏွင္ေမွ်ာလြင့္လို႕ေနေပါ့။

                အတိတ္ရဲ႕အရိပ္တဲ့။ မ်က္လံုးထဲမွာျမင္ေနပါတယ္ ရုပ္ရွင္အေႏွးျပကြက္လိုပဲထပ္ဟပ္ျပသေနတယ္။ သူနဲ႕ကၽြန္မရဲ႕အတိတ္ျပကြက္ေလးေတြေပါ့။တစ္ခ်ိန္တုန္းကခင္မင္ရင္းႏွီးစြာေဖာ္မင္ခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက အတူတူတိုင္ပင္ခဲ့ဖူးၾကတယ္။  ဒီအတိတ္မွာပဲ ကၽြန္မတို႕ႏွလံုးသားေလးေတြဖလွယ္လို႕ခ်စ္ခင္ျမတ္နိုးခဲ့ၾကတယ္။ 

              မလြယ္ပါဘူး....... စိတ္ခံစားခ်က္ေလးေတြကိုမ်ုဳိသိပ္လို႕ ငိုခ်င္ရက္နဲ႕သူ႕ေရွ႕မွာအခါခါျပံဳးျပခဲ့ဖူးတယ္။ သူစိတ္ဆင္းရဲမွာစိုးလို႕ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေလးေတြကိုဖယ္ျပီးသူေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႕ ရယ္စရာပ်က္လံုးေလးေတြဖန္တီးခဲ့ဖူးတယ္။ ရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြကိုလည္း သူပ်က္ရယ္ျပဳခဲ့ဖူးတာကို နာက်င္ေပမယ့္ တိတ္တိတ္ေလးခိုးျပီးမ်က္ရည္က်ခဲ့ရတယ္။

            ငါ့ရင္ေတြနာက်င္ေနရတယ္ ခ်စ္သူရယ္.......နင္ငါ့ကိုပစ္ပယ္စြာလွ်စ္လွ်ဴရွဴ႕ထားတာကိုငါၾကည္ျဖဴစြာနဲ႕ခြင့္လြတ္ေပးခဲ့တယ္။ နင့္ရဲ႕ရက္စက္တဲ့စကားခြန္းေတြကိုငါလက္ခံခဲ့ရဖူးတယ္။ နင္ေပးခဲ့တဲ့စိမ္းကားျခင္းေတြကိုငါပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးတယ္။ နင္ထားသြားခဲ့တဲ့ရက္စက္ျခင္းမ်ဳိးငါခံယူခဲ့ဖူးတယ္။

ငါႏွဳတ္ခမ္းဖ်ားကေလ နင့္ကိုဆိုနာက်င္ေစမိေအာင္ေျပာဆိုဖို႕အတြက္ စကားခြန္းေတြငါ့ႏွဳတ္ခမ္းဖ်ားမွာတင္ေပ်ာက္ကြယ္ဆိတ္သုဥ္းသြားခဲ့ျပီး နင့္ကိုမေျပာရက္ခဲ့တဲ့သူပါ။ နင္အခါခါငါ့ကိုပစ္ပယ္ထားခဲ့တယ္။ နင္ငါ့ကိုအၾကိမ္ၾကိမ္ရက္စက္သြားခဲ့တယ္။ နင့္ငါ့ကိုအရက္စက္ဆံုးေသာစကားခြန္းေတြနဲ႕ ငါ့ရင္ခြင္ကိုဓားနဲ႕မြမ္းျပီး မေသမရွင္ျဖစ္ေအာင္ရက္စက္ရက္ခဲ့တယ္။ ငါနာက်င္လြန္းတယ္ဟာ။ ငါေမာပန္းလြန္းတယ္။

            နင္အျပစ္ျမင္တဲ့စကားခြန္းေတြနဲ႕နာက်င္ေစျပီးမွ ငါ့ကိုစတာတဲ့လား။ နင္ေပ်ာ္ပါခ်စ္သူရယ္။ နင္ေက်နပ္သလိုေနပါ။ ေနတတ္သလိုလဲေနပါ။ ငါနင့္ကိုအျပစ္မျမင္ခဲ့ပါဘူး။ အၾကိမ္ၾကိမ္လည္းခြင့္လြတ္ေပးခဲ့ဖူးတယ္။ အခါခါငိုေၾကြခဲ့ရတဲ့ငါ့မ်က္ရည္ေတြလည္းမတိတ္ေတာ့ပါဘူး။ ငါေလအခုအခ်ိန္ ေသဆံုးျခင္းဆိုတဲ့ဆုေလးသာေတာင္းခြင့္ရမယ္ဆိုသိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႕

မိုက္ရူးရဲစြာေတာင္ေတာင္းဆိုမိခ်င္တယ္

            နင့္ကိုယံုၾကည္ပါလို႕နင္ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ငါ့ကိုေတာ့နင္မယံုၾကည္ဘူး။ နင့္ကိုခ်စ္ပါလို႕ေတာ့နင္ေျပာတယ္။ဒါေပမယ့္ငါ့ကိုေတာ့နင္မခ်စ္ဘူး။ ငါသိပါတယ္ ငါျမင္ပါတယ္။ နင့္ကိုခ်စ္မိခဲ့လို႕ရူးခဲ့ရတဲ့အခ်စ္ရူးမေလးအျဖစ္နဲ႕ငါ နင့္ရဲ႕စကားနာထိုးတဲ့စကားခြန္းေတြရဲ႕ေအာက္မွာ ငါအလူးအလဲထဖို႕ၾကိဳးစားရင္ အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ အလဲလဲအျပိဳျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ငါအရွဴံးေပးလိုက္ပါတယ္............. နင္ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႕အတြက္ ငါအရွံဳးေပးလိုက္ပါတယ္။ နင္ေနတတ္သလိုေနပါ။

      အေမွာင္ဖံုးလြမ္းေနတဲ့ငါ့ဘ၀ၾကီးဟာ နင္နဲ႕ေတြ႕မွအလင္းကိုျမင္ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့တယ္။  ဒါေပမယ့္လည္းဒီအလင္းေတြကိုဖ်က္ဆီးသြားခဲ့သူကလည္းနင္ပဲ။ငါ့ကိုထားရစ္ခဲ့မွနင္ေပ်ာ္မယ္ဆိုလည္း
 ငါ့ကိုခ်န္ထားခဲ့မွနင္ေက်နပ္မယ္ဆိုလည္းထားသြားခဲ့ေပါ့။

သတိရတဲ့အခ်ိန္အခါတိုင္းမွာဆိုရင္ ၾကာသြားျပီျဖစ္တဲ့အတိတ္ကအေၾကာင္းေလးေတြကိုျပန္ေတြးမိရင္း

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကေလ........ဆိုျပီးေတာ့ျပန္အသစ္တစ္ဖန္စၾကတာေပါ့ေလေနာ့္။

အက္စတာႏူးႏူး

********* ေမေမ့ ပိတိ မ်က္ရည္ *********

ေမေမ အိမ္ေထာင္က်ျပီး ေမ်ွာ္လင့္ေစာင့္စားခဲ႕ရတဲ႕ ေန႕လရက္ႏွစ္ေတြ မ်ားစြာအတြက္ ဒီေန႕ေတာ့ကံေကာင္း
ျခင္းမ်ားစြာေတြကို သယ္ေဆာင္ယူလာေပး သူေလးကို ေမေမ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္ကြယ္ ။

ဒီကမၻာေပၚမွာ အေပ်ာ္ဆံုးလူသား မိန္းမတစ္ဦးကို ျပပါဆိုရင္ ေမေမပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္ေလ ။

ေမေမရဲ႕ ကံေကာင္းျခင္းနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို သယ္ေဆာင္ေပးသူေလးက ေမေမ မျမင္ႏုိင္ေသးတဲ႕

မျမင္ဘူးေသးတဲ႕ ေမေမရဲ႕ ေသြးရည္ၾကည္ေလးကေန ဖြားသန္႕စင္လာမဲ႕ သူကေလးေပါ့ ။

ေမေမဟာေလ အိမ္ေထာင့္ရွင္မဘ၀နဲ႕ ႏွစ္ေတြမ်ားစြာ ေမေမ့ရဲ႕ အိမ္ကို ေရာက္ရိွလာတဲ႕ဧည့္သည္ေပါင္း
မ်ားစြာကို ေျမာက္မ်ားလွစြာ ၾကိဳဆိုခဲ႕ဘူးပါတယ္ ။ သူတို႕ေတြ အတြက္ ေနစရာ စားစရာ အိပ္စရာ

အပန္းေျဖနားေနစရာ မ်ားစြာ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က်ျပင္ဆင္ေပးျပီး ၀မ္းပန္းတသာေစာင့္ၾကိဳလုပ္ကိုင္ေပးေနတတ္သူေပါ့။

ဒါေပမဲ႕ ဒါေတြဟာ ေမေမ့ ေသြးကေလး လာေတာ့မယ္ဆိုတာကို ၾကိဳဆိုတာျခင္းနဲ႕

လံုး၀ကြဲျပားျခားနားလြန္းေနတယ္ကြယ္ ။

ဒီ ေသြးကေလး ကို ေမေမ မျမင္ႏုိင္စြမ္းေသးပါဘူး ။ ေမေမ့ေသြးကေလးဟာ ခန္႕ညားထည္၀ါ လွပလြန္းသူ
ေလးလား အေရာင္အေသြး ေလ်ာ့ရဲလြန္းေနမလား ေမေမ့အေပၚ အႏုိင္ယူ ဆိုးသြမ္းသူေလးလား လိမၼာျမတ္နုိးဖြယ္ေလး
လား အသိဥာဏ္ေတြဖြြြြံ႕ျဖိဳးသူမ်ိဳးေလးလား တခစ္ခစ္နဲ႕ ခ်စ္ျမတ္နုိးေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္မူ႕ေတြ သယ္ေဆာင္ ယူလာသူေလး
လား ဆာေလာင္မြတ္သိမ့္မူ႕နဲ႕ ခ်ံဳးပြဲခ်ငိုေၾကြးျပီး တ၀ဲ၀ဲ ငိုတတ္သူေလးလား ..................

အိုေလ ............... ေသြးကေလးရယ္ ေမေမ မျမင္ရခင္ထဲက မအိပ္ခင္ေတြေရာ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ႕ ေမေမရဲ႕
အိပ္မက္ေတြထဲမွာေရာ ေမေမ မျမင္ႏုိင္ေသးတဲ႕ ေမေမ့ရဲ႕ ေသြးကေလး အေၾကာင္း ေငးေမ်ွာ္ေနမိတာလဲ အခါခါပါပဲေလ ။

နံနက္ခင္း ေနျခည္ႏုႏုေသြးေလးေတြ ျဖာက်လို႕ ေမေမ့ရဲ႕ အခန္းတံခါး ကန္႕လကာစေလးကို လွစ္ဟလိုက္
တာနဲ႕ ၾကည္လင္လန္းဆန္းျပီး သိမ္ေမႊ႕လွတဲ႕ ေမ့ေမရဲ႕ စိတ္တန္ခိုးေတြေၾကာင့္ ေလႏုေသြးေလးေတြကေတာင္ အားက်
လို႕ ေမေမ့ရဲ႕ အျပံဳးပိတိေတြ ကူးစက္ ပါးျပင္ထက္မွာ မထိတထိ က်ီစယ္ေနၾကေလရဲ႕ကြယ္ ။

ေမေမ ႏုိးထတုိင္း ေရာင္စံု ပန္းဖူးပန္းပြင့္ေတြလည္း ေမေမ့ကို အားေပးေနေလရဲ႕ ။ ေမေမစိတ္စဥ္ေတြ ေအးျမ
လန္းဆန္းေနဖို႕ ဟိုယိမ္းသည္ယိမ္းနဲ႕ ေ၀ျဖာသင္းပ်ံ႕တဲ႕ ပန္းရနံ႕ေတြကိုလည္း ၾကိဳင္လွိဴင္စြာ ထုတ္လြင့္ေနေလရဲ႕ ။

ေမေမ့ရဲ႕ ေသြးကေလး ေမေမဆီေရာက္ရိွခ်ိန္ကစျပီး ေမေမျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးထားတဲ႕ ေမေမရဲ႕ အေဖာ္မြန္
ပန္းေရာင္စံု ရူ႕ခင္း ၾကီးထဲမွာ ေသြးကေလးအတြက္ လိုအပ္တဲ႕ လက္ဆက္သန္႕ရွင္းတဲ႕ ရနံ႕ေတြကို ရူရိူက္ရင္ း ညင္သာ
ဖြဖြေလးနဲ႕ ၾကြၾကြရြရြေလးလွမ္းေလ်ာက္ရင္း ပန္းေလးကို တယုတယေျပာျပေနမိတယ္ ။

ပန္းေလးေတြရယ္ ခုဆိုရင္ေလ နင္တို႕လို ပင္ပ်ိဳ တတ္သစ္ ရြက္ႏုေတြတုိင္းမွာ ပန္းဖူးေလးေတြေမႊးျမဴေပးသလို
ငါ့မွာလည္း ငါ့ေသြးကေလး ငါ့ကိုယ္ထဲမွာ ေနရာယူေနျပီေလကြယ္ ။ ငါ့ေသြးကေလးက ပန္းေလးေတြလို ေမႊးပ်ံ႕ပါ့မလား
ငါ့ကိုေရာ နင္တို႕ခင္တြယ္သလို ခင္တြယ္ပါမလားေပါ့ ။

ဒါေပမဲ႕ ဘာျဖစ္ျဖစ္ပါဟယ္ ငါ့ေသြးေလးအတြက္ မျမင္နုိင္ခင္ထဲကေတာင္ ငါ့ႏွလံုးေသြး ပိတိေတြ အစြမ္းကုန္
ျမဴးတူးခုန္ေပါက္ေနတာ ျမင္သာျမင္ရရင္ေတာ့ ဟိုေကာင္းကင္ယံက ျပည့္ျပည့္၀န္း၀န္း နဲ႕ ေအးခ်မ္းမူ႕ေတြဖံုးလႊမ္းေနတဲ႕
လမင္းၾကီးေတာင္ ငိုင္သြားရလိမ့္ထင့္ ။

ေမေမရဲ႕ ပိတိအဟုန္ေတြကို ေသြးကေလးနဲ႕ ယွဥ္လို႕ မျပစြမ္းႏုိင္ပါလားကြယ္ ။ ေသြးကေလး ေမေမကိုယ္ထဲ
ေပါင္းစပ္လာခ်ိန္ကစလို႕ ေဖေဖရဲ႕ အမိန္႕နဲ႕ အတူ ေမေမကို အျငိမ္းစားေပးလို႕ ေကာ္ပတ္ရုပ္ေလးလို ထိန္းသိမ္းထားခဲ႕
တယ္ ေသြးကေလးရဲ႕ ေဖေဖကလည္း ေသြးကေလးကို မျမင္ရခင္ထဲက ခပ္ကဲကဲေပါ့ ။

((((( ေသြးကေလး ေမေမ့ရဲ႕ လွူပ္ရွားမူ႕ တစံုတရာေၾကာင့္ နာက်င္သြားမလား အေနအထိုင္က်ပ္တည္းသြား
မလား သူကေလး ဘာျဖစ္သြားမလည္း ဆိုတဲ႕ ))))) စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႕ ေမေမရဲ႕ လြတ္လပ္မူ႕ေတြ အာသိီသေတြ
အေနအထိုင္ အစားအေသာက္ အသြားအလာ အားလံုးကို ထိန္းခ်ဳပ္တတ္ေနျပီေနာ္ ။ ေသြးကေလးက အဲေလာက္ ေမေမ့အ
ေပၚ ၾသဇာေညာင္းေစခဲ႕တယ္ေလ ။

ဒီလို အခ်ိန္ေလးမွာ ေသြးကေလး အပန္းေျဖအိပ္စက္ အနားယူဖို႕ ေမေမအင္အားေတြနဲ႕ ေပါင္းစပ္ျပီး ဂြမ္း
ႏုႏုေလးေတြကို ပိုးသားႏုႏုရြရြေလးေတြနဲ႕ ေမေမအႏွစ္သက္ဆံုး သဇင္ႏုေရာင္ လႊလႊေလးနဲ႕ ေသြးကေလး နားေနအိပ္စက္
ဖို႕ ခန္းစက္ရာေလးေတြ ဖန္တီးေပးေနမိတယ္ ။

ဒီအထဲမွာမွ ခ်ဳပ္ရိုးၾကမ္းေတြ မထိရွမိေအာင္ လည္းဂရုစိုက္ေပးရေသးသေပါ့ ။ ေမေမငယ္ငယ္က ေမေမ့ရဲ႕
ေမေမေျပာျပတဲ႕ ဘုရင္သမီးေတာ္ေလးတစ္ပါးအေၾကာင္း သူမေလး မိဘမ်ားနဲ႕ကြဲသြားျပီး ေတာရြာေလးတစ္ရြာကကယ္
တင္ျပီး သူရဲ႕ ၾကင္အင္လကၡဏာေၾကာင့္ အိမ္ရွင္ေတြက သူတို႕ရဲ႕ အေကာင္းဆံုး အိပ္ယာေလးနဲ႕သိပ္ခဲ႕ေပမဲ႕
ေမႊ႕ယာေလးထဲ မွာ ပဲေစ့ေသးေသးေလးပါသြားေလေတာ့ သမီးေတာ္ေလးဟာ တကိုယ္လံုးနာက်င္ကိုက္ခဲျပီး ဖ်ားပါေလ
ေရာတဲ႕ ေမေမ့ရဲ႕ ေသြးကေလးလည္း အဲလိုျဖစ္မွာ သိပ္စိုးရိမ္ေနမိတယ္ ။ ေသြးကေလးရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္မွန္သမွ် အေသ
အခ်ာ ဂရုစိုက္ေနမိတဲ႕ ေမေမရဲ႕ ခ်မ္းေျမ႕မူ႕ ပိတ္ိေတြေပါ့ ။

ေသြးကေလး အတြက္ ျခံဳေစာင္ လွလွႏုႏုေလးေတြလဲ ရွာက်န္ ထားမိလား ထားမိရဲ႕ ။
ေမေမနဲ႕ ေသြးကေလး အတူအိပ္ရင္ ေသြးကေလးကို ေမေမ ထိမိခိုက္မိမွာကိုလည္း စိုးရိမ္ေနေသးရဲ႕ ။

ေသြးကေလးရယ္ မင္းေလးက တေျဖးေျဖး ၾကီးထႊားလာရင္လည္း ေမေမက ေသြးကေလးကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ႕
ဥာဏ္ပညာေတြ ရင့္သန္ေစမဲ႕ တစ္ေထာင့္တစ္ညပံုျပင္ေတြကို မရိုးေအာင္ မထပ္ေအာင္

ေျပာျပႏုိင္ဖို႕ဖတ္ထားမိျပန္ရဲ႕ကြယ္ ။

ေသြးကေလးကို အေတာ္ဆံုးလူသားေလးျဖစ္ေအာင္ကလည္း ေမေမရဲ႕ ၀န္တာေတြေပါ့ ။. ေသြးကေလး
ကေရာ ေမေမ့လို ဥာဏ္ထက္ျမတ္ပါ့မလား ။ ေသြးကေလး ၀ိရိယ ဇဲြစိတ္ေကာင္းတဲ႕ သူေလးျဖစ္ဖို႕ ေမေမဘယ္လိုၾကိဳးစား
ရပါ့မလည္းေပါ့ ။

ဟိုတုန္းကေတာ့ ေမေမကေလ အခုလို ေဆာငး္ခ်မ္းခ်မ္းေအးလႊလႊေလးဆို ပန္းေရာင္စံုဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ျမဴးတူး
ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားလို႕ေပ့ါ ။ အခုေတာ့ ေလ ႏွင္းရည္ေလးေတြ ေသာက္ျပီး ေအးျမေနတဲ႕ ပန္းေလးေတြကို ေရွ႕လဆို
ကၽြန္မေသြးကေလးကို ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရေတာ့မယ္ လို႕ သူတို႕ေလးေတြကလည္း ေမေမကို ၾကည့္ေမႊ႕သာယာစြာ ပါးျပင္ထက္
ကို အနမ္းပြင့္ေတြနဲ႕ ကလူၾကည္စယ္ေနေလရဲ႕ ။

ေသြးကေလးလာမဲ႕ အေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္ေတာ့ ေလေျပ ေလညွင္းေလးေတြက ညင္သာဖြဖြေလး နဲ႕ ပန္း
ေလးေတြကို ပြတ္သပ္ၾကည္စယ္ေနလိုက္ပံုမ်ား ပန္းေလးေတြရဲ႕ ပြင့္ဖတ္ေလးေတြေတာင္ စြင့္ကားကုန္ၾကတယ္ တဆင့္
စကားနဲ႕ ေလညွင္းေလးကသယ္ေဆာင္လိုက္ၾကတာ တစ္ပြင့္အပါး တစ္ပြင္ကပ္လို႕ေတာင္သြားေလရဲ႕ကြယ္ ။

ေရႊေရာင္ ပ်ိဳးပ်ိဳးျပတ္ျပတ္ ေနျခည္ႏုေသြးေလးေတြေအာက္ အေတာင္ပံေတြျဖန္႕က်က္ရင္းပန္း၀တ္မႈံ
ေလးေတြစုပ္ယူ စားသံုးေနတဲ႕ လိပ္ျပာ ေရာင္စံုေတြကို ၾကည့္ေနရင္းလည္း ေသြးကေလးရဲ႕ အနာဂတ္ ခရီးရွည္ၾကီးအတြက္
ေသြးကေလး အရြယ္ေရာက္လာရင္ တျခားေသာ မႏုႆ လူသားေတြနဲ႕ အတူ ေခတ္ေရစီးေခ်ာင္းၾကီးထဲ ေပးလႊတ္ရ
အံုးမွာပါလားလို႕ ေတြးမိရင္း ေမေမရင္ေတြ တင္းက်ပ္ပူေလာင္ေနမိတယ္ကြယ္ ။

ေမေမသာ လူသားေတြ အတြက္ ဖန္ဆင္းခြင့္ရတဲ႕ တန္ခိုးရွင္ဆိုရင္ ေမေမ့ေသြးကေလး အတြက္သီးသန္႕
ကမၻာတစ္ခု ဖန္ဆင္းျဖစ္မယ္ ထင္ပါရဲ႕ကြယ္ ။

အခု ေမေမတို႕ မ်က္ေမွာက္ျပဳေနတဲ႕ ကမၻာေလာကၾကီးက အဆိပ္ေငြ႕ေတြ ေလထဲမွာ ျပည့္က်ပ္ေနတဲ႕

အသက္ရူလို႕ မ၀တဲ႕စစ္ပြဲေတြဆင္ႏြဲေနတဲ႕ ကမၻာေပါ့ ။

ဘယ္သူေတြက ဘယ္လို ဥံဳးေႏွာက္ေတြနဲ႕ တီထႊင္လိုက္တယ္ မသိပါဘူး ။ လူသားစင္စစ္ေတြကို ၾကမ္းတမ္း
ခတ္ထန္သူေတြျဖစ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေနတဲ႕ေလာကၾကီးမွာ ေမေမေသြးကေလး အရြယ္ေရာက္လာရင္ စည္းကမ္းစနစ္ရိွ
ျပီး ဇဲြ၀ီရိယေတြနဲ႕ ေသြးကေလးရဲ႕ အသိဥာဏ္ေတြ ဆင္ျခင္စြမ္းအားေတြကို လြတ္လပ္စြာ တင္ျပေဆြးေႏြးခြင့္ရိွတဲ႕ ေခတ္
ကို ၾကံဳေစခ်င္တယ္ကြယ္ ။

ေသြးကေလးရယ္ ေမေမတို႕ ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ႕ ေလာက က လူေတြဆိုတာကို အဓိပၸါယ္ မ်ားစြာဖြင့္ဆိုျပီးကိုယ္
လိုရာ ကိုယ္ဆြဲျပီး ဖြင့္ဆိုေနတဲ႕ ေခတ္ၾကီးေပါ့ ။

အင္း ......... ေမေမကေလ ေသြးကေလးအတြက္ အပူတျပင္းနဲ႕ ေျပာခ်င္ေဇာ ေတြ႕ခ်င္ေဇာေတြနဲ႕
ဖြင့္ဆိုေနလိုက္ပံုမ်ား ေသြးကေလးဟာ ေမေမရဲ႕ အေတြးေတြကိုလည္း က်ယ္ျပန္႕ေအာင္ လုပ္နုိင္စြမ္းလွခ်ည္လားကြယ္ ။

ေမေမ့ေတြရဲ႕ ဂုဏ္အင္ေတြကေတာ့ တို႕မ်ားဘုရားရွင္ ထက္ေတာင္ ၾကီးျမတ္ေတာ္မူလို႕ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္
တုိင္ကေတာင္ မိမာတာေတြကို လုပ္ေကၽြးျပဳစုဖို႕ အမွာေတာ္ဖြင့္ခဲ႕ေလရဲ႕ကြယ္ ။

ေသြးနဲ႕ ႏိုင္းယွဥ္လိုက္ေတာ့ ေမေမဟာ ေမေမ့ေသြးကေလးအတြက္ေလာက္ေတာင္ တာ၀န္မေက်ပြန္ခဲ႕ဘူး
ကြယ္ ။ ဖြားဖြားအတြက္ ေမေမဟာ အတၱ သားေကာင္ျဖစ္ေနပါေရာလား ကြယ္ ။

ဒီေန႕ ေမေမေသြးကေလးကို ျမင္ရမဲ႕ ေန႕ကိုေရာက္လာပါျပီ ။

သားနားသန္႕ျပန္႕ျပီးေခ်ာေမာလြန္းတဲ႕ သြားဖြားပါရဂူ ၾကီးက ေသြးကေလးရဲ႕ ရင္ခုန္သံကို နားခြက္ေလးနဲ႕နားေထာင္
ေနေလရဲ႕ ။

ေမေမတို႕ မိန္းမသားေတြကေလ ခ်စ္ဥိီးသူနဲ႕ စေတြ႕ရမဲ႕ ေန႕မွာလည္းရင္ခုန္ခဲ႕ၾကတယ္ ။ ဒါေပမဲ႕ အခုေမေမ့
ေသြးကေလးကို ပထမဆံုးျမင္ေတြ႕ရမဲ႕ ရင္ခုန္သံကို ဘယ္လိုမွ တုစြမ္းႏုိင္မယ္ မထင္ဘူးေလ ေမေမ ေျပာမျပတတ္ပါဘူး ။

((((( ေမေမ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးကေတာ့ ခြဲစိတ္ခန္းစင္ေပၚမွာ ညင္သာစြာ လဲေလ်ာင္းေနေပမဲ႕ ေမေမစိတ္ေတြက
ေတာ့ ခရီးရွည္ၾကီးကို ပင္ပန္းစြာသြားေနရသလိုပါပဲ ))))) ၀မ္းဗိုက္ထဲက နာက်င္မူ႕ေၾကာင့္ ေမေမရဲ႕

ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ေတြ
ဟာ ေရခ်ိဳးထားသလို တကိုယ္လံုးစိုရႊဲလို႕ေပါ့ ။ ေမေမ့ရဲ႕ ဒူးေတြဟာ နာက်င္မူ႕ေ၀ဒနာေၾကာင့္ တဆက္ဆက္တုန္ေနၾက
တယ္ ေလ ။ ခါးေတြကို လိမ္ေကာက္ျပီး ေမေမညွစ္လိုက္ခ်င္ေပမဲ႕ ေမေမရဲ႕ ေသြးကေလး ဗိုက္ထဲမွာ ရိွေနတယ္ဆိုတဲ႕ အသိ
တရားတခုေၾကာင့္ နာက်င္မူ႕ေတြကို ျမိဳသိမ့္ျပီး ျပင္းထန္လြန္းတဲ႕ ေ၀ဒနာ ကိုေဇာေခၽြးေတြနဲ႕ မြန္းက်ပ္စြာျမိဳသိမ့္ျပီး အံကို
တင္းတင္းၾကိတ္ထားလိုက္တာမ်ား ေမေမ့ရဲ႕ သြားေတြ က်ိဳးေၾကမတတ္ပါပဲေလ ။

ေမေမ ေသြးကေလးက ဖိုးေရႊလိပ္ကိုမ်ား ၀င္စားလာသလားကြယ္ ။ တစ္လက္မ ခရိီးကို ေသြးကေလးက
သံုးနာရီၾကာေအာင္ လာေနတာ ေမေမေလ ေ၀ဒနာကို မခံစားႏုိင္ေတာ့ဘူး အားေလ်ာ့ခ်င္လာတယ္ကြယ္ ။

ေမေမ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ပါေစေတာ့ ေမေမ့ကို လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ပါေစေတာ့ ေမေမ့ေသြးကေလးကိုသာ အျပင္ဘတ္
ေရာက္ေအာင္ ေခၚေဆာင္ေပးၾကပါေတာ့လို႕ ေတာင္းဆိုမိတယ္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ေမေမ့အသက္ကို စြန္႕ရလည္း စြန္႕ဖို႕ အဆင္သင့္ပါပဲ ။ ေသြးကေလးကိုေတာ့ .................
အျပင္ဘက္ကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေရာက္ေစခ်င္တာပါ ။ ေမေမတို႕ မိန္းမသားေတြကို မ်ား အားငယ္တတ္သူအားႏြဲ႕တတ္သူ
ေတြတဲ႕ အေျခအေနနဲ႕ အခ်ိန္အခါကေတာင္းဆိုလာရင္ အသက္ကို စြန္႕လႊတ္ ျပီး ခ်စ္သူေတြအတြက္ ႏွင္းအပ္ရဲသူေတြ
ပါကြယ္ ။

ေနာက္ဆံုး ေမေမဟာ အားမတန္လို႕ မာန္ကိုခ်လိုက္တဲ႕ ခန..................... မွာပဲ ေလာကၾကီးက ေမွာင္
မည္းျပီး ႏုသစ္တဲ႕ေလေျပေလညွင္းေတြေရာ ေႏြးေထြးတဲ႕ ေရာင္ျခည္ႏုႏုေလးကိုေရာ ေသြးကေလးကိုေရာ အဆက္ျပတ္
သြားေတာ့တာေပါ့ .................................။

ေမေမ ေလာကၾကီးနဲ႕ ျပန္ခ်ိတ္ဆက္မိလိုက္တဲ႕ ခနမွာေတာ့ .......................................
ပိုတံုးလံုးေကာင္ေလးလို ျဖဴေဖြးႏုအိေနတဲ႕ ေသြးကေလးက ေမေမရဲ႕ ရင္ႏွစ္မႊာက ေသြးခိ်ဳခ်ဳိေတြကို အငမ္းမရ ေသာက္
သံုးေနလိုက္ပံုမ်ား ................... ေအာ္ .............. ေသြးကေလးရယ္ တစ္လက္မ ခရီးကို သံုးနာရီႏူန္းနဲ႕လာခဲ႕ရတဲ႕
ေမာပန္း မြန္းက်ပ္လြန္းတဲ႕ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ ေသြးကေလး ပင္ပန္းလွေရာေပါ့ လို႕ ေတြးမိရင္း ေမေမရဲ႕ မ်က္ရည္စေတြ
ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ က်လာပါေတာ့တယ္ကြယ္ ။

ဒီ ေသြးကေလးအတြက္ က်လာတဲ႕ ေမေမ့မ်က္ရည္ေတြက ေသြးကေလး က်န္းမာရႊင္လန္းစြာနဲ႕ ပင္ပန္း
ၾကီးစြာျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ႕ရတဲ႕ အျဖစ္ကိုေတြးမိရင္း ၀မ္းသာလြန္းလို႕ ထြက္က်လာတဲ႕ ေမေမရဲ႕ ပိတ္ိ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕အတူ
ေမေမရဲ႕ နာက်င္မူ႕ အရာအားလံုးဟာလည္း လြင့္စင္ပေပ်ာက္ျပီး ၾကည္ႏူးမူ႕ ပိတိေတြ မ်ားစြာနဲ႕ ေပါ့ ........................။
..............................................................................................။။။။။။

((((( ေသြးကေလး စတည္ထဲက ႏွလံုး ပိတ္ိ ဂြမ္းဆီထိလို႕ ၾကင္နာယုယပိုက္ေထြး ၾကည္ျဖဴ ဒုကၡေသမင္း စစ္တလင္းကို
ပိတ္ိေရၾကည္ ျပံဳးမ်က္ရည္စေတြနဲ႕ အံတုစစ္ခင္းခဲ႕ေသာ မိမာတာ အေပါင္းအား ဦးညႊတ္ဂုဏ္ျပဳလ်က္ )))))

******* ေမတၱာျဖင့္ ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီ *******
( ၉. ၁ .၂၀၁၄ .)

အခ်စ္ရယ္ ဒီစာကိုေရးလိုက္လို႔ ကိုယ့္ငါးခ်ဥ္ ကိုယ္ခ်ဥ္တယ္၊ မိေက်ာင္းမင္းေရခင္းျပတယ္၊
ခ႐ု ခါးေတာင္းက်ိဳက္ဖမ္းတယ္လို႔ မထင္ေစခ်င္ဘူးေနာ္။ ကိုယ့္မွာမင္းကိုခ်စ္မိမွပဲ ခဲမွန္ဖူးတဲ့ စာသူငယ္လိုလို၊ မပိုင္၀က္ေမြးဆိုသလိုလို၊အိတ္ေပါက္နဲ႔ ဖားေကာက္ဆိုသလိုလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။
အခုအခ်ိန္မွာ ၀က္ျဖစ္မွေတာ့မစင္ေၾကာက္ေန လို႔လည္း မထူးေတာ့ပါဘူးေလ။
မင္းအေဖကို ေျပာလိုက္ပါ ျမင္းကမလႈပ္ခံုကလႈပ္၊ ယုန္ကမတိုး ပိုက္ကတိုး
ျဖစ္မေနပါနဲ႔လို႔။ယူမွာက မင္းကိုပါ။
ဘယ္ႏွယ့္သူက ကဲကဲလႈပ္ေနရတာလဲလို႔။ ၾကက္တူေ႐ြးက ေတာ္ေတာ္ မယ္ေဘာ္က
ကဲမေနပါနဲ႔လို႔။မင္းအေဖက ကိုယ့္ကိုေျပာတယ္ ငေၾကာင္ တဲ့။ မင္းဟာအလုပ္မရွိ ေၾကာင္ေရခ်ိဳးေပးေနတဲ့့ ေကာင္စားမ်ိဳးတဲ့။ဒါေပမဲ့ေျပာလိုက္ပါ။
ကိုယ္ဟာ ေၾကာင္သူေတာ္ ႂကြက္သူခိုးမဟုတ္သလို ေတာမီးေလာင္
ေတာေၾကာင္လက္ခေမာင္းခတ္တဲ့ ေကာင္စားမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးလို႔။ ကိုယ့္ရဲ႕
မျဖစ္စေလာက္သာရတဲ့ လစာေလးဟာ ေၾကာင္အို ႂကြက္မေလး ဆိုသလိုျဖစ္ေနေတာ့ေလ…….
ေနာက္ၿပီးေတာ့ မင္းကို လာလာေၾကာင္ေနတဲ့ သေဘၤာသားဆိုတဲ့ အေကာင္ကလည္း
မင္းအေဖလိုလူအတြက္ ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္ႏွင့္ ဆက္ရက္ေတာင္ပံက်ိဳးလို
ဟိုေကာင့္အတြက္က်ေတာ့ ကံေကာင္းတဲ့က်ား သြားရင္းသမင္ေတြ႕ဆိုသလိုျဖစ္ေနတာေပါ့။
သူမ်ား အေၾကာင္းလည္း မေျပာခ်င္ပါဘူး အခ်စ္ရယ္
ဒီေကာင့္မိဘက ခ်မ္းသာေတာ့ က်ားႀကီး ေျခရာႀကီး၊ ေ႐ႊပင္နားေတာ့့
ေ႐ႊေက်းမ်ိဳးေတာ့ျဖစ္မွာေပါ့ေလ။ တကယ္ေတာ့့ သူ႔မိဘေတြဟာ ဒီယုန္ျမင္လို႔ ဒီခ်ံဳထြင္၊
ႂကြက္ေသတစ္ခုအရင္းျပဳ႐ံုေလးနဲ႔ စားရကံၾကံဳၿပီး မုတ္ဆိတ္ပ်ားစြဲ၊ ထန္းသီးေႂကြခိုက္
က်ီးနင္းခိုက္ျဖစ္လို႔၊ ၾကက္ကန္းဆန္အိုးတိုးကာ ယုန္ေထာင္ေၾကာင္မိ
ျဖစ္သြားသူေတြပါ။ အမ်ားညီ ဤကိုကြ်ဲဖတ္ ဆိုသလို လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနတဲ့
ေျပာေတာ့ေၾကာင္သူေတာ္ ယိုေတာ့ ႂကြက္ေမႊး ဆိုတာ သူ႔မိဘေတြေပါ့။
ဆင္သတ္အရပ္ေ၀ၿပီးမွ ဆင္သားေရကို ဆိတ္သားေရနဲ႔ဖံုးခ်င္တာ
သူတို႔အသိုင္းအ၀ိုင္းေပါ့။ ကိုယ္ အထင္အႀကီးပါဘူး။ အထင္လည္း မေသးပါဘူးေနာ္။
ဒီေကာင္ကေတာ့ ကြ်ဲကူးေရပါ ဆိုတဲ့အတိုင္း သူစီးတဲ့ျမင္း အထီးမွန္း
အမမွန္းေတာင္မသိ၊ မိဘဆိုတာလည္း က်ီးဘုတ္႐ိုေသ၊ ဘုတ္က်ီး႐ိုေသတဲ့ အဆင့္ေတာင္မရွိ၊
ေခြးကေလးအေရာ၀င္ ပါးလ်က္နားလ်က္၊ က်ီးကန္းသူေကာင္း ေျမႇာက္
ေခ်းေကာက္စားဆိုတဲ့သူမ်ိဳးပါ။ထားလိုက္ပါေလ။ေခြး႐ူးေကာင္းစား တစ္မြန္းတည့္ပါပဲ။
အခ်ိန္တန္ေတာ့ ႏြားပိန္ကန္ပါလိမ့္မယ္။
တကယ္လို႔ မင္းသာအဲဒီအေကာင္နဲ႔ညားရင္ ဆင္နားရြက္ႂကြက္တပ္၊ ႂကြက္နားရြက္
၀က္တပ္ေပးသလိုမ်ိဳး ကို႔႐ိုးကားရား ျဖစ္ေနမွာ။ မင္းအေဖကလည္း ေၾကာက္ပါတယ္
ဆိုေၾကာင္နဲ႔တို႔ ဆိုသလို မင္းမလိုခ်င္တာကိုပဲ စြတ္ၿပီး ငါးၾကင္းဆီနဲ႔
ငါးၾကင္းေက်ာ္ခ်င္ေနတာ။ ကိုယ္ကေတာ့ မင္းမိဘႏွစ္ပါးေၾကာင့္ကြ်ဲႏွစ္ေကာင္ၾကားထဲက
ေျမစာပင္၊ က်ားခ်င္းကိုက္ရာ သမင္းလမ္းကူးမွား ျဖစ္မယ့္
မင္းျဖစ္အင္ကိုသာေတြးေတြး ရင္ေမာၿပီး ၾကမၼာေဆာင္ သားေကာင္ဆိတ္ျဖစ္ေနပါၿပီ။
တကယ္ပါအခ်စ္ရယ္ မင္းအေဖဟာ ငွက္တစ္ေကာင္ ျမားတစ္စင္း၊ ရွဥ္႔တစ္ေကာင္
ျမားတစ္စင္းဆိုတာကို ျမင္ပံုမရဘူး။ ေၾကာင္႐ုပ္ျဖစ္ေစ ႂကြက္ေသတာလိုရင္းဆိုၿပီး
စြတ္မိုက္ေနတာ။
အင္း… မေျပာခ်င္ပါဘူးေလ… ငါးတကာယိုသည့္ေခ်း ပုဇြန္ဆိတ္
ေခါင္းမွာစု လို႔ပဲေျပာေျပာ၊ ငါးခံုးမတစ္ေကာင္ေၾကာင့္ တစ္ေလွလံုးပုပ္
လို႔ပဲေျပာေျပာ။ သူ႔မိဘေတြကလည္း ဒီေကာင့္ေၾကာင့္ နာမည္ပ်က္ေနတာၾကာပါၿပီ။
တကယ္ေတာ့ အညီႇရွိရာ ယင္အံုဆိုသလို မင္းအေဖဆီကို ဒီေကာင္ဟာ
ငါးပြက္ရာငါးစာခ်ဖို႔ေရာက္လာတာပါ။ ၿပီးေတာ့ ဆင္ေကာင္ႀကီး အၿမီးက်မွတစ္ဆိုသလို၊ ငါးစိမ္းျမင္
ငါးကင္ပစ္ လုပ္သြားဦးမွာ။ ေနာက္ဆံုးက်မွ ဒီေကာင့္ေၾကာင့္ လူတြင္ပါႏြားက်ားကိုက္ဆိုတဲ့အခ်ိန္၊
က်ားေသကို အသက္သြင္းလို႔ စင္းစင္းေသပါၿပီလို႔မင္းအေဖေအာ္ေနဦးမွာ။
အဲလို ဖြတ္ထြက္မွ ေတာင္ပို႔မွန္းသိတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ားေရွ႕
ေမွာက္လ်က္လဲသလိုျဖစ္ေနမယ့္ မင္းအေဖရဲ႕ ကိုယ့္ေယာကၡမေလာင္းႀကီးရဲ႕
ေသခ်င္တဲ့က်ား ေတာေျပာင္းအျဖစ္ကို ကိုယ္ျမင္ေယာင္မိေနတယ္။
မင္းအေမႀကီးက်ေတာ့လည္း ဒီေကာင္နဲ႔ေပးစားခ်င္တိုင္း သမီးတစ္ေကာင္
ႏြားတစ္ေထာင္ဆိုၿပီး အရပ္ထဲမွာ လက္ပံပင္ဆက္ရက္က်သလို ပြက္ပြက္ညံေနပါေရာ။
တကယ္က်ေတာ့ ရွမ္းႀကိဳက္ႏြားေခ်ာဆိုတာ ကိုယ္ကေတာ့ ေႁမြေႁမြျခင္း
ေျချမင္ၿပီးသားပါေနာ္။ အင္း… ႏြားအို ျမက္ႏုႀကိဳက္သလို မင္းအေဖႀကီး
ေငြႀကိဳက္တာလည္း ႏြားငတ္ေရခ် ဆိုသလို၊ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့
အထူးအဆန္းမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ မင္းအေဖက ဆင္သြားရင္ လမ္းျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ေနတာေလ။
ငါးစာသာျမင္ ငါးမွ်ားခ်ိတ္မျမင္ ဆိုသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဒါထက္
သမီးေခ်ာေလးအရွိန္နဲ႔ ဆင္ျဖဴေတာ္မွီၿပီး ၾကံစုပ္၊ ေမ်ာက္ျပဆန္ေတာင္း
လုပ္ေနတယ္လို႔လည္း မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ႏြားေပါ့ အစံြထုတ္လုိ႔ ေျပာရင္
မင္းပါစိတ္ဆိုးေတာ့မယ္။ ဆင္ျဖဴ႕မ်က္ႏွာ ဆင္မည္းမၾကည့္၀ံ့ ဆိုသလို
ကိုယ့္ရဲ႕ မိဘ Background ကလည္း သူ႕အတြက္ဆို ႏြားပ်ိဳသန္လွ ႏြားအိုေပါင္က်ိဳး
သာသာပဲရွိေတာ့့ ယုန္အတြက္ ခ်ံဳကေၾကာင့္ၾကေနရတာေပါ့။
မင္းအေဖကေျပာတာ။ ကိုယ့္ကို ေခြးမသား တဲ့။ ေခြးၿမီးေကာက္ က်ည္ေတာက္စြပ္တဲ့။
မင္းကိုလည္း မြဲခ်င္တဲ့ေခြး ျပာပံုတိုးဆို။ ဟုတ္ခ်င္လည္းဟုတ္မွာပါ။
ကိုယ့္အေျခအေနကလည္း လူမေလး ေခြးမခန္႔တဲ့ အျပင္၊ အရပ္ကလည္း ေခြးပစ္တဲ့
တုတ္သာသာရွိေတာ့… ကိုယ္နဲ႔ေပးစားမယ့္အစား ေခြးအၿမီးျဖတ္ၿပီးသာ ေပးစားမယ္တဲ့။
အဲဒါကို ဟိုအေကာင္ၾကားရင္ သူ႔ကို ေခြးအၿမီးျပတ္နဲ႔ ႏိႈင္းတယ္ဆိုၿပီး
စိတ္ဆိုးဦးမယ္။ တကယ္က်ေတာ့ ကိုယ္ဟာ ေခြးရူးဖက္ကိုက္
ေခြးေကာင္းနားရြက္ျပတ္ျဖစ္သြားမွာ ေၾကာက္တဲ့ ေခြးျဖဴေတာမတိုး၀ံ့တဲ့သူပါ။ကဲပါ…
ေခြးေဟာင္လို႔ ေတာင္ပို႔မေျပးႏိုင္ပါဘူး။ ပိုေနျမဲ က်ားေနျမဲပါအခ်စ္ရယ္။
တစ္ခုေတာ့ မင္းအေဖကိုေျပာခ်င္တယ္။ ေဟာင္လြန္းသည့္ေခြး လူမေလးတတ္ဘူးဆိုတာကို။
က်န္ေသးတယ္….. မင္းအေဖကပဲေျပာတာေနာ္ ကိုယ္ဟာ ေတာ္ေတာ္ ႏြားက်တဲ့့ေကာင္တဲ့့။
ကိုယ္ကလည္း ဘယ္ရမလဲ၊ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားလို ငါ့စကားႏြားရ မေျပာတတ္ဘူး၊
ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ မရမ္းတတ္ဘူးလို႔ ႏြားေရွ႕ ထြန္က်ဴးျပလိုက္တာေပါ့။
အခ်စ္ရယ္ ကိုယ္ဒီစကားေတြေျပာေနရတာ က်ားလိုက္မွ တုတ္ခုတ္၊ ဆင္လိုက္မွ
သစ္ပင္ရွာတာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ ကိုယ့္မွာ ရွာသမွ် ပိုက္ဆံကလည္း သမင္ေမြးရင္း
က်ားစားရင္း ဆိုသလိုျဖစ္၊ ကံအေၾကာင္းက မသင့္ေလေတာ့့ ေႁမြေပြး
ခါးပိုက္ပိုက္မိလ်က္သားလည္းျဖစ္၊ က်ားခ်င္းကိုက္ရာ သမင္ကူ မမွားဖို႔အေရး၊
ပ်ားလည္းစဲြသာ ရွဥ့္လည္းေလွ်ာက္သာ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရင္း ေႁမြမေသ တုတ္မက်ိဳး
Styleမ်ိဳးျဖစ္သြားေတာ့၊ ဖြတ္မရ ဓါးမဆံံုး၊ ငါးမရ ေရခ်ိဳးျပန္႐ံံု ေလးပါ။
ကိုယ့္မွာေတာ့ က်ားလည္းေၾကာက္ရ က်ားေခ်းလည္းေၾကာက္ရဆိုသလို မင္းမိဘေကာ၊
မင္းကိုပါလန္႔ၿပီး က်ားရဲရာ ၾကမၼာမ႐ိုးသာဆိုသလိုျဖစ္ေနရပါၿပီေလ။တကယ္တမ္းဆိုရင္.
ကိုယ္ဟာ ျမင္းေကာင္းခြာလိပ္ ေလးပါကြယ္။ မင္းအေဖကလည္း ကိုယ္ကမင္းကို
ခ်စ္ပါတယ္ေျပာတိုင္း ႀကိဳးၾကာဆို ဘာငွက္လဲ၊ က်ားကိုက္ပါတယ္ဆို
နာတာရွည္လားခ်ည္းလာလာေမးေနေလတယ္။ ဆင္ေကာင္ႀကီးေတြ႕မွေတာ့
ဆင္ေျခရာရွာစရာ လိုေတာ့မလားကြယ္။
ကိုယ္ကလည္း မင္းအေဖေရွ႕မွာ ကြ်ဲပါး ေစာင္းတီး… အဲ… မိေက်ာင္းမင္း ေရခင္းျပေတြ
ခဏခဏမလုပ္ခ်င္ပါဘူးေလ။ လူပဲအခ်စ္ရယ္... စင္းလံုးေခ်ာေတာ့ ဘယ္ျပည့္စံုမလဲ။
သိၾကားမင္းေတာင္ ကြ်ဲေယာင္ေဆာင္တာ ဂ်ိဳကားတယ္လို႔ ေျပာခံရေသးတာပဲ။ ထားပါ။
ပံုလံုတစ္လွည့္ ငါးပ်ံတစ္လွည့္ ဆိုတဲ့ေန႕က်ရင္ေတာ့ သူသိမွာပါေလ။
ဒါမွမဟုတ္မ်ား...ယာလည္းညက္ေစ ၾကက္္လည္းပန္းေစလို႔မ်ား လုပ္ေနသလားမသိဘူးေလ။
မေျပာခ်င္ပါဘူး အခ်စ္ရယ္ လင္းတေလာက္ေတာ့ ငွက္တိုင္းလွႏိုင္ပါတယ္။
ႏြားေၾကာ့ဆိုေလ ခ်ံဳတိုးေလဆိုတာမ်ိဳး ကိုယ္မလုပ္တတ္ပါဘူး။ အလကားရတဲ့ သမက္ကို…“ႏြား သြားျဖဲၾကည့္မေနပါနဲ႔”လို႔။ မေကာင္းပါဘူးေလ။
ႏံွျပည္စုတ္အေျမႇာက္နဲ႔ခ်ိန္တတ္တဲ့ မင္းမိဘေတြကို လက္တုန္႔မျပန္ခ်င္ေပမယ့့္လည္း
တခါတခါက်ရင္ အၾကံကုန္ ဂဠဳန္ဆားခ်က္လုပ္ၿပီး ႂကြက္မႏိုင္ က်ီမီး႐ိႈ႕ခ်င္႐ႈိ႕ပစ္မိေတာ့မွာ။
ေရာ့…ပတၱျမား ေရာ့့…နဂါး မွလုပ္တတ္တဲ့ မင္းမိဘေတြကို
ဆင္လည္းဆင္အထြာႏွင့္ ပု႐ြက္ဆိတ္လည္း ပု႐ြက္ဆိတ္အထြာ နဲ႔ပါလို႔ၾကံဳရင္ေျပာလိုက္စမ္းပါ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ မိဘဆိုတာ သားသမီးကို ဆင္စီးၿပီးျမင္းရံေစခ်င္တာကို ကိုယ္သိပါတယ္။
ဒီေတာ့ ေမ်ာက္သားစားခ်င္ေမ်ာက္မ်က္ႏွာၾကည့္ဆိုသလို ကိုယ္နာလည္ေပးရမွာေပါ့။
တကယ္ပါ အခ်စ္ရယ္ ကိုယ့္ဘ၀ဟာ ေရတြင္းထဲက ဖားသူငယ္လို၊ ကိုယ့္အျဖစ္ဟာ
ေပါ့ေစလိုလို႔ ေၾကာင္႐ုပ္ထိုး ေဆးေၾကာင့္ေလးဆိုသလိုျဖစ္႐ံုမက
ကိုယ့္အသည္းႏွလံုးေတြဟာ မင္းနဲ႔ေ၀းမွ က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္၊ ငါးရံ့ျပာလူး၊
ေၾကာင္မရွိႂကြက္ထ ဆိုသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒီေလာက္လွတဲ့ သမီးမ်ိဳးကို
ေမြးထားတဲ့ မင္းအေဖကို ေျပာလိုုက္ပါ။ အိုင္ေတြ႕လို႔မွမလူး ကြ်ဲ႐ူး၊
ငါးေၾကာ္မႀကိဳက္ ေၾကာင္မိုက္ျဖစ္သြားမွာေပါ့လို႔။ ဘာပဲေျပာေျပာပါ။
မင္းမရွိတဲ့့ကိုယ့္ဘ၀ဟာ ႏြားကြဲ က်ားကိုက္ ဆိုသလို ျဖစ္လို႔၊ မင္းဆီက ကိုယ္ေမွ်ာ္ေနတဲ့့
အခ်စ္ေတြကလည္း က်ားသနားမွ ႏြားခ်မ္းသာရမဲ့ ဘ၀မ်ိဳးျဖစ္ေနပါၿပီ။ ယံုပါ..ကိုယ္ဟာ...
မ်က္ႏွာမမ်ားတတ္သလို လယ္ထြန္သြား ႏြားေမ့ လူစားမ်ိဳးလည္း မဟုတ္တာ အမွန္ပါ။
တကယ္ပါအခ်စ္ရယ္… ကိုယ့္ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြဟာ မင္းတုန္႔ျပန္မွ စူဠလိပ္
ေရထဲလႊတ္သလိုမ်ိဳး စိုင္ေကာ္လို႔ခ်ံဳေပၚေရာက္ၿပီး ေ႐ႊပင္မွာနားတဲ့ ေ႐ႊေက်းေလး

(ေဖေဖ)- ဇန္နဝါရီလ (4) ရက္ေန႕က ဘာေန႕လည္း သားတို႕သမီးတို႕
ေျဖ- -မသိပါဘူးေဖေဖ--
(ေဖေဖ)--သားတို႕ကလည္း ဒါေလးေတာင္မသိဘူး '' လြတ္ လပ္ေရးေန႕''
ကဲ ဒါဆို--ေဖေဖၚဝါရီလ (12) ရက္ေန႕ကေကာ သားတို႕သမီးတို႕ သိၾကလား။
ေျဖ--မသိပါဘူးေဖေဖ
(ေဖေဖ)-- အင္း ေတာ္ေတာ္ကိုညံ့တာပဲ ေက်ာင္းမွာမသင္ရဘူးလား ''ျပည္ေထာင္စု''ေန႕ေလကြာ
---ထပ္ေမးမယ္---မတ္လ (27) ရက္ေန႕ကေကာ---
ေျဖ--မသိပါဘူးေဖေဖ တေပါင္းလျပည့္ေန႔ကိုေတာ့ သိပါတယ္---
(ေဖေဖ)--နဲနဲေတာ့လြန္လာျပီ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းအစားရင္နာတယ္ မင္းတို႕ေျဖတာၾကားရတာေလ ''တပ္မေတာ္ေန႕''ကြ အဲဒါ
---မေက်နပ္ဘူး --- ဆက္ေမးမယ္ -- လက္ေတာ့ယားေနျပီ --မင္းတို႕ကို လက္သီးနဲ႕ထိုးခ်င္ေနျပီေနာ္
ဇူလိုင္လ (19) ရက္ေန႕က ဘာေန႕လည္း---!!!
(ေျဖ)-- သားတို႕ တကယ္မသိလို႕ပါ ေဖေဖေျပာျပ----
(ေဖေဖ)---ဟားတကယ္ ရင္နာစရာ ေကာင္းပါတယ္ ဗိုလ္ခ်ဴပ္တို႕အစား---အဲဒီေန႕က အေဖတို႔ျမန္မာနိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရေအာင္
ၾကိဳးစားရင္း အသက္ေပးခဲ႕ၾကတဲ႕--အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ေတြ က်ဆံုးခဲ႕တဲ႕ ''အာဇာနည္''ေန႕ကြ --မွတ္ထား ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့နဲ႕။
မတ္လ (2) ရက္ေန႕က''ေတာင္သူလယ္သမားေန႕'' ေမလ(1)ရက္ေန႕က ''အလုပ္သမားေန႕''နိုဝင္ဘာလ (16) ရက္ေန႕က ''အမ်ိဳးသားေန႕''
မွတ္ထားၾကေနာ္--
ကဲေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ေမးမယ္--သားတို႕သမီးတို႕ ဇန္နဝါရီလ (1)ရက္ေန႕က ဘာေန႕လည္း
ေျဖ--- ''happy new year '' ေန႕႕ပါေဖေဖ----
(ေဖေဖ)--ေအာ္---ေအာ္ ဒါဆို ေဖေဖၚဝါရီလ (14)ရက္ကေကာ ဘာေန႕လည္း
(ေျဖ)-- ''ခ်စ္သူမ်ားေန႕'' ပါေဖေဖ---
(ေဖေဖ)--ေအာ္ ေတာ္ေတာ္ကို ေတာ္တဲ႕ သားသမီးေတြ '' ဒါၾကေတာ့ သိတယ္ ''ေနာ္ ။

ေရးမယ္ ေရးမယ္ နဲ႕ ...ခုမွ ဘဲေရးျဖစ္ေတာ႕တယ္

အမွတ္တရေန႕ေတြ ကလည္းမ်ားသား

valentime's day ,christmat , ဘာေန ႕ ညာေန႕ေတြ ...။

ကြ်န္ေတာ္ တို႕ေတြ မွာ ခ်စ္သူေတြ ရွိၾကတယ္

ခ်စ္သူရဲ႕ ေမြးေန႕က ဘာေန႕

ဘယ္ရက္မွာေမြးတယ္

သူက ဘာၾကိဳက္တက္တယ္

သူ႕မ်က္နွာေပါမွ ာ ဘယ္မွဲ႕ေလးက ဘယ္လိုခ်စ္စရာေကာင္းတာ

သူျပံဳးလိုက္ရင္ အရမ္းလွတာ

သူက ဒီခ်ိန္ဆို ဘာလုပ္တက္တယ္

ဘယ္ဟာ မ်ိဳးဆို သူစိတ္ေကာက္တက္တယ္ ....

ဒါ ကိုယ္႕ခ်စ္သူ ဆို ေတာ႕ ဒီလိုသိတာ အျပစ္မဟုတ္ ပါ ဘူးးးးး

ဒါေပမဲ႕ >>>>

ကိုယ္႕ကို ေမြးခဲ႕တဲ႕ မိဘရဲ႕

"ေမြးသကၠရာဇ္ " = သိၾကရဲ႕ လား ???

မိဘရဲ႕

"အထင္ရွားဆံုးအမွတ္အသား"= သတိထားမိရဲ႕လား..။

အေဖ နဲ႕ အေမ ဘာၾကိဳက္တက္လဲ

အေဖနဲ႕ အေမ ျပံဳးလိုက္ရင္ ဘယ္လိုလွလဲ

ကိုယ္႕ကို ျပန္ေမးၾကည္႕ပါ >>>

တကယ္ေတာ႕ အေဖနဲ႕ အေမဆိုတာ

ေလာက မွာ တုနွိဳင္းမဲ႕ ရတနာတစ္ပါးပါ ....

အနည္းဆံုး အေဖ နဲ႕ အေမရဲ႕ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ ကိ ု

သိထားသင္႕တယ္လို႕ထင္မိပါတယ္ ဗ်ာ ...။

အားလံုးပဲ မဂၤလာပါဗ်ာ…

ဒီေန႔တာ့ လူႀကီး ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးကို ေရြးထားတယ္…

ပထမကေတာ့ လူႀကီးမင္း ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးေရြးထားတာ…

ေနာက္မွ မင္း ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကိုု ျဖဳတ္ပစ္လိုက္တယ္…

အေၾကာင္းကေတာ့ မင္းဆိုရင္ ဘယ္မင္းမွၾကည့္လို႔မရလို႔ပဲ…

ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ အေနာက္ဘက္လြန္မင္းေတာင္ ၾကည့္လို႔မရဘူးဗ်…

ဘယ္ၾကည့္လို႔ရမလဲ…

( ၾကည့္စရာ ပံုမွမရွိတာေလ…ဟဟဟ)

မင္းဆိုတာ ဘုရင္ကို ေျပာတာဗ်…

ဘုရင္းစနစ္ကို ျမန္မာဆိုက္ကို မႀကိဳက္ဘူး…

ေမာ္ဖူးေစ ဆိုမွ သူ႔မ်က္ႏွာၾကည့္ရတယ္…

တိုင္းခန္းလွည့္လည္ၿပီး ႀကိဳက္တဲ့ အပ်ိဳေတြကို ေကာက္တယ္…

သူတပါးရဲ႕ ခံစားခ်က္ ကိုထည့္မတြက္ဘူး...  တစ္ကိုယ္ေကာင္းစနစ္…

ႀကိဳက္ႀကိဳက္ မႀကိဳက္ႀကိဳက္ ေျခေတာ္ဦးခိုက္ရတယ္…

မေက်နပ္ရင္လည္း အေသသတ္တယ္…

ဘုရင္စနစ္ဟာ လူလူခ်င္းေတာ္ေတာ္ခြဲျခားဖိႏွိပ္တဲ့ စနစ္ျဖစ္တယ္…

တနည္းအားျဖင့္ ဘုရင္စနစ္ဆိုတာ

အာဏာရွင္စနစ္ျဖစ္တယ္…

ဒီစနစ္ဟာ တန္းတူ အခြင့္အေရးမရတဲ့အတြက္…

ဘယ္သူမွ မႏွစ္သက္ၾကဘူး…

ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဒီေန႔ေခတ္မွာ

ဘုရင္စနစ္က်င့္သံုးတဲ့ႏိုင္ငံ ေတာ္ေတာ့္ကိုနည္းသြားတာျဖစ္တယ္…

ဘုရင္စနစ္ကို အနီးစပ္ဆံုးၾကည့္ခ်င္ရင္ေတာ့

ေထာင္ေတြမွာေတြ႕ႏိုင္တယ္…

ေထာင္က်ဖူးသူေတြကို ေမးၾကည့္…

ဘယ္လိုပံုစံ ဘယ္လိုေလသံ နဲ႔ ဘယ္လိုဆက္ဆံတယ္ဆိုတာ သိလိမ့္မယ္…

ထားပါ… ေျပာခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလး သြားၾကစို႔ဗ်ာ…

က်ေနာ္ငယ္ငယ္ လူမွန္းသိတဲ့အရြယ္ကတည္းက စိတ္ဆႏၵတစ္ခုျဖစ္တယ္…

အဲဒါကေတာ့ တျခားမဟုတ္ဘူး…

လူႀကီးျဖစ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵပဲ…

ႀကီးသူကို ရုိေသ ဆိုတဲ့စကားရွိတယ္…

ဒီလိုေျပာလို႔ ျမန္မာဆိုက္ကို လူႀကီးျဖစ္ခ်င္တာ

အရိုအေသခံခ်င္လို႔ပါလို႔… မမွတ္ေပးၾကနဲ႔ဗ်…

ႀကီးသူကို ရိုေသရမယ္ ဆိုတာ

အသက္ႀကီးတဲ့သူကို ရိုေသမွာလား…

ပညာႀကီးတဲ့သူကိုလား…

အာဏာႀကီးတဲ့သူကိုလား…

ဓနအင္အားႀကီးတဲ့သူကို ရိုေသမွာလား...

ဒါကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ပါ…

ျဖစ္သင့္တာက ရိုေသစရာအမႈေတြကို ျပဳမွ ရိုေသၾကရမွာျဖစ္တယ္…

ရိုေသစရာအမႈကိုျပဳသူမွန္ရင္

ႀကီးသူျဖစ္ေစ ငယ္သူျဖစ္ေစ ရြယ္တူျဖစ္ေစ…

အရိုအေသေပးၾကရမယ္…

သေဘာတရားေရးရာေတြမွာ

သေကၤတတစ္ခုကို မွတ္သလို…

ဒါျမင္ရင္ ဒါပဲလို႔

ေလွနံဓားထစ္လည္း မွတ္လို႔မရဘူး…

၀ါ၀ါျမင္တိုင္း ေရႊမထင္နဲ႔ ဆိုတဲ့စကားလည္း ရွိတယ္မဟုတ္လား…

ႀကီးသူကို ရိုေသဆိုလိုက္တာနဲ႔

ႀကီးတဲ့သူမွန္သမွ်ကို ရိုေသၾကေဟ့…လို႔မွတ္မယ္ဆိုရင္…

မိစၧာဒိ႒ိႀကီးေတြကိုလည္း အရိုအေသ ေပးမိၾကလိမ့္မယ္…

ဒါေတြက လူတိုင္းသိၿပီးသား ခေလးအေတြးေတြပါ…

က်ေနာ္ငယ္ငယ္က ေတြးခဲ့တာေတြေပါ့…

အခု ျမန္မာဆိုက္ကို ခေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး…

လူငယ္လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ေရာက္ၿပီ…

လူႀကီးျဖစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေတာ့ ေပ်ာက္မသြားဘူး...

 လူႀကီးကေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ေနတုန္းပဲ…

တခ်ိဳ႕က လူႀကီးျဖစ္မွာ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ပံုရတယ္…

အသက္ခေလး ေမးမိရင္

တီေကာင္ကို ဆားတို႔သလိုျဖစ္သြားၾကတယ္…

တခ်ိဳ႕ကလည္း ဆားတို႔တဲ့ဒဏ္ကိုခံႏိုင္ဖို႔ လိမ္ၾကညာၾကတယ္…

တကယ္ေတာ့ အသက္ဆိုတာ လိမ္လို႔ရတဲ့ အရာမွမဟုတ္ပဲ…

တခ်ိဳ႕ကေျပာေသးတယ္...

အသက္ဆိုတာ မေမးေကာင္းဘူးတဲ့...

ခရီးသြားတဲ့အခါလည္း ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္မလဲ မေမးေကာင္းဘူးတဲ့ဗ်ာ...

(စဥ္းစားသာၾကည့္ေတာ့...)

က်ေနာ္တို႔အိမ္မွာ လာလာေနတတ္တဲ့ အဖြားတစ္ေယာက္ရွိတယ္…

အမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ဘူး…

အဖြား ငယ္ငယ္ကေတာ္ေတာ္လွခဲ့တယ္လို႔ သိရတယ္…

သူ႔ေခတ္သူ႔အခါကေတာ့ တကယ့္အလန္းဇယားပဲေပါ့…

ဒီေခတ္မွာလို FB ရွိရင္ Likeေတြ ေထာင္ေသာင္းခ်ီရမွာဗ်…

ေနာက္ေတာ့…ေယာက္်ားရၿပီး ခေလးေတြ အမ်ားႀကီးေမြးတယ္…

အဖြားက တစ္သားေမြးတိုင္း တစ္ေသြးလွတဲ့

လွပရံုမက က်န္းမာတဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးေကာင္းသမီးျဖစ္တယ္…

အမ်ိဳးမေကာင္းတဲ့သမီးေတြက်ေတာ့...

တစ္သားေတာင္မက်ေသးဘူး...

ပံုကပ်က္ခ်င္ေနၿပီ...

တခ်ိဳ႕လည္းပံုကိုပ်က္ေနၾကတယ္...

က်ေနာ္ အဖြားကို သိတဲ့အခ်ိန္မွာ အဖြားက ၆၀ ေက်ာ္ေနပါၿပီ…

အဖြားမွာ အဲလို အလွအပေတြ က်န္းမာမႈေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး…

အခု အဖြားက ၈၀ ေက်ာ္ၿပီ…

အလွျပင္ပစၥည္းေတြကို အရမ္းမက္ေမာလာတယ္…

မွန္ၾကည့္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူေျပာတယ္…

ကိုယ့္ရုပ္ေတာင္ ကိုယ္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး…တဲ့…

ဒါဟာ ဇရာရဲ႕ဒဏ္ပဲလို႔ က်ေနာ္ေကာင္းစြာသံေ၀ဂ ရလိုက္တယ္…

ငယ္ငယ္က လွေလ ႀကီးတဲ့အခါ

ဇရာရဲ႕ဒဏ္ကို စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာ ခံရေလျဖစ္တယ္…

ဒါေတာင္အဖြားမွာက ဓါတ္ပံုမွတ္တမ္းေတြမရွိလို႔…

အခုေခတ္လို ဓါတ္ပံု မွတ္တမ္းေကာင္းေကာင္းရွိဆိုရင္…

အဖြားက မွန္ၾကည့္လိုက္

သူငယ္ငယ္က ဖလမ္းဖမ္းထေနတဲ့ ပံုေလးေတြၾကည့္လိုက္နဲ႔…

စိတ္ေ၀ဒနာခံစားေနရမွာ အမွန္ပဲ…

ကဲဟုတ္ၿပီ… အဖြားအေၾကာင္းေလး သံေ၀ဂယူၿပီး သကာလ

ျမန္မာဆိုက္ကို ျဖစ္ခ်င္္တဲ့လူႀကီးအေၾကာင္းေလး ဆက္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ…

အနီးစပ္ဆံုး ျမင္သာေအာင္ေျပာရရင္

တရုတ္သုိင္းကားေတြမွာပါတဲ့ အဖိုးႀကီးေတြကိုသာျမင္ၾကည့္ဗ်ာ…

ဆံပင္ေတြ မုတ္ဆိတ္ေတြ အျပင္ မ်က္ခံုးေမြးေတြပါ ျဖဴေနခဲ့ၿပီေလ…

ၾကည္လင္လွတဲ့ အာရံုအဆင္း နံနက္ခင္းမွာ…

ျမင့္မားျမင့္တက္ ေတာင္ထြဋ္အထက္ အစြန္ေလးတစ္ေနရာမွာ…

ေလေျပေအးေအးေလးက တျဖည္းျဖည္းတိုက္ေခတ္ေနတယ္ေလ…

အဓိပၸာယ္ရွိေသာ ၀င္သက္ထြက္သက္ေတြနဲ႔အတူ…

လက္ခေလးေနာက္ပစ္ၿပီး အပူအပင္ကင္းစြာ မတ္တပ္ေလးရပ္ေနခဲ့တယ္…

ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ေပါ့…

ေလာကႀကီးမွာ ေနရတာ ၿပီးျပည့္စံုသြားၿပီ…

လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာေတြ အားလံုး လုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီ…

ဒါ့ေၾကာင့္ ဇရာနဲ႔ မရဏကို ရင္ေကာ့ေခါင္းေမာ့ၿပီး ေစာင့္ဆိုင္းေနႏိုင္ခဲ့ၿပီ…

သာယာေသာ အၿပံဳးေလးနဲ႔ေပါ့…

စိတ္ကူးယဥ္သိပ္ဆန္သြားသလား…

ဟုတ္တယ္…

က်ေနာ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ လူႀကီးဆိုတာ အဲဒါပဲ…

ေလာကႀကီးမွာ လုပ္သင့္တာေတြအားလံုးလုပ္ၿပီး…

တာ၀န္ေတြ ၀တၱရားေတြေက်...

သူ႔ကိစၥအားလံုးၿပီးေျမာက္သြားတဲ့အခါ…

၀န္ထုပ္၀န္ပိုးႀကီး မရွိေတာ့သလို…

ေပါ့ပါးလြတ္လပ္သြားတယ္…

အနာဂါတ္အတြက္ ေနာက္ဆံတင္းစရာဆိုတာ မရွိဘူး…

သန္႔ရွင္းတဲ့ လိပ္ျပာနဲ႔… အမဲစက္ကင္းတဲ့ဘ၀

 အဲလို အဲလို… လူႀကီးမ်ိဳးျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာအမွန္…

ဒါ့ေၾကာင့္လည္း အမဲစက္ကင္းၿပီး

လိပ္ျပာသန္႔ေအာင္ အျမဲႀကိဳးစားေနတယ္…

ဆရာေကာင္းျဖစ္ခ်င္သူဟာ

တပည့္ဘ၀ကတည္းက

မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေကာင္းစြာေစာင့္ေရွာက္ရဘိသကဲ့သို႔…

လူႀကီးလူေကာင္းျဖစ္ခ်င္သူဟာ

လူငယ္ဘ၀ကတည္းက

မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေကာင္းစြာေစာင့္ေရွာက္ရမွာျဖစ္တယ္…

ဒါ့ေၾကာင့္

ေလာကနီတိ latest version တစ္ခုျဖစ္တဲ့

ပထမအရြယ္

တရားသျဖင့္ ပညာရွာ…

ဒုတိယအရြယ္

တရားသျဖင့္ ဥစၥာရွာ…

တတိယအရြယ္မွာ

မိမိဘ၀အေတြ႕အႀကံဳ သေဘာတရားေတြကို

အနာဂါတ္အက်ိဳးအတြက္ ျပန္လည္ပို႔ခ်ၿပီး

အရြယ္သံုးပါးစလံုး အမွားမရွိ တရားအတိၿပီးႏိုင္ၾကပါေစ…လို႔

ျမန္မာဆိုက္ကို ဆႏၵျပဳရင္း…

ဒီဃေန႔ေျပာၾကားခ်က္ ဒီေနရာမွာတင္အဆံုး သတ္မယ္…

အားလံုး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာ ခ်မ္းသာလို႔ၾကပါေစဗ်ာ…

                      သူငယ္ခ်င္း အားလံုး ႏွစ္သစ္မွာ မဂၤလာပါဗ်ာ ။ က်ေနာ္လည္း မအားတာေရာ ၊ပ်င္းတာေရာနဲ ့သူမ်ားေရးတာေတြပဲလိုက္ဖတ္ေနတာ ၾကာျပီ ။ ခုေတာ့ အလုပ္နားထားတုန္း  သူငယ္ခ်င္းတို ့ တြက္ ဗဟုသုတနည္းနည္း  ျဖစ္ျဖစ္ ၊ရေလာက္မယ္ထင္တဲ့အေတြ ့အၾကံဳေလး တစ္ခု ဒီကေန ့ေတာ့  သူငယ္ခ်င္းေတြတြက္ မွ်ေဝလိုက္တယ္.ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ ၾကိဳေျပာပါရေစခုေရးမယ့္ အျဖစ္ပ်က္ဟာ တကယ္  က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ ၾကံဳခဲ့တာမို ့ ကာယကံရွင္ အမည္ရင္းကလြဲလို ့ က်န္တာေတြကို က်ေနာ္ၾကံဳခဲ့တဲ့ အတိုင္း ေရးမွာပါ ။ အဲ့ေၾကာင့္ ေၾကာက္တတ္သူမ်ားနဲ ့ ရြံ တတ္သူမ်ား မဖတ္ခ်င္ရင္ မဖတ္မိဖို ့ ၾကိဳတင္ေျပာပါရေစ..              

                                    အျဖစ္ကေတာ့ ဒီလိုဗ် လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ ႏွစ္ေလာက္ က်ေနာ္ မေလးကေန ရန္ကုန္ကို  ပထမ တစ္ေခါက္ျပန္တုန္း ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေလးပါ။က်ေနာ္တို ့လမ္းထဲ ၊လမ္းထဲဆိုတာထက္ က်ေနာ့ အိမ္ေဘးက အကိုလိုခင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ဆံုးလို ့ လိုက္ပို ့ သျဂိဳလ္ခဲ့ရတာေလးပါ။က်ေနာ္ ျပန္ေရာက္ျပီး မၾကာခင္ အဲ့အကို ကိုသက္ဝင္း ( အမည္ လႊဲထားပါတယ္) ေဆးရံုးက ျပန္ဆင္းလာတာ မၾကာေသးဘူး ။ အရက္ကအရမ္းေသာက္ေတာ့ အသည္းေတြက မခံႏိုင္ပဲ ေဆးရံုတက္ရတာ။ သူတို ့မွာ ေလာ္လီကား ေထာင္ထားေတာ့ ေအာ္ဒါရရင္ကားေမာင္းသမား ငွါးျပီး သူကိုယ္တိုင္ ေဘးကေနလိုက္ ညေန အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဆို ကားက လမ္းထဲတန္းမဝင္ဘူး လမ္းထိပ္ အရက္ဆိုင္မွာကားထိုးျပီး ေသာက္စားျပီးမွ အိမ္ျပန္လာတာ ။ ၾကာလာေတာ့ အရက္ဒဏ္ရယ္ ၊ကားခုန္တဲ့ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ အသည္းထိလာတာေပါ့ ။ဆရာဝန္က မွာလိုက္တယ္ အရက္ကို လံုးဝ ေသာက္လို ့မရဘူး ။ကားလည္း မလိုက္နဲ ့အံုး ၊ အိမ္မွာပဲ ေအးေဆး ၂ လ ၃ လအနားယူအံုးလို ့ မွာလိုက္တာကို သူက မရဘူး ။အရက္က ႏိုင္သြားေတာ့ သူ ့မိန္းမ မသိေအာင္ ခိုးေသာက္တယ္ ၊ သူေသမယ့္ေန ့ကားက သထံုဘက္ကို ေအာ္ဒါရတယ္ ။ကားေမာင္းသမား တစ္ေယာက္ထဲဆို စိတ္မခ်လို ့သူပါလိုက္မယ္ဆိုျပီး ဇြတ္လိုက္သြားတာသြားတုန္းထဲက ကားေပၚ အရက္ပါဆယ္ဝယ္ျပီးေသာက္ ကားကခုန္ ၊ျပန္လာေတာ့ ဘီလင္းနားအေရာက္ ညဘက္ၾကီး ေသြးေတြ အန္ပါေလေရာသူ ့ကားေမာင္းသမားက ေပြ ့ျပီး ကားတစ္စီးငွါး ဘီးလင္းေဆးရံုးပို ့ေပမယ့္ ဟိုေရာက္ေတာ့ ေသြးအန္တာလြန္ျပီး  ဆံုးျပီ။အဲ့ဒါနဲ ့ ကားသမားလည္း ညတြင္းခ်င္း ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားလို ့ က်ေနာ္တုိ ့ လူရင္း ၅ ေယာက္ေလာက္နဲ ့မိန္းမရယ္ ကေလး ေယာက္ရယ္  သူ ့မိန္းမ အေဖ အေမနဲ ့ ညတြင္းခ်င္း လိုက္ၾကရတာေပါ့.အျဖစ္က အဲ့မွာစတာပဲ

                          သူ ့မိန္းမက အေလာင္းကိုညတြင္းခ်င္း ရန္ကုန္ျပန္သယ္မယ္ ။ ျပီးရင္ ေရေဝးမွာထားမယ္။ သျဂိဳလ္ျပီးရင္ အရိုးေကာက္ျပီး ရန္ကုန္ တစ္ဖက္ကမ္းက သူတို ့ရြာမွာ အုတ္ဂူ လုပ္ေပမယ့္ အဲ့လိုစီစဥ္လာတာ အဲ့တြက္ အေလာင္သယ္ဖို ့ က်ေနာ္တို ့က အမာခံေတြေပါ့ ။အေလာင္က သယ္မယ္ဆိုလည္း လူေသတစ္ေယာက္လုိ သယ္လို ့မရဘူးေလ ။လမ္းစစ္ေဆးေရးဂိတ္ေတြကလူေသကို သယ္လို ့မရဘူး။ စစ္တယ္။ အဲ့တြက္ လူနာသေဘာမ်ိဳး တစ္ေယာက္တလွည့္ေပြ ့ျပီး ဟန္ေဆာင္ပုလင္းခ်ိတ္ျပီး သယ္ရမွာ။အဲ့တြက္က ကိစၥ ရွိဘူး ဆရာဝန္နဲ ့ညိွလို ့ရတယ္ ။ ခက္တာက ခုက်ေနာ္တို ့ ငွါးလာတဲ့လိုက္ေအ့ကားေမာင္းတဲ့ သူကို ညိွရမွာ သူ ့ကို အေလာင္းသယ္မယ္ဆိုျပီး ငွါးလာတာမဟုတ္ဘူး။ ဟိုမွာသြားသျဂိဳလ္မွာဆိုျပီး ငွါးလာတာ။ဒါေပမယ့္ သူက ကိုယ္ပိုင္ကားေမာင္းသူမဟုတ္ဘူး ၊ အဲ့တြက္ ညိွရတာေတာ့ သိပ္မခက္ေလာက္ဘူး ပက္ဆံထပ္ေပးျပီး ညိွရမွာေပါ့...

           ဒီလိုနဲ ့ရန္ကုန္ကေန ညေန ေစာင္းေလာက္ထဲက ေမာင္းလာတာ ဘီးလင္းေရာက္ေတာ့ ည ၉ နာရီေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ရွိမယ္။ဘီးလင္း လမ္ဆံုမွာ ေလာ္လီကားသမားက ထိုင္ေစာင့္ေနတယ္ ။ က်ေနာ္ကားျမင္ေတာ့ လက္တားျပီးေဆးရံုတန္းေမာင္းတာေပါ့ ။ ဘီလင္းေဆးရံုေရာက္ေတာ့ ေမွာင္မဲေနတာပဲ နယ္ေဆးရံုဆိုေတာ့ မီးကလင္းလင္းထင္းထင္း မရွိ။ ေဆးရံုက ေတာင္ေျခမွာ ေဆာက္ထားတာ ေဆးရံုေရာက္ေတာ့ ဆရာဝန္နဲ ့ေတြ ့အက်ိဳအေၾကာင္း ေျပာရတာေပါ့ ။အေလာင္ျပန္သယ္ဖို ့ အဲ့တြက္ေတာ့ ဆရာဝန္ကရတယ္ သူလုပ္ေပးလိုက္မယ္ေပါ့ လမ္းမွာေရာက္မွဆံုးတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး။ ဒီလိုနဲ ့ အေလာင္ထားတဲ့ ရင္ခြဲရံုက ဟိုေတာင္ေျခဘက္မွာ ေမွာင္မဲေနတာပဲ ။ေတာင္ေပၚမွာေတာ့ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းရွိတယ္ ။က်ေနာ္တို ့ ေရာက္ေတာ့ အသံမစဲပဌန္းပြဲရွိတယ္ထင္တယ္ ၊တရားသံေတြ ၾကားေနရတယ္။ဒါေပမယ့္ ေတာင္ေျခမွာေတာ့ ေမွာင္မဲလို ့ေပါ့။ ရင္ခြဲရံု ေသာ့ကိုင္က ေ႔ရွကဦးေဆာင္ျပီး အေလာင္သယ္မယ့္ က်ေနာ္တုိ ့ လူငယ္၅ ေယာက္က ေနာက္ကေပါ့ ..လူကလည္း တိတ္ ၊ ေမွာင္ကလည္းေမွာင္ ျပီးေတာ့ ငွက္ဆိုးေအာ္သံလိုလိုပုရစ္ေအာ္သံလိုလို ေတြနဲ ့ ဘာပဲေျပာေျပာ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဟိုေတြး ဒီေတြးနဲ ့ ၾကက္သီးေတြလည္းထ။ ရင္ခြဲရံုေရာက္ေတာ့ ေသာ့ဂေလာက္ကို ဖြင့္ ဖို ့ တစ္ေယာာက္က ဓါတ္မီးထိုးေပးရတယ္ ေသာ့ပြင့္သြားေတာ့ မင္တုန္းက သံေခ်းတက္ေနလို ့လား ၾကပ္လို ့လားေတာ့မသိ ၊ရင္ခြဲရံုေစာင့္က အားနဲ ့ တအားဆြဲခ်လိုက္မွ ဒိုင္းဆိုျပီ  မင္းတုန္က ပြင့္ျပီး တံခါးလည္းဖြင့္လိုက္ေရာ.............ဟာာာာာာာာာ အပိုင္း (  ၂ ) ဆက္ေရးးပါမယ္ အားေပးၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအားလံုး ေက်းဇူးပါ

                                                                                                      ( ေစာေနာင္ ေခတၱ မေလးရွား)

ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္နဲ႔ မတည့္တာေၾကာင့္၊ အသံုးျပဳတဲ့ ဆံပင္သံုး ပစၥည္း ေတြထဲက ဓာတုပစၥည္း ေတြေၾကာင့္ စတဲ့ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ဆံပင္ေတြ က်ဲပါး လာ တတ္ပါတယ္။ ဆံေကသာ က်န္းမာေရး အတြက္ ေန႔စဥ္ စားေသာက္တဲ့ အစားအေသာက္ ေတြကလည္း အေရးပါ ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆံပင္သား ထူထဲ လွပေအာင္ အစာစားရာမွာ လိုက္နာသင့္တဲ့ နည္းေတြကို အႀကံျပဳ လိုက္ပါတယ္။
၁) ဆယ္လ္မြန္ငါး မ်ားမ်ား စားပါ
ဆယ္လ္မြန္ငါးနဲ႔ ဆာဒင္းငါးေတြလို အိုမီဂါသရီး မ်ားမ်ားပါတဲ့ အစားအစာ ေတြကို စားေပးတာက ဆံပင္သားကို ေတာက္ပ ေစပါတယ္။ တကယ္လို႔ အိုမီဂါ သရီး ပါတဲ့ အစာကို မစားျဖစ္ရင္ အိုမီဂါသရီး ျဖည့္စြက္ ေဆးကိုမွီဝဲ  ေပးသင့္ ပါတယ္။
၂) ဗီတာမင္ဘီ ပါဝင္ေသာ အစာ မွီဝဲပါ
အခြံခၽြတ္မထားတဲ့ ဆန္လံုးညိဳမွာ ဗီတာမင္ဘီ ေပါမ်ားစြာ ပါဝင္တာေၾကာင့္ ဆံပင္ အကၽြတ္မ်ား ေနသူေတြမွာဆံပင္ကၽြတ္ႏႈန္း ေႏွးေစၿပီးဆံပင္  ျပန္ေပါက္ ေစႏိုင္ပါတယ္။ တျခား ဗီတာမင္ဘီ ေပါမ်ားစြာ ပါဝင္တဲ့ အစားအစာေတြက ပဲအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ပဲသီးစိမ္း၊ မုန္လာဥနီ၊ ပန္းေဂၚဖီ၊ ပဲပိစပ္၊ ပဲပုပ္ပဲ၊ အခြံမာသီးနဲ႔ ဥအမ်ဳိးမ်ဳိး တို႔ပဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

၃) ေထာပတ္သီး စားပါ

ေထာပတ္သီးနဲ႔ ေထာပတ္ဆီေတြက ဆံျခည္မွ်င္ အိတ္ေတြ ထိခိုက္ ပ်က္စီးမႈ မျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ ေပးပါတယ္။
၄) တိရစၧာန္ထြက္အဆီ မစားပါႏွင့္

အနီေရာင္ အသားနဲ႔ တိရစၧာန္ အဆီေတြက ဆံပင္သား က်န္းမာေရး အတြက္ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ ဒီအစာ ေတြကို စားရင္ ဆံပင္သားကေန DHT(dihydro-testosterone) ထုတ္လုပ္မႈမ်ားေစၿပီး ဆံျခည္မွ်င္ အိတ္ေတြကို ထိခိုက္ေ စ   ႏိုင္တာေၾကာင့္ ဆံပင္ကၽြတ္ ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တိရစၧာန္ထြက္ အဆီေတြကို တတ္ႏိုင္သမွ် ေရွာင္ပါ။
၅) လက္ဖက္စိမ္း လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ပါ
လက္ဖက္စိမ္း လက္ဖက္ရည္ကို ေသာက္တာက ဦးေရျပားရွိ ေဗာက္ျဖစ္ေစတဲ့ မႈိေတြကို ေသေစ ႏိုင္ပါတယ္။ လက္ဖက္စိမ္း လက္ဖက္ရည္ဟာ ဆံပင္ကၽြတ္ႏႈန္း ကိုလည္း ေႏွးေစတဲ့အစြမ္းရွိတာေၾကာင့္ ေန႔စဥ္မွန္မွန္ ေသာက္ေပးသင့္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

            ေတြးၾကည့္မိပါတယ္ အလုိေလာဘရမက္မ်ားအလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။

လူေတြဟာဘယ္လိုပဲ ေအာင္ျမင္တယ္ေျပာေျပာ ခဏတက္သည့္ေရပြက္ပမာ

လူ႕ဘ၀ေလးပါ။ ဘာေၾကာင့္မ်ား အလုိရမက္ေတြႀကီးျပီးမိုက္လံုးႀကီးေနၾကရတာလဲ

လို႕။ ကိုယ္လဲစားလို႕၀ေနေလာက္ပါျပီ။ ဘယ္သူမွလဲျပန္ယူျပန္ေတာင္းမွာမဟုတ္

ေတာ့ပါဘူး ။ သူမ်ားေတြကလဲ ခြင့္လႊတ္သည္းခံျပီးေနလာၾကတာ။ ဗမာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕

ခြင့္လႊတ္သည္းခံစိတ္က ထန္ကုန္ပါတယ္။

တိုင္းျပည္မွာ ႐ွိသမွ် ကုန္လုခမန္း စားျပီးၾကပါျပီ။

အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားလဲ ထားစရာမ႐ွိေအာင္ခ်မ္းသာေနၾကပါျပီ။

ျပည္သူမ်ားလဲစားစရာမ႐ွိျဖစ္ေနၾကတာသိသာေနပါတယ္။ ဆင္းရဲသားေတြကို

ေငြထုတ္ေခ်းလိုက္၊ ၀န္ထမ္းေတြ လစာတိုးေပးလိုက္နဲ႕ႏွစ္သိပ္လာခဲ့တာ ကိုယ္၀န္ထမ္းဘ၀

ကေနထြက္ခဲ့တဲ့အထိ မသိဘဲေနပါ့မလား... လစာတိုးလိုက္ ၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတက္လိုက္

အိတ္ထဲ ၀င္လာလိုက္ ျပန္ထြက္လိုက္ မထူးပါဘူး ၊ ထူးလဲတစ္လႏွစ္လပါ ေနာက္

ေတာ့လဲ ဒံုရင္းပါပဲ ျပည္သူ႕ဘ၀ဒါပါပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေစာေမာင္လက္ထက္က

စတင္လို႕လစားတိုးေပးလာလိုက္တာ ၄၅၀ိ လခစား၀န္ထမ္းဘ၀ကေန ၇၀၀၀၀ိ က်ပ္

ထိပါ ။ ၀န္ထမ္းတိုင္းသိတယ္ ဒါဟာခဏပန္းသာ အသက္႐ႈေလးနဲနဲေခ်ာင္တာ။ သိပ္

မၾကာဘူးျပန္ၾကပ္တည္းတာပါပဲ ။ ဒီဘက္ကေပးတယ္ ။ တစ္ဖက္က အခြန္အေကာက္

တိုးေကာက္တယ္ ။ မီးရထားခ ကားခ သေဘၤာခ ေလယဥ္ခ တိုးယူတယ္ ။

ဘာခြန္ညာခြန္အခြန္အမ်ိဳးမ်ိဳးစည္ပင္ခြန္ ၊ အျမတ္ခြန္ ၊လုပ္ငန္းလိုင္စင္ခြန္

ေဘးအႏၱရယ္ခြန္ စသည္ျဖင့္အခြန္းတိုး  တိုးျပီးေကာက္တယ္။

သားသတ္လိုင္စင္ အင္းေလလံအားလံုးတက္လာတယ္ ။

ျပီးေတာ့ လုပ္ငန္း႐ွင္ေတြလုပ္တဲ့မီတာခေစ်းနႈန္းတက္  ကုန္ၾကမ္းေတြေစ်းတက္လာတယ္...

ဒီေတာ့ကုန္ေခ်ာပစၥည္ေစ်းမတက္ပဲ ေနပါ့မလား ေဆး၀ါးကအစ လူသံုးကုန္ ၊ သားငါး ၊

စားေသာက္ကုန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေစ်းနႈန္းေတြ တက္လာတယ္။

ျပည္သူေတြက လိုအပ္တဲ့ပစၥည္း၀ယ္သံုးေတာ့ ရတာ ျပန္ကုန္တာပါပဲ...။ ဘာမွမထူးလွ

ပါဘူး။ ထူးတာတစ္ခုကေတာ့ ေနသာစားသာ႐ွိသြားတယ္။ ဒီေတာ့ ေအးသြားတယ္ေပါ့။

ေနာက္ျပီးေတာ့ ဆက္ျပန္ပူလာတယ္ ဆင္းရဲလာတယ္ တစ္ခါလစာေတြထပ္တိုးေပးျပန္တယ္ ။

ဒီဆိုးသြမ္းသံသရာကလြတ္ေျမာက္ေအာင္ ျပည္သူေတြအတြက္နည္းလမ္းေကာင္း႐ွာရမယ္။

ေခါင္းျငိမ့္ခံေနလို႕မရဘူးဆိုတာျမင္လာၾကာပါျပီ ။ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္း ဒီမိုကေရစီ

ပန္းတိုင္ ကိုလူေတြကေတာင္းတ ေတာင္းဆိုလာပါတယ္။

               အလုပ္သမားလူတန္းစား ၊ လယ္သမားလူတန္းစားလဲဒီတိုင္းပါပဲ ။ လုပ္ခ

တိုးရ ၊ တိုးကုန္ မထူးဇာတ္ ၊ လယ္သမားက စပါးေစ်း စပါးတင္း တစ္ရာ ၃၅၀ိ ေစ်းကေန

စပါးတင္းတစ္ရာမွာ  ၅ သိန္းေလာက္ရလာေပမဲ့ အရင္လိုပါပဲ။ မထူးလွပါဘူး

               ဒီလုိအေျခအေနမွာ ျပည္သူ႕မ်က္ႏွာကိုျပန္ၾကည့္ျပီး  ျပည္သူေတြအတြက္

အေျပာသာမဟုတ္တဲ့ တကယ့္ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံျဖစ္ေျမာက္လာေရးအတြက္ လုပ္ၾကပါ။

ျပည္ပအရင္းအႏွီးမ်ားကို ဒီတိုင္းဖိတ္ေခၚလို႕လဲမလာပါဘူး ။ လာေရာက္ရင္းႏွီးလာ

ခ်င္ေအာင္ ဖန္တီး ရဖို႕ကေတာ့ ျပည္သူမ်ားလိုလားတဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္႐ွင္သန္လာမွ

ျပည္တြင္ျငိမ္းခ်မ္းေရးေတြျဖစ္ေပၚလာပါ မွ ၀င္လာမွာ ျဖစ္တယ္.....

             ျပင္ဆင္သင့္တာျပင္ဆင္ေပးျပီး အေျပာင္းအလဲကို  ျငိမ္းခ်မ္းစြာ

ေျပာင္းလဲေစခ်င္ပါသည္လို႕......။

 ( ေက်းဇူးတင္ပါသည္)

  ေမာင္ျမင့္စိုး  (၁၀-၁-၂၀၁၄)

ရင္ခြဲရံု တံခါးလည္း ဖြင့္လိုက္ေရာ ဟာာာာာ...ညီစို ့စို ့ အနံ ့ေရာ အပုတ္နံ ့ပါ နွာေခါင္းဝကို ေျပးေစာင့္လိုက္တာ အန္ခ်င္စိတ္ပါ ျဖစ္သြားတယ္။
ရင္ခြဲရံုထဲမွာ မီးလံုးဝါက်င့္က်င့္ေလး တစ္လံုးရဲ ့ အေရာင္ေအာက္မွာ ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းက တကယ့္ကို စိတ္မသက္စရာပဲ..အခန္းထဲက ေက်ာက္ခံုေပၚမွာ အေလာင္းကို တငိထားတယ္ ၊အေလာင္းေအာက္
ေက်ာက္ခံုေဘး မွာ ေမြးကာစ ကေလးေပါက္စ အေလာင္းတစ္ေလာင္းရယ္ ဘယ္အေလာင္းက ထုတ္ထားတဲ့ အူနဲ ့အတြင္း ကလီစာေတြလည္းေတာ့ မသိဘူးအပံုလိုက္နဲ ့..ေအာ့ ေရးရင္းနဲ ့ျပန္ျမင္မိတယ္..
က်ေနာ္တို ့လည္း ကိုသက္ဝင္း ရဲ ့အေလာင္းကို သယ္ဖို ့အနားကပ္ဝင္ၾကည့္လိုက္တာ ...ဟာဗ်ာ..ေသြးေတြကျမင္မေကာင္းကေအာင္ခႏၶာကိုယ္မွာေရာ မ်က္ႏွာေတြမွာပါ ေပၾကံလို ့ အနံ ့ကလည္း
တကယ္ကုိ ျငီးစို ့စို ့ၾကီး သယ္မယ့္ လူ က်ေနာ္တို ့တိုတစ္ေတြ တိုင္ပင္သလို တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ ၾကည့္ျပီး ျဖစ္ပါ့မလားေပါ့..ဒီလိုအရည္ေတြပါးစပ္ကေရာ တျခားေနရာေတြကပါ ထြက္ေနမယ္ဆို
တစ္လမ္းလံုး ဒုကၡေရာက္မယ္ ျပီးေတာ့ကေလးေတြပါပါတယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္လို ့ ေရေဝးမွာ
အစဥ္ေျပရင္ ကိစၥ မရွိဘူး၊ မေျပရင္ အေလာင္းၾကီးနဲ ့ ဒုကၡေရာက္မယ္ေပါ့..ဒီလိုနဲ ့ ရင္ခြဲရံု အျပင္ျပန္
ထြက္ျပီး သူ ့မိန္းမကို ေသခ်ာ နားလည္ေအာင္ေျပာရတာေပါ့..****. အမေရ ဒီလိုပံုၾကီးနဲ ့သယ္သြားရင္ လမ္းေတာက္ေလွ်ာက္ ဒုကၡျဖစ္မွာ ..ဒီလိုလုပ္ပါလားအမရယ္ ဒီဘီးလင္းသုသာန္မွာပဲ သဲဲျဂိဳလ္လိုက္။
ျပီး ရင္ အရိုးျပာပဲ ယူသြားၾကရေအာင္.. ..ဟိုၾကမွ ဂူလုပ္ၾကတာေပါ့လို ့ ++++ေနာက္ျပီး ကားသမားကလည္း
အေလာင္းသယ္တာ သူ ့အံုနာသိရင္ အလုပ္ျပဳတ္မွာစိုးျပီး ညိွရတာကခက္ေနတယ္..အဲ့လို အခက္ခဲေတြေၾကာင့္ သူ ့အေဖနဲ ့အေမကပါ ဝိုင္းေျပာလို ့ ..ကဲ ဒါဆိုလည္း ဒီဘီးလင္းမွာပဲ မနက္ၾက သျဂိဳလ္ၾကမယ္
..ခုေတာ့ ရန္ကုန္ကေန ေဇာနဲ ့ထြက္လာၾကတာ ဘာမွလည္း မစားခဲ့ရေတာ့ ဘီးလင္း
လမ္းဆံုဘက္ ျပန္ျပီး ထမင္းဆိုင္မွာ တစ္ခုခု သြားစားၾကမယ္ဆိုျပီး ထမင္းဆိုင္ဘက္ ကားေမာင္းထြက္ခဲ့ၾကတာေပါ့..ထမင္းဆိုင္ေရာက္ေတာ့ တျခားသူေတြ ့
စားၾကေပမယ့္ က်ေနာ္နဲရင္ခြဲရံုထဲ ဝင္ခဲ့တဲ့ အေဖာ္ တစ္ေယာက္က စားလို ့ကိုမရ ။ရင္ခြဲရံုက ျငီစို ့စို ့ အနံ ့ၾကီးက အူအပံုလိုက္ၾကီးကို ျပန္ျမင္ေနေတာ့ဘယ္လိုမွကို စားလို ့မရေတာ့ဘူး အေအးပဲေသာက္လိုက္ရတယ္.
.စြဲေနျပီး ဒီလိုနဲ ့ အဲ့နားက ဆိုင္ေတြနား ဟိုရပ္ ဒီရပ္ ကားဂိတ္နားက ေဘာလံုးပြဲျပတဲ့ ရံုမွာ
အခ်ိန္ျဖဳန္းၾကရင္ မနက္ေရာက္ဖို ့ ေစာင့္ရေတာ့တာပဲ....
မနက္လည္းေရာက္ေရာ ေဆးရံုဘက္ကို ကားေမာင္းျပီး လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ဖို ့ ဘုန္းၾကီးပင့္ျပီး သက္ေပ်ာက္ဆြမ္းကပ္ဖို ့ လုပ္ၾကရတာေပါ့..အဲ့အခ်ိန္မွာ ေဆးရံုထဲဘီးလင္း ျမိဳ ့ခံတစ္ေယာက္က ေရာက္လာျပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးတယ္ ..တေအာင့္ေနေတာ့ သူ ့အေဖာ္ ၃ ေယာက္
ေလာက္နဲ ့ ျပန္လာျပီးသူတို ့အစဆံုး တာဝန္ယူလုပ္ေပးမယ္ေပါ့. ဘုန္းၾကီးပင့္တာ အေခါင္းစပ္တာကအစ မီးသဲျဂိဳလ္တာပါ ၅ ေသာင္းေပးမလားလာညိွတယ္။ က်ေနာ္တို ့လည္း အသိမရွိတာေရာ ညေနရန္ကုန္ ေစာေစာ ျပန္ေရာက္ဖို ့တြက္ နယ္ခံေတြဆိုေတာ့ အကုန္စီစဥ္ေပးတာ ပိုေကာင္းတယ္
ဆိုျပီး .. ကာယကံရွင္ကလည္း သေဘာတူလို ့ သူတို ့နဲ ့ အပ္လိုက္တယ္.. ခဏေနေတာ့ ဘုန္းၾကီးၾကြလာျပီး သီလနာ သက္ေပ်ာက္ဆြမ္းကပ္..ခုနကလူေတြက ရင္ခြဲရံုနားမွာပဲ ပ်ဥ္ေတြထမ္းျပီး အေခါင္းစပ္ေနၾကျပီး လုပ္စရာရွိတာလုပ္ ဝယ္စရာရွိတာေတြဝယ္ ဘီးလင္းလမ္းဆံု ေျပးလိုက္ဝယ္လိုက္နဲ ့
မနက္ ၁၁ ေက်ာ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ အေခါင္းကလည္း စပ္ျပီးျပီ၊ အေလာင္းကို မီးရိႈ ့ဖို ့ ထင္းဝယ္ထားတာကို က်ေနာ္တို ့ ကားနဲ ့လိုက္သယ္ေပးပါဆိုလို ့ ဘီးလင္းျမိဳ ့ထဲ ထင္းလိုက္သယ္ေပးရတယ္ ..အဲ့မွာ ထင္းသယ္လာေတာ့ က်ေနာ္သူတို ့ကို ေမးတယ္..*** အကို ထင္းက မနည္းဘူးလားလို ့လူတစ္ေယာက္ျပာၾကေအာင္ ရိႈ ့ဖို ့ ထင္းက လက္ေကာက္ဝတ္ေလာက္ထင္းတံုး ၁၀ တံုးေလာက္နဲ ့ စက္ဘီးတာယာ ၃ ခု ၊ ဓါတ္ဆီ ၂ ပုလင္းေလာက္
ေတာ့ပါမယ္ထင္တယ္ ပံုးတစ္ပံုနဲ ့ ဆိုေတာ့ နည္းတယ္လို ့ က်ေနာ္ထင္တယ္ က်ေနာ့အကို ကို မီးသျဂိဳလ္ခဲ့တုန္းက ဒီထက္ၾကီးတဲ့ ထင္တံုးၾကီးေတြ၆ တံုး ၇ တံုး တျခားထင္းအေသးေတြပါ ပါတာေတာင္ အရိုးျပာၾကေအာင္ မနည္းအခ်ိန္ေပးရိႈ ့ခဲ့ရေတာ့ သူတို ့ဝယ္တဲ့ထင္းက နည္းေနတာဆိုတာကိုသိတာေပါ့ ..ဒါေပမယ့္သူတို ့က ့ ရတယ္တဲ့ သူတိုဒီလိုပဲ သျဂိဳလ္ေပးေနၾကဆိုလို ့ က်ေနာ္လည္း ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘူး ။ဒီလိုနဲ ့ ေဆးရံုေရာက္ေတာ့
အားလံုးအစဥ္သင့္ ျဖစ္ေနျပီ သခ်ိဳ ၤင္းကုန္းကို သြားၾကဖို ့ အေခါင္းထဲ အေလာင္းထည့္ သယ္ျပီး ဘီးလင္းသခ်ိဳဳၤင္းကုန္းဆီကို ေန ့လည္ ၁၂ ေလာက္အသုဘခ်ၾကေတာ့ေပါ့. သခ်ိဳ ၤင္းကုန္းက ကားလမ္းေဘးကေန ဖယ္ျပီး လမ္းခ်ိဳထဲ ၅ မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ဝင္လိုက္ေတာ့ ေရာက္ေရာ..လမ္းေဘး ဝဲယာမွာ ရာဘာပင္ေတြ ခ်ံဳဳေတြနဲ ့တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေနရာတစ္ခုေပါ့..
သခ်ိဳ ၤင္းကုန္ေရာက္ေတာ့ အေခါင္းကို ခ် သူ ့မိသားစုနဲ ့ ကေလးေတြ က ကန္ေတာ့စရာရွိတာ ကန္ေတာ့ ျပီးတာနဲ ့ ခပ္ေဝးေဝးမွာ ၊ကားကို ျပန္သြားရပ္ခိုင္းလိုက္တယ္မီးရိႈ ့တာကို အနီးကပ္ဆို ကေလးေတြ ျမင္ရင္ ေၾကာက္မွာစိုးလို ့..အေဝးကပဲ ၾကည့္ေပါ့..က်ေနာ္တို ့နဲ ့ခုနလူေတြကေတာ့ ထင္းပံုေပၚ အေခါင္းတင္ ဓါတ္ဆီေလာင္း စက္ဘီးတာယာေတြတင္ စျပီး မီးရိႈ ့တာေပါ့.. ဘယ္ခ်ိန္ထဲက ေသာက္ထားၾကလည္းေတာ့မသိဘူးမီးသျဂိဳလ္ေပးမယ့္ လူေတြက စသျဂိဳလ္ထဲက .အေတာ္မူးေနၾကျပီးမီးရိႈ ့ၾကရင္း အရက္ပံုးထဲက အရက္လက္က်န္ကို သူတို ့ ထိုင္ေသာက္လိုက္
မီးေတာက္နည္းရင္ ဓါတ္ဆီထထည့္လိုက္နဲ ့။က်ေနာ္တို ့ကေတာ့ အရိုးျပာယူဖို ့ အရိုးၾကမယ့္အခ်ိန္ထိ ေစာင့္ရမွာေပါ့ ခုမွေန ့လည္ ၁ နာ၇ီေလာက္ပဲရွိေသးေတာ့ ညေနရန္ကုန္ကို မိုးမခ်ဳပ္ခင္ျပန္ေရာက္မယ္..ဒီလိုနဲ ့ရိႈ ့လာလိုက္တာ အေခါင္းေတာ့ မီးစြဲလို ့ကုန္ျပီ လူေကာင္ၾကီးက မီးေတာက္ၾကားမွာကုန္းကုန္းကြကြ ( မီးမရိႈ ့ခင္ အေလာင္းကို ေမွာက္တင္ျပီး ရိႈ ့လို ့ ) ေဘးအသားေတြ အဆီေတြကေတာ့ မီးေတာက္ေတြၾကား ဗ်စ္ဗ်စ္ေပါ့. .ေညွာ္တာလည္းတအားပဲ.ဒီလိုနဲ ့ က်ေနာ့အထင္ တစ္နာရီေတာင္ မၾကာပါဘူး သူတို ့ယူလာတဲ့ ထင္းကုန္ေရာ လူေကာင္ၾကီးက ဒီတိုင္းပဲက်န္ေသးတယ္..သူတို ့ကိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ ေမးေတာ့လည္း အေတာ္ကိုမူးေနေတာ့ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ ့ ..ခက္ျပီ ဒုကၡ တကယ့္ကို ဒုကၡ...ခုခိ်န္ ထင္းက ဘယ္ကဘယ္လိုရွာရမွန္းမသိ
ဘီးလင္း ျမိဳ ့ထဲထင္းျပန္ဝယ္၊သယ္တဲ့အခ်ိန္နဲ ့ဆို မိုးခ်ဳပ္တာေတာင္ ျပာၾကပါ့မလား ေခါင္းေတြပူ စိတ္ေတြလည္းပူေပါ့ ။ ကာယကံရွင္ကေတာ့မသိေသးဘူး ဟိုအေဝးကားေပၚမွာ အဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို ့နားကို လူရည္သန္ ့ အသက္ ၄၀ ေလာက္ လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာျပီး ***ဒီေကာင္ေတြေၾကာင့္ ခက္တယ္ဗ်ာတဲ့ ဒီေကာင္ေတြ အဲ့လိုလုပ္လို ့ က်ေနာ္ရွင္းေပးရတာလည္း ခဏခဏပဲတဲ့ နယ္ကလာတဲ့သူေတြဆိုသူတို ့အေၾကာင္းမသိရင္ ခံေရာ သူတို ့က အရက္ေသာက္ဖို ့ေလာက္ပဲ သိတာ ဒီလိုျဖစ္တာ မနည္းေတာ့ဘူး ၊ခင္ဗ်ားတို ့က က်ေနာ့ကို အပ္မယ္ဆို အကုန္
က်ေနာ္ တာဝန္ယူလုပ္ေပးလို ့ ရတာေပါ့ခုေတာ့ ထင္းက မေလာက္နဲ ့ ဘယ္လို ဆက္ရိႈ မလဲတဲ့ ၊ က်ေနာ္တို ့ကလည္း နယ္ခံ အားကိုးစရာဆိုလို ့ *သူပဲရွိေတာ့တာေလ မထူးေတာ့ဘူး*အကိုရာ က်ေနာ္တို ့က ရန္ကုန္ကို မိုးမခ်ဳပ္ခင္ျပန္ခ်င္တာအဲ့ေၾကာင့္လည္းေဆးရံုးထဲလာေမးေတာ့ နယ္ခံေတြလည္းျဖစ္အစဆံုး သူတို ့ပဲလုပ္ေပးမယ္ဆိုလို ့ ယံုၾကည္လို ့အကုန္အပ္လိုက္တာ ..အဲ့လိုမွန္းသိရင္ အကိုဆီပဲ အကုန္လုပ္ခိုင္းမွာေပါ့လို ့ ခုလည္း ဒီအေလာင္းကို
အျမန္ျပာၾကဖို ့ အကိုပဲ တာဝန္ယူေပးပါ ဆိုျပီး ပက္ဆံ ၃ ေသာင္းယူပါလို ့ထုတ္ေပးတာကို မယူဘူး .အဲ့လူက **အင္း ခက္တယ္ဗ်ာ..ခုမွထင္းကလည္း ျမိဳ ့ထဲဝင္ ရွာရမယ္ဆို အခ်ိန္က လင့္သြားမယ္..ဒီလိုလုပ္ဗ်ာ** က်ေနာ္နဲ ့အတူ အကုန္ ဒီသခ်ိဳ ၤကုန္းထဲက ရသေလာက္ ထင္းနဲ ့သစ္ကိုင္းေျခာက္ေတြလိုက္ေကာက္ၾကရေအာင္ ဟိုေန ့ သျဂိဳလ္လို ့ပို တဲ့ ထင္းနည္းနည္းလည္း က်ေနာ့ ဆီရွိေသးတယ္ ..ဒါေပမယ့္ လူေကာင္ၾကီးကို ဒီတိုင္းရိႈ ့ရင္ေတာ့ခင္ဗ်ားတို ့ ထင္းရွာတဲ့
အခ်ိန္နဲ ့ဆို မိုးခ်ဳပ္သြားမယ္တဲ့ ျမန္ျမန္ျပာၾကခ်င္ရင္ေတာ့ က်ေနာ့ကို ခြင့္ျပဳမယ္ဆို အေလာင္းကို ဓါးနဲ ့ခုတ္ထစ္ရိႈ ့မွရမယ္
.က်ေနာ္တို ့လည္း အဓိကက ျပာၾကဖို ့ပဲ ဘယ္လိုပဲရိႈ ့ရိႈ ့ ရတယ္ ခြင့္ျပဳတယ္လို ့ ဒါေပမယ့္ သူ ့မိန္းမနဲ ့ကေလးေတြ မသိ မျမင္ေအာင္ ကားသမားကိုေခၚျပီး ကားကိုလမ္းမဘက္ျပန္ေမာင္းသြားလိုက္ေတာ့လို ့ ငါတို ့အရိုးျပာရရင္ လာခဲ့မယ္ ညေနေစာင္း သခ်ိဳ ၤင္းကုန္းမွာ ကေလးေတြနဲ ့ဆို မေကာင္းဘူးေျပာျပီး ကားကို အျပင္လမ္းမမွာ သြားေစာင့္ခိုင္းရတယ္ ကားလည္းထြက္ေရာ ထင္းရွာၾကရတာေပါ့အကုန္လံုး။
ထင္းကို နာရီဝက္ေလာက္ ရွာလိုက္ေတာ့ အတန္သင့္ရတယ္ ။သစ္ကိုင္ေျခာက္ေတြ အမည္မွတ္တိုင္ ေဟာင္းေတြ အကုန္စု
ဟို ့လူ ့လက္က်န္ထင္းနဲ ့ဆို ရေလာက္ျပီ..မီးကိုျပန္ျပီး ေမႊး အေလာင္းၾကီးကို ေဘးခ်ျပီး ခုန လူက သူ ့တဲထဲက ဓါးယူလာျပီးလူတစ္ေယာက္ကိုအမဲဖ်က္သလိုပဲဗ်ာ လက္ေမာင္းရင္းေတြ ခုတ္ မီးပံုထဲ ပစ္ထည့္ ၊ေပါင္ရင္းေတြခုတ္
ဗိုက္ခြဲ အူေတြထုတ္ ရင္ဘံု ႏွစ္ျခမ္းခြဲ ခုတ္ထစ္ အကုန္မီးပံုးထဲထည့္ ထင္းေတြ အေပၚကအုပ္ နဲ ့မီးေတာက္ေတြၾကား လက္ၾကီး ကလႈပ္လႈပ္ ေဗာင္းကနဲ ့ထထျပီး ေပါက္ကလည္း ေပါက္ေသးတယ္။ဒီလိုနဲ ့ မီးရိႈ ့လာတာ ေနေတာင္ အေတာ္ေစာင္းျပီး လူေကာင္းၾကီးလညိး အေတာ္ေတာ္ကုန္သြားျပီး အရိုးေတြကေတာ့ က်န္ေသးတယ္
ဆက္ေစာင့္ေနရင္း မိုးခ်ဳပ္သြားမွာစိုးလို ့ အကိုရာ က်ေနာ္တို ့ ဂူလုပ္ဖို ့ အရိုးအရင္ယူခ်င္တယ္လို ့ က်န္တာကို အကိုသာ ဆက္ရိႈ ့ထားလိုက္ရလားဆိုေတာ့ ..ရတာေပါ့ကြာတဲ့ ညညဆို ငါအဲ့လိုပဲ တခ်ိဳ ့အေလာင္းေတြကို ရိႈ ့ေပးေနတာ စိတ္သာခ် ဘာမွ မပူနဲ ့တဲ့ ကဲ ဒါဆို အရိုးကို ယူလို ့ရေအာင္ သူလုပ္ေပးမယ္ဆိုျပီးမီးပံုထဲက လက္ၾကီးကို ထင္းနဲ ့ကေလာ္ထုတ္ ..သူ ့ဓါးနဲ ့လက္ေခ်ာင္းေတြကို ၄ ေခ်ာင္းေလာက္ ျဖတ္ျပီး
ခုတ္ယူလိုက္တယ္ ။ ျပီးေတာ့ အဲ့လက္ေခ်ာင္းေလးေတြမွာ ရွိေနတဲ့ အသားစေတြကို သူ ့ဓါးနဲ ့ျခစ္ထုတ္ျပီး က်ေနာ္တုိ ့ဆီယူလာျပီး လာေပတယ္ ။လက္ေခ်ာင္းေလးေတြမွာ ေသြးစေတြနဲ ့ဆိုေတာ့ အကို ေသြးစေတြ ေပ်ာက္ေအာင္ မီးနဲ ့ျပန္ကင္ေပးပါအံုးလို ့ ေသြးစ ေတြနဲ ့ဆို ကာယကံရွင္ေတြ
ျမင္ရင္္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္အံုးမယ္။ အရိုးပဲက်န္ေတာ့မွ က်ေနာ္တို ့ဆီ ယူလာျပီး ေရာ့ ဂူလုပ္ဖို ့ ဒါယူသြား။ သူူယူလာတဲ့ လက္ဆစ္အေခ်ာင္း ၄ခုေလာက္ကို ေျမအိုးထဲ ထည့္ျပီး ကဲ ဒါဆို က်ေနာ္တုိ ့ျပန္မယ္..အေလာင္းျပာၾကေအာင္ေတာ့ မီးရိႈ ့ေပးပါလို ့ ဘယ္လို မွသေဘာမထားပါနဲ ့အကိုရာအကုိလွဴခ်င္လည္းလွဴပါဆိုျပီး ေငြ ၃ ေသာင္းကို ဇြတ္ေပးမွ ယူတ
ယ္ ျပီးေတာ့ သူက အေလာင္းျပာခ်ဖို ့ ဘာမွမပူပါနဲ ့စိတ္သာခ် က်ေနာ္ သခ်ိဳ ၤင္းကုန္းမွာေနေပမယ့္ ဂတိတည္တယ္ ျပာၾကတဲ့ထိရိႈ ့ေပးမယ္ေျပာတာနဲ ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အကုိလုိ ့ေျပာျပီး အရိုးအိုးကို ကိုင္ျပီး
က်ေနာ္တို ့လည္းကားဆီသုတ္ေျခတင္ရတာေပါ့ ေနလည္း အေတာ္ကိုေစာင္းေနျပီကို ။
ကားေပၚေရာက္မွ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္ ။ ကားစထြက္ေတာ့အေမွာင္ဘက္ေတာင္ သမ္းေနျပီး ခုနမီးရိႈ ့ေနရင္းနဲ ့သခ်ိဳ ၤးေစာင့္တဲ့သူေျပာျပတဲ့ သူေနာက္ေၾကာင္းကလည္း တကယ့္ကို သနားစရာပဲဗ်ာ.သူ ့ရုပ္ရည္က သားသားနားနားမို ့ ဘာလို ့ဒီသခ်ိဳ ၤင္းကုန္းမွာတစ္ေယာက္ထဲလာ ေနျပီး ဒီလိုလုပ္ေနတာလည္း ေမးေတာ့ သူက အရင္ကဘီးလင္းေဆးရံုးမွာ ေဆးစပ္ေပးတဲ့ သူ ဘြဲ ့ရျပီးသား တဲ့၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုေၾကာင့္ ကူးသြားတယ္ မသိ ( မိန္းမလည္း မလိုက္စား ) ပဲ သူ ့မွာ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ျဖစ္ေနေတာ့ အလုပ္ကျပဳတ္ သူ ့မိန္းမနဲ ့ကေလးကလည္း
သူ ့ဆီကေနကူးတဲ့ ေရာဂါေၾကာင့္ ေသျပီး သူတစ္ေယာက္ထဲ ဒီမွာ လာလုပ္ေနတာဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေျပာျပလို ့ ေအာ္ လူ ့ ဘဝဆိုတာလည္းဒီလိုပါလားလို ့သူကေျပာေသးတယ္ ေသခ်င္တာက က်ေနာ္တဲ့ ေသေတာ့ က်ေနာ့မိန္းမေရာ ကေလးေရာ ။ေနာက္ဆံုး သူတစ္ေယာက္ထဲဘဝဟာ အဓိပၸာယ္မဲ့သလိုျဖစ္သြားေတာ့ သူ ့မေသခင္ အေလာင္းေတြကို သျဂိဳလိေပးရင္း ေနထြက္ေနဝင္ အခ်ိန္ကို အဓိပၸာယ္ရွိစြာနဲ ့ ေသဖို ့ပဲ ေစာင့္ေနပါတယ္တဲ့ မေသခင္
စိတ္ေကာင္းေမြးျပီး လုပ္ႏိုင္သေလာက္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ့ယူသြားဖို ့ပါပဲတဲ့။ သာဓုပါဗ်ာ..ေလာကမွာ တစ္ေနရာထဲက
လူေတြ လူခ်င္းတူေပမယ့္ အသက္ရႈပံုခ်င္းကြဲသလို စိတ္ဓါတ္ေတြလည္း ကြာျခားလွတာကို တစ္ေနရာထဲမွာ ေတြ ့လိုက္ရတယ္. အဲ့တြက္လည္းကာယကံရွင္ေတြ ကိုယ္စား ဘီးလင္း သခ်ိဳ ၤင္းကုန္းက ေစတနာထားျပီး ကူညီေပးတဲ့ အကိုတစ္ေယာက္ ဒီဘဝမွာ ကံၾကမၼာ မ်က္ႏွာမေပးလို
ေသာကေတြ ေရာက္ရေပမယ့္ ခုဘဝမွာထားတဲ့ အကို ့ေစတနာ အကို ့ကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ ေနာက္ဘဝမွာ ဒီလို အျဖစ္ဆိုးတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြနဲ ့မၾကံဳပဲ ေပ်ာ္ရြင္ေသာမိသားစုနဲ ့အတူ သက္ဆံုးတိုင္ ကံေကာင္းပါေစလို ့ ရန္ကုန္ အျပန္လမ္း ကားေပၚကေန အေတြးနယ္ခ်ဳ ဲ ့ျပီး ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ........။

ညတစ္ည၏ မ်က္ႏွာတစ္ခု ဖ်က္ဆီးျခင္း။





       သုတ္ခနဲတုိက္လုိက္တဲ႕ ေလေျပရနံ႕ကုိ ညေအးေအးရဲ႕ ရနံ႕သင္းသင္းေလးနဲ႕ သုတ္လိမ္းလုိက္ေတာ႕  လူေခ်တိတ္ ညသန္းေခါင္ရဲ႕
အဓိပၸါယ္က ပုိမုိသိမ္ေမြ႕ ညင္သာစြာနဲ႕ အေတြးမ်ားစြာကို ဆင္႕ေခၚဖုိ႕ ေလာကေပၚ ေလွ်ာတုိက္က်လာပါတယ္..။

     ေဖာ္ကြာေ၀းတမ္းခ်င္း တစ္ပုဒ္ကုိ ညည္းျငဴသီေကၽြးရင္း ညေတြရဲ႕ မူျပေတြေအာက္မွာ ရွင္သန္ရဲခဲ႕တဲ႕ ကုိယ္႕ကုိကုိယ္ မယုံရဲ စိတ္ေတြနဲ႕ေမးခြန္းထုတ္ၾကည္႕လုိက္ေတာ႕ ....... အေျဖမဲ႕ပုစာၦေတြရဲ႕ နရီစည္းခ်က္သံေတြက ဦးေႏွာက္ရဲ႕ အသိတရားေတြကုိ ပိတ္ဖုံးေစခဲ႕လုိ႕လာပါတယ္...။


        ေကာင္းကင္က ျဖာက်ေနတဲ႕ လေကြးေကြးေလးရဲ႕ အလင္းေအာက္မွာ ....ဟုိး,,,,,,,,,,,,,,မျမင္ႏုိင္တဲ႔မ်က္၀န္းအဆုံး အေမွာင္ထုထဲ ကုိ တရွဳိက္မက္မက္ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည္႕လုိက္ျပန္ေတာ႕  ျမင္ျမင္ေလရာဟာ ကုိယ္႕ကုိသေရာ္ေနသလုိ ထင္မိလာျပန္တယ္..။


     ႀကဳံေတြ႕ေနရတဲ႔ ဘ၀နဲ႕ရာသီေတြကုိ ကုိယ္ျဖတ္သန္းခဲ႕ရာ ေလာက၀ကၤပါ ထဲကေန သိလာတဲ႕ အမွတ္တရားေတြနဲ႕ ႀကဳံသလုိ   ျဖတ္တုိး၀င္ရပါ မ်ားလာေတာ႕  တစ္ခါတစ္ေလ ျဖတ္သန္းခဲ႕ရာ ကုိယ္႕ခရီးေတြကုိ ျပန္သုံးသပ္ၾကည္႕မိရင္ ဘာကုိကုိင္ဆြဲၿပီး ကုိယ္ဟာ ဒီခရီးေရာက္ေအာင္ လာခဲ႕မွန္း  မသိေလာက္ေအာင္ ေတြေ၀ခ်င္စရာ ေကာင္းလြန္းေနခဲ႔ပါတယ္ ။

          
         ေလာကမွာေနတတ္ဖုိ႕အတြက္ ေတြ႕လာသမွ် ပညာေတြနဲ႕ အသိတရားေတြကို ရွာေဖြစုေစာင္းခဲ႕ စုေစာင္းခဲ႕...ပုံေသထား ေျဖရွင္း
လုိ႕မရတဲ႕ ျပႆနာေတြဟာ ရွင္သန္ေနရေသာ ကာလတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေတြ႕လာဖန္မ်ားလာေတာ႕  အရာရာကုိ မယုံရဲေတာ႕တဲ႕ မူမမွန္
စိတ္ဓါတ္ေတြဟာ ရင္တစ္ခုလုံးမွာ ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ တျပန္ျပန္တလဲလဲ  ျဖစ္တည္လုိ႔လာပါတယ္..။

        ဘ၀မွာ ကုိယ္ေကာင္းသေလာက္ ကုိယ္အေပၚ မေကာင္းခဲ႕တဲ႕မ်က္ႏွာေတြကုိ ဘာသိဘာသာထားခဲ႕ရတယ္..။

       ဘ၀မွာ ကုိယ္နားလည္မွဳေပးထားပါလွ်က္နဲ႕ အၿကိမ္ၿကိမ္ ကိုယ္႕ကုိ နားလည္မွဳမဲ႕ခဲ႕ၾကတဲ႕ ျပန္တမ္းမဲ႕ စကားသံေတြကုိ လက္ခံခဲ႕
တယ္ ။ ယုံၾကည္မွဳနဲ႕ တည္ေဆာက္ခဲ႕တဲ႕ ကုိးစားမွဳေတြကုိ မေရမရာ မာနတရားေတြအတြက္ အေလာသုံးဆယ ္ၿဖိဳဖ်က္ခဲ႕ၾကတယ္..။

      ဒါေတာင္ သူတုိ႕က မေက်နပ္ေလေရာ႕သလား......။
  

      ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တပ္မက္လြန္းေသာ စည္းစိမ္ေတြရဖုိ႕ အတြက္  ကုိယ္ခံယူထားတဲ႕ အသိတရားေတြနဲ႕ လဲလွယ္ေပးခဲ႕တယ္..။

    နားမလည္ႏုိင္လြန္းတဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြကုိ  အသိမဲ႕စြာ ေဖာ္က်ဴးတတ္တဲ႕ ေဆြမ်ဳိးေတြရဲ႕ အသိမဲ႕မွဳေအာက္မွာ သည္းခံျခင္းေတြနဲ႕ေပ်ာ္၀င္
ခဲ႕တယ္..။

     ဘ၀နဲမာနကုိ ေနာက္ဆုံးထြက္သက္အထိ ယုံၾကည္စြာတည္ေဆာက္ခ်င္ခဲ႕တဲ႕  လက္ဖ၀ါးႏုႏုေလးကုိ မၿမဲျခင္းအနိစၥတရား အတြက္
လႊတ္ခ်ခဲ႕တယ္...။

      ဒါေတာင္ သူတုိ႕ လက္မေလ်ာ႕ေသးဘူးထင္..။


     အဆုံးရဲ႕ အဆုံးတစ္ဖက္မွာရွိတဲ႕  နာရီေတြရဲ႕ ပုံေဖာ္မွဳကုိ မသိခ်င္ပါဘူး ။
    ျပစားခံၿပီး တည္ေဆာက္ထားတဲ႕  ထည္၀ါမွဳေတြကုိလဲ မလုိခ်င္ပါဘူး..။
    ဘ၀ေတြကုိ ျဖန္႕ခင္းၿပီးသြားရတဲ႕  လမ္းတစ္ဘက္က နန္းဦးေဆာင္ဆီလဲ မေရာက္ခ်င္ပါဘူး ။
    စကားလုံးေတြကုိ ကုိယ္ သိသေလာက္ေလးနဲ႕ တုိင္းတာတတ္တဲ႕ ေပတံတစ္ေခ်ာင္းလဲ မရွိခ်င္ပါဘူး...။
   
    တကယ္လုိခ်င္တဲ႕ အရာတစ္ခုကေတာ႕  ရင္ထဲမွာ မက္မက္စက္စက္ကုိ ရွိေန၊ ခ်ဥ္ျခင္း တပ္ေနတာကုိ ၀န္ခံခ်င္ပါတယ္..။

    တကယ္ကုိ တစ္ခုထဲပါ..။
    ျဖတ္သန္းရဦးမယ္႔ ဘယ္ မွာဆုံးမယ္မွန္းမသိတဲ႔ လမ္းတစ္ခု အတြက္  တကယ္ကို ဒီတစ္ခုပဲ လုိခ်င္ပါေတာ႕တယ္..။
  
    ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ ျပန္လည္စတင္ခြင္႕ဆုိတဲ႕  မ်က္ႏွာဖုံးအသစ္တစ္ခုေပါ႔  ....ေဟာင္းေနတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕မ်က္ႏွာႀကီးကုိ ခြာၿပီး
ျပန္လည္ကပ္ႏုိင္မယ္႕ အရုိးသားဆုံး မ်က္ႏွာတစ္ခုေပါ႔..။

    မေ၀းေတာ႕တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕ အဆုံးသတ္အတြက္  ေအးခ်မ္းမွဳ မ်ားစြာ တည္ေဆာက္ႏုိင္စြမ္းရွိမယ္႕  မ်က္ႏွာတစ္ခုေပါ႔..။

    ဒီမ်က္ႏွာဖုံးသာရရင္  .....
    ဘယ္သူမွ အနားမွာ တီးတုိးေဖာ္အျဖစ္ မဆုတ္မနစ္ လာရပ္တည္ေပးဖုိ႕ မလုိေတာ႕ပါဘူး..။
   
   ေသခ်ာပါတယ္.... ေနာက္လာမယ္႕ အခ်ိန္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ မုန္းတဲ႕မ်က္ႏွာေတြကုိ ဒီမ်က္ႏွာဖုံးတပ္ၿပီး  မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တတ္
သြားမယ္ေလ..။

    ဒါေၾကာင္႕...... ဒီည အတြက္လည္း ကၽြန္ေတာ္႕မ်က္ႏွာထက္က မ်က္ႏွာဖုံးေဟာင္းကုိ လက္လႊတ္ဖုိ႕ အရင္ညေတြလုိပဲ တြယ္တာမွဳ
ေတြၾကားက ထပ္ခါ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားရျပန္ဦးမယ္...။

     ဒါေပမယ္႕ .....ေျပာင္းလဲလာႏုိင္ပါ႔မလား ဆုိတာ.............။

                                                                      ကႀကီး။(၁၀.၁.၂၀၁၂) 00;35 am
                                                                      kyagee13@gmail.com
                                                                      http://kagyi13.blogspot.com/2014/01/blog-post.html

          ကၽြန္ေတာ္ ဤေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေရးသာေရးရသည္၊ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ခပ္လန္႔လန္႔ျဖစ္မိသည္၊

အေၾကာင္းမွာ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုဒ္မ်ားတြင္ ဆိုက္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ကိုယ္ျမင္မိရာေလးမ်ားကို ေျပာမိေရးမိ၍

အထူးျပဳထားေသာအဖြဲ႕မ်ားမွ ထုတ္ပယ္ခံရျခင္း အထူးမန္ဘာ အထူးဘေလာ့ဂါအျဖစ္မွ ရပ္ဆိုင္း

ခံရျခင္းမ်ား ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရဖူးၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊သုိ႔ရာတြင္ ဆိုက္ကုိ အမွန္တကယ္ခ်စ္ျမတ္

နိဳးပါက ကိုယ့္သိကၡာ ကုိယ့္တံဆိပ္ကုိေတာ့ ပြန္းပဲ့ခံနိဳင္ရမည္၊ ဆိုက္တာဝန္ရွိသူမ်ားအေနျဖင့္လည္း

ကိုယ့္ယူဆခ်က္ကိုသာ တရားေသစြဲကုိင္မထားပဲ တင္ျပသြားေသာအေၾကာင္းအရာသည္ ပကတိ

အေျခအေနႏွင့္ ထပ္တူက်မက် အေၾကာင္းအက်ိဳးဆီေလ်ာ္မႈ ရွိမရွိ ေသခ်ာစဥ္းစားသံုးသပ္ေပးနိဳင္

စြမ္းရွိရမည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆသည္၊ ထုိ႔ျပင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဤေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ဆိုက္တြင္ အထူး

မန္ဘာတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊ အထူးမန္ဘာတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ဆိုက္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အနည္း

ငယ္ေတာ့ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသည္ဟု ယံုၾကည္သည္၊ ဤယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္ ဤဘေလာ့ပုိ႔စ္ကုိ

ကၽြန္ေတာ္ေရးပါသည္၊

          ျမန္မာဆိုရွယ္ဆိုက္မ်ားစြာရွိသည့္အနက္ ကၽြန္ေတာ္အဓိက သံုးစြဲျဖစ္ေသာဆိုက္မွာ ဤ

ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ဆိုက္ျဖစ္သည္၊ ျမန္မာဆိုရွယ္ဆိုက္မ်ားစြာတို႔တြင္ ဤဆိုက္သည္ ကၽြန္ေတာ္ပထမဆံုး

ဝင္ေရာက္ခဲ့ေသာ ဆိုက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သံေယာဇဥ္လည္းျဖစ္ေနမိသည္၊ တစ္ျခားဆိုက္မ်ားဆီသုိ႔

မေရာက္ေကာင္း မေရာက္မည္၊ ဒီဆိုက္ကိုေတာ့ သံေယာဇဥ္ျဖင့္ အေၾကာင္းရွိမရွိ လိုင္းေပၚတက္

တိုင္း အၿမဲဝင္ေရာက္ျဖစ္သည္၊ ဝင္ေရာက္ျဖစ္တုိင္း မိသားစုဝင္မ်ားတင္ထားေသာ ဘေလာ့ပို႔စ္မ်ား

ဖိုရမ္စာေပမ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္လုိက္ဖတ္ေလ့ရွိသည္၊ ထုိတြင္ လက္တေလာ ကၽြန္ေတာ္သတိထား

မိလာသည္မွာ စာဖတ္သူကုိ တစ္စံုတစ္ခုေပးနိဳင္ေသာ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္နိဳင္နိဳင္နင္းနင္းျဖင့္

ေရးသားထားေသာ စာေပလက္ရာမ်ား အေတြ႔နည္းလာျခင္းပင္ျဖစ္သည္၊ ေအာက္ေျခကြန္မန္႔

ေနရာမွာေတာ့ “ အရမ္းေကာင္းပါတယ္ ၊ လက္ရာေျမာက္လြန္းတယ္၊ ဒီစာေလးဖတ္ၿပီး ကြက္ကြက္

ကြင္းကြင္းႀကီးကုိ ခံစားရတယ္၊ စာအေရးအသား အရမ္းထိမိတာပဲ ၊ အၿမဲအားေပးေနမယ္ေနာ္”

စသည္ျဖင့္ မ်ိဳးစုံျဖစ္သည္၊ ၎စာေပအေရးအသားႏွင့္အရည္အေသြးကုိ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျဖစ္ျဖစ္

ေျမာက္ေျမာက္ မဟုတ္လွ၊ တစ္ခါတစ္ခါ စာေပအေရးအသားႏွင့္အရည္အေသြးတြင္ ေျပာစရာမလို

ေလာက္ေအာင္ လက္ရာေျမာက္လြန္းေသာ ေဆာင္းပါး ကဗ်ာ ဝတၳဳတို႔ကို ေတြ႕ရတတ္သည္၊

ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းသည္မွာ ထိုေဆာင္းပါး ကဗ်ာ ဝတၳဳတို႔မွာေတာ့ အားေပးေသာကြန္မန္႔က

ဗလာနတၳိ၊ ကြန္မန္႔အနည္းငယ္ရွိျပန္ေသာ္လည္း ထုိကြန္မန္႔အနည္းငယ္က ပုိ႔စ္ခ်ေပးေသာ

အက္ဒမင္၏ ဝတ္ေက်တန္းေက်ကြန္မန္႔၊ ကြန္မန္႔ေတြ ပံုေနေသာ ေဆာင္းပါး ကဗ်ာ ဝတၳဳတုိ႔ကို

ျပန္လည္ၾကည့္၍ “ ဘာျဖစ္လို႔ သူတို႔မွာမွ အားေပးသူေတြမ်ားေနရတာလဲ”ဟု ေတြးလွ်က္

ေရးသားသူမ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္အကဲခတ္ၾကည့္ရာ ထိုေရးသားသူမ်ားက ဆိုက္တြင္ ေတာက္ေတာက္

ေျပာင္ေျပာင္ရွိလွေသာ အက္ဒမင္မ်ား၊ နာမည္လွလွေကာင္မေလးမ်ား၊ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ

အမ်ိးသမီးမ်ားျဖစ္ေနေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္၊ ဆိုဒ္အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုတြင္ အထူးမန္ဘာတစ္ဦး ေျပာဆို

ခ်က္ေလးတစ္ခုကုိ ကၽြန္ေတာ္သြားသတိရမိသည္၊ ထုိအထူးမန္ဘာမွာ အကုိအညၾတလုလင္

မွတ္သည္၊ သူက ဤကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ “ မ်က္ႏွာႀကီးရာ ဟင္းဖတ္ပါသည္” ဟု သံုးသပ္သည္၊

          စာေရးဖူးေသာ စာဖတ္သူတိုင္း အသိျဖစ္ပါသည္၊ စာေရးသူတစ္ေယာက္ ရွင္သန္နိဳင္ဖို႔

ဆိုသည္မွာ အားေပးသူရွိမွျဖစ္သည္၊ အားေပးသူမရွိလွ်င္ အားမရွိနိဳင္၊ အားမရွိပါက တန္ဘိုးရွိ

ေသာ အရည္အခ်င္းရွိေသာ စာေရးသူႏွင့္သူ႔လက္ရာကို ဆံုးရံႈးသည္၊ ဤစကားကုိ ကၽြန္ေတာ္ ရမ္း

ေျပာျခင္းမဟုတ္၊ အထက္ပါအေျခအေနမ်ားကုိ ေသခ်ာအကဲခတ္ၾကည့္၍ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျခင္း

ျဖစ္သည္၊ ကၽြန္ေတာ္အကဲခတ္ၾကည့္ရသေလာက္ အထက္တြင္ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့ေသာ လက္ရာ

ေျမာက္ေအာင္ေရးဖြဲ႔နိဳင္ေသာ စာေေရးသူမ်ား၏ ေဆာင္းပါး ကဗ်ာ ဝတၳဳတုိ႔ကုိ ယခု ဆိုက္တြင္

သိပ္မေတြ႔ရေတာ့၊ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ ဆိုက္ထဲပင္ ေရာက္မလာေတာ့၊ တစ္ခ်ိဳ႕ေရာက္မလာနိဳင္သည္မွာ

ဤကိစၥႏွင့္မဆိုင္ပဲ  တစ္ျခားပုဂၢိဳလ္ေရး လူမႈေရးစသည္တို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္၊ သုိ႔ရာတြင္

ဒါသည္ ဆိုက္အတြက္ ႀကီးမားေသာဆံုးရံႈးမႈတစ္ရပ္ဟု ကၽြန္ေတာ္ျမင္သည္၊ ေနာက္ေနာင္ ဤကဲ့သုိ႔

ဆံုးရံႈးမႈမျဖစ္ရေအာင္ ဆုိက္တာဝန္ရွိသူမ်ားအေနျဖင့္ အေျခအေနမွန္ကို မျငင္းဆန္ပဲ စဥ္းစား

သံုးသပ္ခ်ိန္တန္ၿပီဟု ကၽြန္ေတာ္အႀကံျပဳလိုပါသည္၊

          ဆိုက္တာဝန္ရွိသူမ်ားအေနျဖင့္ေတာ့ ယခုကၽြန္ေတာ္ေျပာသည့္ မ်က္ႏွာႀကီးရာ ဟင္းဖတ္ပါ

ေသာ ကြန္မန္႔ကိစၥကုိ ေျဖရွင္း၍ ရနိဳင္မည္မဟုတ္ေပ၊ ဒါကုိ ကၽြန္ေတာ္နားလည္သည္၊ ကၽြန္ေတာ္

နားလည္ေၾကာင္းကုိလည္း ေခါင္းထဲအထူးထည့္ထားေပးေစလိုပါသည္၊ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္၏ လက္ရာ

သည္ ေကာင္းတာ မေကာင္းတာေနာက္ထား၊ အဆင့္မွီတာမမွီတာ မၾကည့္၊ သူလည္း သူရင္းႏွီးရာ

ခင္မင္ရာ နီးစပ္ရာကုိ ေပးသည္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ရင္းႏွီးရာ ခင္မင္ရာ နီးစပ္ရာကုိ

ေပးသည္သာျဖစ္သည္၊ ဒါသည္ သဘာဝျဖစ္သည္၊ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္၍ ရစေကာင္းေသာ အလုပ္

မဟုတ္ေပ၊ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ ဘာကိုအႀကံျပဳခ်င္တာလဲ ၊ ဘာကုိ ေျပာခ်င္တာလဲ၊

          ကၽြန္ေတာ္ အဓိကေျပာခ်င္သည္မွာ မ်ားမ်ားစားစားမရွိပါ၊ ဆိုက္တြင္ ဆံုးရံႈးမႈမျဖစ္ရေအာင္

ပုဂၢိဳလ္ေရးမ်ားကုိ မၾကည့္ပဲ အရည္အခ်င္းရွိသူမ်ားကုိသာ လူမွန္ေနရာမွန္ျဖစ္ေအာင္  ျပဳလုပ္ေပးဖုိ႔

ျဖစ္သည္၊ ထုိ႔ျပင္ စာေပ နည္းပညာစေသာ သူတို႔၏လက္ရာမ်ားကုိ အားေပးသူရွိရွိမရွိရွိ ေကာင္းလွ်င္

ေကာင္းသလုိ ဆုိက္၏အစီအစဥ္ျဖင့္ အားေပးအားေျမာက္ျပဳေပးဖုိ႔ျဖစ္သည္၊ အားေပးအားေျမာက္

ျပဳနိဳင္သည့္ နည္းလမ္းမ်ားစြာလည္း ရွိပါသည္၊ ဆိုက္တြင္ ေနရာလြတ္ေပၚလာပါက ထုိအရည္အခ်င္း

ရွိသူမ်ားကိုသာ အက္ဒမင္ခန္႔ေပးျခင္း အထူးဘေလာ့ဂါ အထူးမန္ဘာေပးျခင္းမ်ားျဖင့္ အသိအမွတ္

ျပဳနိဳင္ပါသည္၊ အေျခအေနအရ ထုိသုိ႔ မလုပ္ေပးနိဳင္ေစဦးေတာ့၊ မမေမတၱာရွင္မေလးရွင္းသန္႔ေမ

(တစ္ခါတစ္ခါ)ျပဳလုပ္တတ္သကဲ့သုိ႔ အေကာင္းဆံုးေဆာင္းပါး အေကာင္းဆံုးကဗ်ာ  အေကာင္းဆံုး

ဝတၳဳမ်ားကုိ လစဥ္ေရြးခ်ယ္ေပးျခင္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အထူးျပဳဘေလာ့ အထူးျပဳဖိုရမ္မ်ားအျဖစ္

ဖန္တီးေပးျခင္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း အားေပးအားေျမာက္ျပဳနိဳင္ပါသည္၊

          ေနာက္တစ္ခ်က္အေနျဖင့္ ဆိုက္တြင္ ၿပိဳင္ပြဲမွန္ပါက မည္သည့္ၿပိဳင္ပြဲကုိမွ က်င္းပမေပးျခင္း

သည္ အေကာင္းဆံုးဟု ကၽြန္ေတာ္ျမင္သည္၊ အေၾကာင္းမွာ ၿပိဳင္ပြဲရလာဒ္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍

ၿပိဳင္ပြဲဝင္သူမ်ား၏ မေက်လည္မႈမ်ား ရလာဒ္ကုိ လက္မခံနိဳင္မႈမ်ား ဆိုက္ၿပိဳင္ပြဲတိုင္းလိုလိုတြင္

ေတြ႔ရေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊ တစ္ခ်ိဳ႕စာေပလက္စလက္နရွိသူမ်ားသည္ ၿပိဳင္ပြဲကုိ

အေၾကာင္းျပဳ၍ ဆိုက္မွပင္ လြင့္စင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကသည္၊ ဤကား ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေတြ႔

ျဖစ္သည္၊ ဆိုဒ္ၿပိဳင္ပြဲေလးခုတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေလးႀကိမ္ၿပိဳင္ခဲ့ဖူးသည္၊ ေလးႀကိမ္တြင္ သံုးႀကိမ္

ဆက္တုိက္ ပထမဆုရခဲ့ေသာ္လည္း ထုိဆိုက္တစ္ခ်ိဳ႕မွ ကၽြန္ေတာ္လြင့္စင္ခဲ့ရသည္၊

ဒီေရႊၿမိဳ႕ေတာ္မွာသာ ဘယ္လုိေရစက္ေၾကာင့္မွန္းမသိ ၊ လာၿပီး ကပ္ကပ္သပ္သပ္ ေသာင္တင္

ေနသည္၊ စကားစပ္လာ၍ အမွတ္ရမိတာေလးကုိ အနည္းငယ္ ေလရွည္လိုက္ပါဦးမည္၊ ၿပီးခဲ့ေသာ

ႏွစ္က ယခု ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ဆိုက္တြင္ ၆၆-ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔ကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္

“ေသြးေမာ္ကြန္း”ကဗ်ာၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့သည္၊ ထိုေသြးေမာ္ကြန္းကဗ်ာၿပိဳင္ပြဲဆုေၾကျငာသည့္

ဘေလာ့ပို႔စ္တြင္ ဆုရကဗ်ာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ “တစ္ျခားသူမ်ား ေရးနည္းေရးဟန္ရေအာင္

စပ္နည္းစပ္ဟန္နဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္လာတဲ့ကဗ်ာမ်ားကုိပဲ ဆုရကဗ်ာအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါတယ္”ဟု

အေၾကာင္းျပစကားဆိုထားသည္၊ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ္ဆုရ မရ၊ ဆုရကဗ်ာမ်ားကိုေတာ့ စိတ္ဝင္

တစားျဖင့္ အထူးေလ့လာဖတ္ရႈတတ္သည္၊ ထိုတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ရသည္က အေၾကာင္းျပ

စကားႏွင့္ တစ္ျခားစီျဖစ္ေနသည္၊ (ဤဆိုက္မွာမွ မဟုတ္) ျမန္မာကဗ်ာေရးနည္းေရးဟန္ျဖင့္

ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကေသာ ဆုရကဗ်ာတစ္ခ်ိဳ႕တြင္လည္း စပ္နည္းစပ္ဟန္ေရးထံုး လြဲမွားေနသည့္အျဖစ္

မ်ားကို မၾကာမၾကာေတြ႔ရတတ္သည္၊ အကယ္၍ ဆုေရြးခ်ယ္ေရးဒုိင္အဖြဲ႔တြင္ ကဗ်ာၿပိဳင္ပြဲဆုိပါက

ကဗ်ာအေၾကာင္းႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ရွိ၍ အရည္အခ်င္းရွိသူပါဝင္ပါက ဤကဲ့သုိ႔

ၿပိဳင္ပြဲကုိ ရုပ္ဆိုးေစေသာအားနည္းခ်က္မ်ား ျဖစ္ေပၚမလာနိဳင္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္သည္၊

          ထို႔ျပင္ အထူးျပဳဘေလာ့မ်ား အထူးျပဳဖိုရမ္စာေပမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ဂရုတစုိက္ၾကည့္

တတ္သည္၊ မည္သည့္အေၾကာင္းျဖင့္ အထူးျပဳသတ္မွတ္သည္ဟုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိ၊

ထိုအထူးျပဳမ်ားတြင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းေသာ္လည္း စပ္နည္းစပ္ဟန္အားျဖင့္ အေရးအသား

အားနည္းသည့္အျဖစ္မ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ရသည္၊ အကယ္၍သာ တာဝန္ရွိသူမ်ားတြင္

စာေပကၽြမ္းက်င္သူ ပညာရွင္ပါရွိပါက ထုိအားနည္းခ်က္မ်ားကုိ လြယ္လြယ္ကာကြယ္နိဳင္လိမ့္

မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆသည္၊ ယခု ကၽြန္ေတာ့္ေျပာစကား လြန္သည္ဟု အထင္ရွိေတာ္

မူလွ်င္ ထုိအထူးျပဳမ်ားကုိ စာဖတ္သူကုိယ္တိုင္ ေသေသခ်ာခ်ာရွာေဖြဖတ္ရႈေလ့လာၾကည့္ဖုိ႔

တုိက္တြန္းလိုပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္တြင္ သူလိုကုိယ္လို ေရးေသာစာေပမ်ိဳးထက္ပုိ၍ ေခါင္း

တစ္လံုး ျမင့္ေပးသည့္စာေပမ်ိဳးသည္ အားနည္းခ်က္ နည္းနိဳင္သမွ် နည္းရမည္၊ ဆုိင္ရာ ကၽြမ္းက်င္

ပညာရွင္တုိ႔ အၾကည့္ခံနိဳင္ရမည္ဟု ခံယူခ်က္ရွိသည္၊ ဤခံယူခ်က္ႏွင့္ပင္ ဤအေၾကာင္းအရာ

တို႔ကုိ မဝံ့မရဲေရးမိျခင္းျဖစ္ပါသည္၊ အဓိကအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္သံေယာဇဥ္ရွိေသာ ဤဆိုက္တြင္

တကယ္အရည္အခ်င္းရွိသူမ်ား လူမွန္ေနရာမွန္တြင္ ကုိယ္စီရွိ၍ ဆိုက္ကုိ ေကာင္းမြန္စြာ အက်ိဳး

ျပဳနိဳင္ေစေရးပင္ျဖစ္သည္၊ ဆိုက္တာဝန္ရွိသူမ်ားအေနျဖင့္ မိမိတို႔ဆိုက္တြင္ အရည္အခ်င္းထက္

အေရအတြက္ကုိသာ ဦးစားေပးလုိသည္၊ အေရအတြက္ျဖင့္ စည္ကားေနရံုမွ်ျဖင့္ပင္ ေက်နပ္သည္

ဟူေသာ မူဝါဒမ်ိဳးရွိပါက ယခုကၽြန္ေတာ္ျမင္မိမွ် ေျပာမိေရးမိေသာ အေၾကာင္းအရာတို႔သည္

ဆိုက္အတြက္ အက်ိဳးမရွိေပ၊ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ ဆိုက္တာဝန္ရွိသူမ်ားသည္ လတ္တေလာ

အေျခအေနထက္ တစ္ဆင့္ျမင့္ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားရွိသည္ဟု ယံုၾကည္မိ၍ ဤကဲ့သုိ႔ ေျပာမိ

ေရးမိျခင္းသာျဖစ္သည္၊ ယခု ကၽြန္ေတာ့္အေရးအသားႏွင့္ပတ္သက္၍ ထိခို္က္မိသူမ်ားရွိပါက

ခြင့္လြတ္ေပးရန္ အနဴးအညြတ္ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္၊ တမင္တကာထိခုိက္မိေအာင္ ရည္ရြယ္ၿပီး

ေရးျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္း အထူးပန္ၾကားအပ္ပါသည္၊ ဤေဆာင္းပါးႏွင့္ပတ္သက္၍ ျဖစ္လာနိဳင္သမွ်

အေကာင္းအဆိုးအားလံုးကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္ လံုးဝတာဝန္ခံပါသည္၊ ေက်းဇူးတင္ပါသည္………။

  အရင္ဆံုးေျပာခ်င္တာက ကၽြန္ေတာ္လဲႀကားဖူးနား၀ရွိတာပါ   ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကိုေျပာျပီဆိုရင္   ယုတၱိရွိဖို ့က အဓိက မက်ဘူး  ပံုေျပာတဲ့သူအေပၚမွာပဲ ဒီပံုျပင္ရဲ ့ေကာင္းျခင္းမေကာင္းျခင္းက  သက္ေရာက္တယ္ ဆိုလိုခ်င္တာက ပံုေျပာေကာင္းဖို ့ ပံုေျပာတဲ့သူေပၚမွာပဲတာ၀န္ရွိတယ္ ......

  ပံုေျပာမယ္.....

  နံပါတ္တစ္  ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမာင္ေလးလိုခင္ပါတယ္ဆိုတဲ့အမတစ္ေယာက္ ဒီဆိုဒ္မွာရွိတယ္ေပါ့ဗ်ာ  ဟုတ္ျပီ ဒီနိုင္းခတို ့ဆီကေမာင္းေလး မမ ကိုေတာ့ ဒါေလးကူညီေပးဟဲ့ အင္းေကာင္းလိုက္တာ ဒီေကာင္က အကုန္သိသမွ်တတ္သမွ် ကိုယ္မသိေတာင္ သူမ်ားဆီလိုက္ေမးတယ္ကူညီေပးတယ္  ဒါမွအမေမာင္ေလးေတာ္တယ္  တစ္ခါကေပါ့ ဟဲ့ဒီနိုင္းခ နင္ငါ့အေႀကြးျပန္မဆပ္ေသးဘူးလား ေအာ္ အမေရေမာင္ေလးခရီးလြန္ေနလို ့ပါဗ် ခုပဲျပန္ေရာက္ပါတယ္  ေအာ္နင္အဲ့လိုေပါ့ဟုတ္လားရတယ္ေလရတယ္  နင္နဲ့ငါ့ႀကားမွာ ဘာေမာင္ႏွမသံေယာဇဥ္မွမရွိေတာ့ဘူး ျပတ္တယ္  ေအာ္ ဒီေလာက္အေႀကြးေလးနဲ့ဗ်ာ အင္းေပါ့ ဒီနိုင္းခတို ့ယံုခဲ့တာကို ပံုျပင္ေလးေပါ့  တကယ္နားေထာင္လို ့ေကာင္းပါတယ္  ပံုျပင္ေလးဆံုးသြားေတာ့ဒီနိုင္းခတို ့အေတြးေတြထဲက်န္ေနခဲ့ပါေတာ့တယ္

 နံပါတ္ႏွစ္   “ ဒီနိုင္းခဆိုတာနာမယ္အရင္းလား”

    “ မဟုတ္ပါဘူးဗ်  အဲ့ဒီနာမယ္ေလးႀကိဳက္လို ့ေပးထားတာပါဗ်”

   “  ေအာ္  ဟုတ္လား နာမယ္အရင္းေလးမ်ားမသိရဘူးလား”

  “ ဟုတ္ ေျပာျပနိုင္တယ္ဗ်  .............   ပါဗ်”

    “ အင္း ယူေရးတဲ့ဘေလာ့ေလးေတြ ႀကိဳက္တယ္သိလား စကားေျပာခ်င္တယ္ိရမလား  ဒီမွာတို ့ဖဳန္းနံပါတ္.............”

    ပထမေတာ့မိတ္ဆက္တယ္ဗ်  ေအးေဆးပါပဲေနရာေဒသ မိတ္ဆက္တယ္ သာေႀကာင္မာေႀကာင္းေလးေမးတယ္  ဒီလိုနဲ့ နည္းနည္း ႀကာလာေတာ့  ကိုဒီနိုင္းခမွာ ခ်စ္သူေလးဘာေလးမရွိဘူးလား  ရွာေတာ့ေလ ကၽြန္မ ကေတာ့ခ်စ္သူထားရမွာေႀကာက္ေနျပီမထားရဲဘူး သူကကၽြန္မကိုထားခဲ့တယ္ေလတဲ့ သူရည္းစားေတြမ်ားတာကၽြန္မသိတယ္ ဒါေပမဲ့ကၽြန္မခြင့္လႊတ္တယ္ ေနာက္ဆံုးတစ္ခုကဘာအေႀကာင္းျပခ်က္မွမရွိပဲ သူကၽြန္မကိုျဖတ္ခဲ့တယ္ ဒါေႀကာင့္ကၽြန္မရည္းစားထားရမွာေႀကာက္ေနမိတယ္ ကၽြန္မရည္းစားမလိုခ်င္ေတာ့ဘူး ကၽြန္မ အေပၚမွာတကယ္ခ်စ္တဲ့ခ်စ္သူပဲလိုခ်င္ေတာ့တယ္ တဲ့ ေအာ္မိန္းမသားကို ဗ်  အားငယ္ရွာမွာေပါ့ ကိုယ္ခ်င္းစာမိတယ္ ဒါနဲ့ပဲရိုးရိုးသားသား ကူညီပါ့မယ္ဆိုေတာ့ ဘာလဲတဲ့ပြဲလန္ ့တုန္းဖ်ာ၀င္ခင္းခ်င္တာလားတဲ့ သူရည္းစား သူ ့အေပၚ ျပန္ျပီးစိတ္လည္လာမွာေပါ့ ကၽြန္မ ကေစာင့္ေနတာေလ  ဒီလိုအခြင့္ေရးမယူပါနဲံတဲ့  သိလိုက္ပါတယ္သူ ့ခ်စ္သူနဲ့သူ အဆင္မေျပခင္ႀကားကာလေလးအတြက္ ဒီနိုင္းခကိုျဖည္ ့ထားတဲ့သေဘာ   ေအာ္ ပံုေျပာေကာင္းလိုက္တာႏွလံုးသားပါ အဆစ္ေပးလိုက္ရတယ္ သူ့ အတြက္ေတာ့တန္ပါတယ္ဗ်

 ေနာက္ထပ္ပံျုပင္ေျပာမဲ့သူေတြေစာင့္ေနတယ္ဗ်  ဒီထဲမွာဘယ္သူပါေသးလဲ ဗ် ခင္ဗ်ားဘက္ကသာ ပံုေျပာေကာင္းဖို ့တာ၀န္ယူပါ  နားေထာင္ေပးဖို ့ကို ဒီနိုင္းခရွိတယ္ ေနာက္ထပ္ပံုျပင္အသစ္ေလးတစ္ပုဒ္ေတာ့နားေထာင္ရဦးမယ္လို ့ထင္ပါတယ္ တကယ္ေတာ့ပံုျပင္ တစ္ပုဒ္ေျပာတယ္ဆိုတာေလ ယုတၱိရွိဖို ့မလိုဘူး နားေထာင္ေကာင္းေအာင္ေျပာတတ္ဖို ့ပဲလိုတာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ရဲ ့ေကာင္းျခင္းမေကာင္းျခင္းကလဲ ပံုေျပာသူနဲ့ပဲ ဆိုင္တယ္ မရိုးနိုင္ေသာပံုျပင္မ်ားထဲ ဒီနိုင္းခနားေထာင္ရေပဦးမည္  လာလိမ့္ဦးမည္ပံုျပင္တို ့

ျပင္သစ္ႏိုင္ငံသားတစ္ဦးျမန္မာႏိုင္ငံကိုအလည္ေရာက္လာသည္။သူ႔မွာဂိုက္တစ္ေယာက္ငွားထားသည္ ဂိုက္ကသူ႔အား ဘုရားပြဲတစ္ခုသို႔လိုက္ပို႔သည္ လမ္းတြင္လမ္းရွင္းေပးေနေသာ ယာဥ္ထိန္းရဲတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔၍ ထိုသူကိုျမန္မာလို ဘယ္လိုေခၚေၾကာင္းသူ၏ဂိုက္အားေမးလိုက္သည္ ထုိ႔ေနာ္ကသူ၏မွတ္စုစာအုပ္ထဲတြင္သေကၤတျဖင့္ျမန္မာလိုအသံထြက္ကိုေရးမွတ္လိုက္သည္ ထုိ႔ေနာက္ပြဲခင္းထဲသို႔ေရာက္လာရာလမ္းတြင္ေတာင္းစားေနေသာသူကိုေတြ႔၍သူ၏ဂိုက္အားေမးလိုက္ျပန္သည္ျပီး

ေနာက္သူ၏စာအုပ္ထဲတြင္ေရးမွတ္လိုက္သည္

ေနာက္ျပီးသူတို႔ဘုရားေပၚတက္က်သည္ ထိုအခါအလွဴခံေနေသာလူကိုေတြ႔၍ဘယ္လိုေခၚလဲေမးျပီးစာအုပ္၌ေရးမွတ္ျပန္သည္

ဘုရားေပၚမွဆင္စလာရာပြဲခင္းထဲတြင္လူတစ္ေယာက္ကို၀ိုင္းလိုက္ေနၾကထိုသူကိုဘယ္လိုေခၚလဲဟုေမးလိုက္ျပီးယခင္နည္းအတိုင္းမွတ္လိုက္သည္။ထိုေနာက္ပြဲခင္းထဲလည္ရင္းေညာင္းလာ၍သစ္ပင္ေအာက္၌ထိုင္ရင္းအနားယူေနသည္

ထိုအခါသူ၏မွတ္စုေလးကိုဖြင့္ျပီးေရးမွတ္ထားသည္မ်ာကိုျမန္မာအသံထြက္မွန္မမွန္ကိုဂိုက္အားသိေစရန္ အသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ရြတ္ဆိုလိုက္သည္

"ေမာ္ေတာ္ပီကယ္၊ သူေတာင္းစား၊ဘုရားဒကာ၊သူခိုး"

အပါယ္မလားနိုင္ေသာ သရဏဂုံနွင့္ငါးပါးသီလ
သံယုတ္ပါဠိေတာ္မွာ အရွင္အာနႏၵာက ျမတ္စြာကိုေမးသည္။ ဘယ္ရပ္ကြက္၊ဘယ္ေဒသက ဘယ္ဒကာၾကီး၊ဘယ္ဒကာမႀကီး ေသဆံုးသြားပါတယ္ဘုရား၊သူက တရားဘယ္အဆင့္ရွိၿပီး ဘယ္ဘံုကိုေရာက္
ေရာက္သြားသလဲဘုရား။ဒီေတာ့ဘုရားကသူကအနာမ္၊သူကျဗဟၼာဘံု၊သူကဘယ္အဆင့္ ဘယ္ဘံုမွာလိုေျဖ
ေျဖေနရတယ္။
လူေတြက ဆက္တိုက္ေသေနၾကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားလည္း ေျဖဖို႔အခ်ိန္မရေတာ့ဘူး။ဒီ
ေတာ့ျမတ္စြာဘုရားက အာနႏၵာကိုေျပာတယ္ ေသဆံုးသြားတဲ့ လူေတြနဲ႔ပတ္သက္ျပီး လာလာေမးတုိင္းေျဖဖို႕အ
ခ်ိန္မရွိဘူး။ဒီေတာ့လူတေယာက္ေသျပီးရင္ ဘယ္အဆင့္။ဘယ္ဘံုေရာက္သည္ဆုိသည္ ဓမၼဒါသ တရားမွန္ႀကီး
က ိုငါေပးခဲ့မယ္။
မင္းအဲဒီေလးခ်က္နဲ႔တိုက္ၾကည့္ပါ။မွတ္ထား အာနႏၵာ ေသာတာပန္အဆင့္လို႔ ေျပာနိုင္တဲ့သူ
ဟာ ဘုရား၊တရား၊သံဃာနွင့္ ငါးပါးသီလကို အသက္နဲ႔လဲျပီး ယံုၾကည္တယ္၊ေစာင့္ထိန္းတယ္။
အယ္ဒီလို ဘုရား၊တရား၊သံဃာနွင့္ငါးပါးသီလကို ယံုၾကည္ေစာင့္ထိန္းေနတဲ့ သူဟာေျပာ
ခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိရင္ေျပာလိုက္စမ္းပါ
ငါဟာ ေသာတာပန္၊ငါေသရင္ဘယ္ေတာ့မွ အပါယ္မက်ဘူးလို႔ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ေျပာလိုက္ပါတဲ့
ဘယ္ေတာ့မွ အပါယ္မက်ဘူး၊အျခားဓါတ္ေတြ၊ပရမတ္ေတြ၊ရုပ္ေတြ နာမ္ေတြမသိရင္ ေနအံုး ဘုရား၊တရား၊သံ
ဃာနွင့္သီလ ဒီေလးခ်က္ျပည့္စံုရင္ ေသာတာပန္လို႔ေခၚတယ္။ ဗုဒၡဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အာမခံခ်က္ေပး
ထားခဲ့သည္။
(၁)နိဗၹာန္ -ပဋိသေႏၡ ေနရျခင္းဆင္းရဲ၊အိုရျခင္းဆင္းရဲ၊နာရျခင္းဆင္းရဲ၊ေသရျခင္းဆင္းရဲ၊
ခ်စ္ေသာသူနဲ႔ ကြဲကြာရျခင္း ဆင္းရဲ၊မခ်စ္မနွစ္သက္ေသာသူန ဲ႔အတူေနရ
ျခင္းဆင္းရဲ၊ေတာင္းတ ေၾကာင့္ၾကရျခင္း ဆင္းရဲ၊ရရွိမႈတို႔အေပၚမေရာင့္ရဲ
နိုင္ ျခင္းဆင္းရဲတို႔၏ ကင္းေ၀းရာ။
အပါယ္ဘံု - ေကာင္းမႈကုသိုလ္ျပဳခြင့္မရိွေသာအရပ္
(၁)ငရဲ -ခ်မ္းသာျခင္းမ ွကင္းေ၀းေသာသတၱ၀ါ
(၂)တိရိစာၦန္-ဆင၊္ျမင္း၊ကၽြဲ၊ႏြား၊ေခြး၊ေၾကာင္၊ငွက္ စေသာကုန္းသတၱ၀ါမ်ားနွင့္ငါး၊လိပ္၊ပုဇြန္ စ
ေသာေရသတၱ၀ါမ်ား။
(၃)ျပိတၱာ - အစိမ္းသူရဲ တေစၦ၊ မွင္စာ၊ဖုတ္ေကာင္၊ၾကတ္ေကာင္။
(၄)အသူရကာယ္- ျပိတၱာအၾကီးစားမ်ား
ေသာတာပန္--အပါယ္ေလးပါး တံခါးပိတ္၍ နိဗၹာန္ေရာက္ဖို႕အတြက္စိတ္ခ်ရသူ ။